Μπισκοτόσπιτο!



Σπιτάκι του Παραμυθιού
Μπισκότα «τοίχοι» και «σκεπές»
250 γρ. βούτυρο
1 κούπα ζάχαρη κασταν
4 κ.γ. κανέλα
1 κ.γ. γαρύφαλλο (προαιρετικό)
1 ½ κ.γ. αλάτι
2 αυγά
1 ½ κούπα μέλι
1200 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κ.γ. σόδα
½ κ.γ. μπέικιν πάουντερ

Γλάσο 1
1 κούπα ζάχαρη άχνη
3 κ.σ. νερό

Γλάσο 2  (δυνατό)
2 ασπράδια αυγού
3 Κούπες ζάχαρη άχνη
1 βανίλια

Πατρόν από αντικολλητικό χαρτί
Ζαχαρωτά και καραμέλες της αρεσκείας μας

Οδηγίες




Μπισκότα «τοίχοι» και «σκεπές»
  1. Στο μπολ του μίξερ  χτυπάμε το βούτυρο με την καστανή ζάχαρη σε δυνατή ταχύτητα να αφρατέψουν.  (Αν δείτε πως η καστανή ζάχαρη δεν έχει λιώσει καλά μην ανησυχήσετε, όταν μπουν και τα υγρά υλικά στο τέλος, θα έχουν όλα ομογενοποιηθεί).
  2. Προσθέτουμε την κανέλα και το αλάτι.
  3. Συνεχίζουμε προσθέτοντας τα αυγά και το μέλι.
  4. Σε άλλο μπολ αναμιγνύουμε το αλεύρι, τη σόδα, το μπέικιν και  προσθέτουμε κι αυτό το μίγμα σε δόσεις στο μίξερ. Σε αυτό το σημείο χρησιμοποιούμε το γάντζο (το εξάρτημα του μίξερ) για να αναμίξει και να ενοποιήσει καλά τη ζύμη.
  5. Χωρίζουμε τη ζύμη σε 2 κομμάτια.
  6. Ανοίγουμε το κάθε κομμάτι -επάνω σε αντικολλητικό χαρτί- σε φύλλο πάχους 0,50 εκατ. Από το κάθε φύλλο θα κόψουμε 1 σετ από κάθε πατρόν.
  7. Έχουμε κόψει 3 πατρόν για : α) μπροστινό & πίσω τοίχο, β) πλαϊνούς τοίχους και γ)  σκεπή από αντικολλητικό χαρτί σε όποιες διαστάσεις επιθυμούμε.
  8. Προτεινόμενες διαστάσεις σπιτιού είναι οι παρακάτω (βλ. & φωτογραφία): Να διευκρινίσω ότι από το κάθε πατρόν θα κόψουμε από δύο ίδια σχήματα, βλ. φωτογραφία.
α) Μπροστινός & πίσω τοίχος :  Ένα πολυγωνικό πατρόν που ξεκινά από τετράγωνο 15x15 εκ.
και καταλήγει σε μύτη με 10x10 εκ.
β) Πλαϊνοί τοίχοι : Ένα τετράγωνο πατρόν 15x15 εκ.
γ) Σκεπή : Ένα ορθογώνιο πατρόν 15x20 εκ.

9.  Αφού κόψουμε τα κομμάτια μας μπορούμε πριν τα ψήσουμε να κόψουμε πόρτες  και παράθυρα, 
είτε με το μαχαίρι, είτε με κάποιο κουπ-πατ, καθώς κι ό,τι άλλο επιθυμούμε με τη ζύμη που θα 
περισσέψει, όπως ελατάκια, φράχτες, αστεράκια κλπ.

10.  Ψήνουμε τα κομμάτια σε προθερμασμένο φούρνο στους 175ο C για 15 λεπτά,  τα αφήνουμε να
κρυώσουν για λίγο στο χαρτί (αν τα μετακινήσουμε αμέσως υπάρχει ο κίνδυνος να σπάσουν) και
μετά σε σχάρα. Αν τα φτιάξουμε το πρωί, τα αφήνουμε να κρυώσουν καλά μέχρι το βράδυ πριν τα
συναρμολογήσουμε.


Συναρμολόγηση
  1. Φτιάχνουμε μια δόση απλού γλάσου αναμιγνύοντας την άχνη με το νερό.  Με αυτό το μίγμα φτιάχνουμε οτιδηποτε διακοσμητικό επιθυμούμε επάνω στα μπισκότα. Εγώ έφτιαξα την κουρτίνα του πλαϊνού τοίχου, πασπάλισα καραμελάκια, έβαλα και δύο στις άκρες και το άφησα για λίγο να στεγνώσει.
  2. Φτιάχνουμε μια δόση δυνατού γλάσου: Χτυπάμε στο μίξερ τα ασπράδια για λίγο, προσθέτουμε την άχνη και τη βανίλια χτυπώντας για λίγο μέχρι να ομογενοποιηθεί το γλάσο.  Θέλουμε ένα πυκνό μίγμα, που να στέκεται και να μπορεί όμως εύκολα να βγαίνει από μέτρια και μικρή μύτη κορνέ. Με αυτό το γλάσο και με την μικρή μύτη του κορνέ γλασάρουμε εξωτερικά διακοσμητικά στα μπισκότα.
  3. Με τη μέτρια ή μεγάλη μύτη του κορνέ βάζουμε γλάσο στις ακριανές εσωτερικές πλευρές του μπροστινού και του πλαϊνού τοίχου και τα κολλάμε. Τα ακουμπάμε στον πάγκο μας κανονικά όπως θα είναι το σχήμα τους  και τοποθετούμε ένα με δύο ποτήρια ή εσωτερικά κι εξωτερικά για να στηρίζονται τα κομμάτια μέχρι να σφίξουν.  Συνεχίζουμε κολλώντας και τον δεύτερο πλαϊνό τοίχο.  Κατά τον ίδιο τρόπο κολλάμε και τον πίσω τοίχο.
  4. Αφήνουμε 1 ώρα να κολλήσουν καλά και συνεχίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο κολλώντας ένα ένα τα κομμάτια της σκεπής. Αφήνουμε να κολλήσουν καλά μέχρι την άλλη ημέρα.



Διακόσμηση
  1. Παίρνουμε ένα δίσκο χάρτινο ή πλαστικό και ακουμπάμε το σπιτάκι.
  2. Ακόμη, μια έξυπνη ιδέα –πριν ακουμπήσουμε το σπιτάκι μας- είναι να βάλουμε ένα ωραίο δώρο (το μέγεθός του να χωρά εύκολα κάτω από το σπιτάκι) επάνω στη βάση μας και από πάνω να τοποθετήσουμε το σπιτάκι μας. Είναι μια  ωραία έκπληξη για τον παραλήπτη, όταν τρώγοντας κομμάτι κομμάτι, θα ανακαλύψει ότι υπάρχει και κάτι ακόμη μέσα στο σπιτάκι.
  3. Φτιάχνουμε δυνατό γλάσο, γεμίζουμε τον κορνέ και διακοσμούμε το σπιτάκι όπως επιθυμούμε. Μπορούμε και να χρωματίσουμε το γλάσο με χρώμα ζαχαροπλαστικής. Ξεκινάμε από τη σκεπή και καταλήγουμε στα υπόλοιπα.
  4. Στολίζουμε με καραμέλες, σοκολατάκια και παντός είδους ζαχαρωτά. Κολλάμε και την πόρτα που κόψαμε από ζύμη.
  5. Διακοσμούμε και τον γύρω χώρο με ζαχαρωτά αλλά και με όμορφα διακοσμητικά χειμωνιάτικα και Χριστουγεννιάτικα.
  6. Παίρνουμε μια μεγάλη λευκή διάφανη ζελατίνα, το περιτυλίγουμε για να διατηρηθεί και να μην σκονιστεί, και τελειώνουμε δένοντας με κορδέλες.
  7. Πριν ξεκινήσουμε τη διακόσμηση, μπορούμε να φτιάξουμε ένα κέικ και να το χρησιμοποιήσουμε σαν βάση για να κάτσει επάνω το σπιτάκι μας. Σε αυτή την περίπτωση όμως χρειάζεται μικρότερου μεγέθους σπιτάκι για να είναι πιο ελαφρύ.

    πηγή : http://www.mageirikesdiadromes.gr/recipes/spitaki-toy-paramythioy.html


2.500 χρόνια μετά - Η ιστορία του Μαραθωνίου ξαναζωντανεύει

 
 
 
Αν κάποιος ρωτήσει τι έγινε το 490π.Χ. οι απαντήσεις των περισσότερων θα αφορούν στον ημεροδρόμο στρατιώτη που λέγεται ότι σε συνέχεια της νίκης των Αθηναίων στη Μάχη του Μαραθώνα μετέφερε, τρέχοντας από το Μαραθώνα στην Αθήνα, το μήνυμα της νίκης και ξεψύχησε ψιθυρίζοντας «Νενικήκαμεν».

Για να τιμήσει τον άθλο αυτού του δρομέα-στρατιώτη και του θρύλου του που αποτέλεσε την αφορμή για να γεννηθεί το αγώνισμα του Μαραθωνίου Δρόμου, ο ΣΕΓΑΣ προετοιμάζεται, αποδίδοντας τεράστια σημασία και σεβασμό στο γεγονός αυτό, για τον εορτασμό της επετείου των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα κατά τη διάρκεια του 28ου Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών που θα λάβει χώρα στις 31 Οκτωβρίου 2010.

Εκτός του Μαραθωνίου Δρόμου και των άλλων Αγώνων Δρόμου του 28ου Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών, η συμμετοχή στους οποίους αναμένεται να ξεπεράσει φέτος κάθε προσδοκία, η επέτειος των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα ήταν και η αφορμή για τη διεξαγωγή στην Αθήνα του 18ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Μαραθωνίων Δρόμων που θα πραγματοποιηθεί στις 28-30 Οκτωβρίου 2010, παράλληλα με το 4ο Συμπόσιο Μαραθωνίων Δρόμων AIMS-IAAF.

Στο πλαίσιο του εορτασμού της επετείου των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα, ο ΣΕΓΑΣ προγραμματίζει ήδη μια μεγάλη εκδήλωση, ανοικτή στο κοινό, δύο μέρες πριν τον αγώνα του 2010, η οποία θα είναι ένα πραγματικό ταξίδι 2.500 χρόνων μέσα στο χρόνο και στην ιστορία, ένας φόρος τιμής στο παρελθόν με το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα αλλά και το μέλλον του Μαραθώνιου Κινήματος.

Όσον αφορά στις εγγραφές για τον 28ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών, η Οργανωτική Επιτροπή του Αγώνα αποφάσισε πρόσφατα τη θέσπιση ορίων στον αριθμό των συμμετοχών ανά αγώνα δρόμου (Μαραθώνιος Δρόμος, Αγώνας Δρόμου 10χλμ, Αγώνας Δρόμου 5χλμ),  σύμφωνα με τα οποία  στο Μαραθώνιο Δρόμο θα συμμετάσχουν φέτος 12.000 δρομείς, ενώ στους Αγώνες Δρόμου 5χλμ και 10χλμ θα συμμετάσχουν αντίστοιχα 3.500 και 4.500 δρομείς. Η περίοδος εγγραφών του 28ου Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών ξεκίνησε στις 10 Μαρτίου 2010, και δεδομένου του ήδη αυξημένου ενδιαφέροντος, συστήνεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους να φροντίσουν για την έγκαιρη εγγραφή τους. Η περίοδος εγγραφών θα ολοκληρωθεί με τη συμπλήρωση των παραπάνω ορίων και σε καμία περίπτωση δεν θα είναι δυνατή καμία εγγραφή μετά το πέρας αυτής της περιόδου.
 
 
ΚΥΡΙΑΚΗ, 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2010

Μαραθώνας - Εγκατάσταση Ιστορικής Εκκίνησης Μαραθωνίου

09.00–17.30:     Κλασικός Μαραθώνιος Δρόμος, Δυναμικό Βάδισμα
(Συμπεριλαμβάνονται: Παγκόσμιο Στρατιωτικό Πρωτάθλημα Μαραθωνίου CISM & Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Μαραθωνίου ΣΕΓΑΣ)
• Εκτιμώμενη ώρα τερματισμού 1ου Μαραθωνοδρόμου: 11.08-11.12
• Εκτιμώμενη ώρα τερματισμού 1ης Μαραθωνοδρόμου: 11.30-11.40

Δήμοι Μαραθώνιας Διαδρομής

09.15–10.30:     Αγώνες Παιδιών των Δήμων της Μαραθώνιας Διαδρομής
• Ώρα Ολοκλήρωσης Αγώνων ανά Δήμο: 15’ πριν την διέλευση του 1ου Μαραθωνοδρόμου

Παναθηναϊκό Στάδιο

09.30–11.00:     Αγώνας Δρόμου 5χλμ
• Εκτιμώμενη ώρα τερματισμού 1ου Δρομέα: 09.45
09.30–11.00:     Αγώνας Δρόμου 10χλμ
• Εκτιμώμενη ώρα τερματισμού 1ου Δρομέα: 10.00

Στύλοι Ολυμπίου Διός

10.40:               Εκκίνηση Αγώνα Δρόμου Special Olympics Hellas (1000μ.)
• Εκτιμώμενη ώρα τερματισμού 1ου δρομέα: 10.50

Παναθηναϊκό Στάδιο

10.00–10.15:     Απονομές Μεταλλίων Αγώνα Δρόμου 5χλμ
10.30–10.45:     Απονομές Μεταλλίων Αγώνα Δρόμου 10χλμ
11.25–11.30:     Τιμητικές Απονομές Αγώνα Special Olympics Hellas
11.30–12.30:     Απονομές Μεταλλίων Μαραθωνίου Δρόμου
Απονομές Μεταλλίων Παγκοσμίου Στρατιωτικού Πρωταθλήματος Μαραθωνίου Δρόμου CISM
Απονομές Μεταλλίων Πανελληνίου Πρωταθλήματος Μαραθωνίου Δρόμου ΣΕΓΑΣ


Divani Caravel Hotel (Ξενοδοχείο ΚΜΑ-Συνεδρίου AIMS)

14.00-18.00:      Συνάντηση IAAF Road Running Committee
21.00–23.00:     Αποχαιρετιστήριο Δείπνο για Συνέδρους AIMS & Επισήμους


http://www.athensclassicmarathon.gr/(S(o0rfn545cyzffzu1qi2olw45))/marathon/StaticPage2.aspx?pagenb=21482
 
 


 
 

Ο Αϊ-Βασίλης έρχεται…



Είναι πάντα φορτωμένος με δώρα κα πάντα συνεπής στο ραντεβού του.
Πόση ανάγκη έχουν τα παιδιά από το μύθο του Αϊ-Βασίλη και γιατί δεν πρέπει να τους τον γκρεμίσουμε ποτέ;

Κάθε χρόνο τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς εκατομμύρια παιδιά όλων των φυλών και των εθνοτήτων σε κάθε γωνιά της Γης περιμένουν ανυπόμονα τον ερχομό του Αϊ-Βασίλη, του αγαπημένου ασπρομάλλη γέροντα που με το σακί του γεμάτο δώρα θα ταξιδέψει σε μια νύχτα τον κόσμο ολόκληρο, για να αφήσει κάτω από κάθε χριστουγεννιάτικο δέντρο τα δώρα που του ζήτησαν με τα γράμματα ή τις ευχές τους.

Πάντα χαμογελαστός και καλοκάγαθος, πάνω στο ιπτάμενο έλκηθρο που το σέρνουν οχτώ ζωηρά ελάφια ή τάρανδοι, αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών. Είναι ο Father Christmas των Άγγλων, ο Santa Claus των Αμερικανών, ο Pere Noel των Γάλλων, ο Sinterklaas των Ολλανδών, ο Weinachsmamm των Γερμανών, ο Babbo Natale των Ιταλών, o Julemand των Σκανδιναβών, o Joulupukki των Φιλανδών, είναι με άλλα λόγια ο Άγιος Βασίλης των Ελλήνων. Ζει εδώ και εκατοντάδες χρόνια στον Βόρειο Πόλο. Έχει σκάψει το τεράστιο εργαστήρι του μέσα στο βουνό Korvatunturi, που μοιάζει από μακριά με τεράστιο αυτί, για να ακούει έτσι τις επιθυμίες των παιδιών, που φέρνει ο άνεμος από κάθε γωνιά της γης. Αναλαμβάνει να κάνει τα όνειρα των παιδιών πραγματικότητα, αγγίζοντας τις ψυχές τους με τον δικό του μαγικό τρόπο. Τελικά, τι πραγματικά σημαίνει ο Άγιος Βασίλης και πώς τα καταφέρνει ακόμα και σήμερα να συναρπάζει τόσο πολύ τα παιδιά;

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι φίλος και σύμμαχος των παιδιών. Κάθε επιθυμία τους που δεν έγινε πραγματικότητα μέσα στη χρονιά που πέρασε υπάρχει πάντα η ελπίδα να πραγματοποιηθεί από τον Άγιο Βασίλη, έστω και την τελευταία στιγμή. Συνήθως το παιδί σκέφτεται: «Δεν μου το αγόρασε ο μπαμπάς και η μαμά; Θα γράψω στον Άγιο Βασίλη, κι αυτός δεν υπάρχει περίπτωση να μη μου το φέρει». Με αυτή τη λογική ο Άγιος Βασίλης γίνεται ένα πρόσωπο που τα αγαπάει, δεν τους χαλάει ποτέ χατίρι, τους δίνει προστασία, ασφάλεια και στήριξη. Εάν σκεφτούμε ότι τα μικρά παιδιά έλκονται ιδιαίτερα απ’ οτιδήποτε περιέχει μυστήριο, τότε στα «προσόντα» του Άγιου Βασίλη έρχεται να προστεθεί και το συναρπαστικό μυστήριο της ύπαρξής του:

«Πού μένει;»,
 «γιατί δεν έρχεται και στη γιορτή μου;»,
 «πώς χωράει από το τζάκι αφού είναι τόσο χοντρός;»,
 «εμείς που δεν έχουμε τζάκι, πώς θα μπει στο σπίτι;»,
«πώς γίνεται να χωρούν όλα αυτά τα δώρα στο σακί του;»,
 «πώς προλαβαίνει να μοιράσει όλα τα δώρα σε μια νύχτα;».

Τέτοια ερωτήματα παίρνουν περίεργες διαστάσεις στο παιδικό μυαλό και δημιουργούν το έναυσμα για πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις μεταξύ των παιδιών και των γονιών, κάτι που λειτουργεί θετικά στη δημιουργία του μύθου του Αϊ-Βασίλη. Ένα άλλο στοιχείο που κάνει τον συγκεκριμένο άγιο συναρπαστικό είναι η έκπληξη σε συνδυασμό με την προσμονή. Πολύ πριν τη μεγάλη βραδιά, το παιδί αναρωτιέται:

 «Άραγε, έλαβε ο Αϊ-Βασίλης το γράμμα μου;»,
«θα μου φέρει δώρο φέτος;»,
 «θα μπορέσει να μου φέρει αυτό που του ζήτησα;»

 Όλα αυτά τα ερωτήματα που θα «απαντηθούν» τη βραδιά της Παραμονής κρατάνε το παιδί σε μια ευχάριστη και διασκεδαστική εγρήγορση. Και κάτι τελευταίο αλλά ιδιαίτερα σημαντικό είναι η επιβράβευση! Όλοι ξέρουμε ότι κατά τη διάρκεια ολόκληρου σχεδόν του χρόνου και με την προτροπή της μαμάς και του μπαμπά, το παιδί κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει καλύτερο ώστε τελικά ο αγαπημένος του άγιος να του φέρει το παιχνίδι που τόσο επιθυμεί. Η γνωστή φράση «αν είσαι καλό παιδί, ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει αυτό που ζήτησες» μπορεί να μας φαίνεται συνηθισμένη, αλλά για εκείνο είναι το κίνητρο για μια συνεχή προσπάθεια βελτίωσης, που έχει ως στόχο να καταφέρει τελικά να έχει την επιβράβευση.

Να του «γκρεμίσω» το όνειρο και πότε;

Από πολύ νωρίς στο παιδικό μυαλό γεννιούνται ερωτήσεις και απορίες σχετικά με αυτό το καλοσυνάτο πρόσωπο. Έτσι, αργά ή γρήγορα το πιτσιρίκι σας πολύ πιθανό κάποια στιγμή να ζητήσει πληροφορίες και εξηγήσεις που ίσως σας φέρουν σε δύσκολη θέση. «Πού μένει;» ή «πώς θυμάται όλα τα παιδιά;», «ένα κορίτσι στο σχολείο είπε ότι ο Αϊ-Βασίλης δεν υπάρχει!». Παράλληλα, την ίδια στιγμή που η δασκάλα επιμένει να τραγουδά «Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία», η τηλεόραση τον δείχνει να ξεκινά από τη Φιλανδία και η γιαγιά βεβαιώνει ότι θα έρθει από την καμινάδα! Αν μάλιστα στο σπίτι δεν υπάρχει τζάκι, ενισχύεται η γενικότερη σύγχυση γύρω από την ύπαρξη και τις δραστηριότητες του αγαπημένου γέροντα. Σκέτη Βαβυλωνία, αλλά μην ξεχνάτε ότι για τα παιδιά πάνω απ’ όλα είναι ένα πρόσωπο που εκπροσωπεί το ρομαντισμό και την πίστη, ένα πρόσωπο που μοιράζει δώρα και ελπίδα. Από την ηλικία των επτά ετών και πάνω πολλά παιδιά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως μάλλον ο κύριος πίσω από τη γενειάδα είναι ο μπαμπάς ή ο παππούς. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος να τους χαλάσουμε τη φαντασίωση. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η στάση και η συμπεριφορά μας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τη σκέψη και τη φαντασία τους. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη έως κάποια συγκεκριμένη αναπτυξιακή φάση και ηλικία –που διαφέρει για κάθε ένα– να πιστεύουν σε σύμβολα, μύθους ή τελετουργίες. Όλα αυτά τα στοιχεία εμπεριέχουν νοήματα, αρχές, συναισθηματικά και ψυχικά ερεθίσματα τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Στο βαθμό λοιπόν που ο Άγιος Βασίλης συμβολίζει την ελπίδα, την προσμονή, τη γενναιοδωρία, την ειρήνη, την αγάπη και τη ζεστασιά, την ισότητα απέναντι στο δικαίωμα να είμαστε ευτυχισμένοι, τότε ναι είναι καλό, για όσο το έχουν ανάγκη και τους είναι χρήσιμο, να πιστεύουν στην ύπαρξή του. Τι συμβαίνει όμως όταν ένας καλοθελητής αποκαλύπτει την αλήθεια; Ή όταν η λογική του διακρίνει «κενά» που είναι αδύνατον να καλυφθούν; Μεγαλώνοντας, τα παιδιά αρχίζουν να έχουν κάποιες υποψίες όταν για παράδειγμα ο Αϊ Βασίλης που έρχεται στο σπίτι μοιάζει περιέργως με τον μπαμπά ή το θείο ή ακόμα κι όταν μεγαλύτερα παιδιά τα κοροϊδεύουν επειδή ακόμα πιστεύουν ότι υπάρχει. Αυτή η περίοδος της αμφιβολίας είναι συγκινητική και συνήθως συμπίπτει με την εποχή που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Και η ανακάλυψη ότι ο Αϊ-Βασίλης δεν υπάρχει τα γεμίζει με απορία και θλίψη. Η διαφοροποίηση της πραγματικότητας από το μύθο αναγγέλλει συχνά το τέλος μιας μαγικής περιόδου στην παιδική ηλικία, αυτή όπου μέσα από το όνειρο και την επιθυμία το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό. Στο δειλό ερώτημα του παιδιού «αλήθεια, δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης;» είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε μια απάντηση και αυτή βέβαια δεν μπορεί να είναι ένα ξερό «όχι, δεν υπάρχει», διότι έτσι γκρεμίζουμε με σκληρό τρόπο τον φανταστικό του κόσμο, που εμείς οι ίδιοι είχαμε φτιάξει. Γενικά, δεν υπάρχει ένα γενικό «πρέπει» ή μια μυστική συνταγή επιτυχίας. Ανάλογα με την περίπτωση, ο γονιός θα χρειαστεί να καταφύγει σε διαφορετικές στρατηγικές χειρισμού της συγκεκριμένης ερώτησης. Πρέπει να είστε ψύχραιμοι και με τις απαντήσεις σας να μην πληγώσετε την ευαισθησία του και να μην προσβάλετε τη νοημοσύνη του. Επιπλέον, πρέπει να θυμάστε ότι λέγοντας την απόλυτη αλήθεια σ’ ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, κινδυνεύετε να γίνετε κυνικοί και «κακοί» στα μάτια του. Διότι ναι μεν δεν του λέτε ψέματα, αλλά από την άλλη πλευρά ακρωτηριάζετε τη φαντασία και την ελπίδα του, και αυτό είναι πολύ σκληρό. Τα παιδιά θέλουν «τροφή» για τη φαντασία τους και επιπλέον είναι ικανά με τον δικό τους τρόπο να σας δείξουν πότε πραγματικά δεν «χρειάζεται» να πιστεύουν στον παχουλό Άγιο με τον τρόπο που πίστευαν έως τώρα.
Τελικά, ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει;
Υπάρχει, όπως σίγουρα υπάρχουν η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ευλάβεια, η γνώση, η ελπίδα, η προσμονή, η γαλήνη, η χαρά και η ζωή. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αϊ-Βασίλης. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η φαντασία που κάνει υποφερτή την ύπαρξή μας. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε. Κανένας δεν βλέπει τον Αϊ-Βασίλη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν. Ο Αϊ-Βασίλης είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα και μια ευκαιρία να αφήσουμε τη φαντασία των παιδιών να δουλέψει προς όφελός τους: Να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον, με αγάπη, ειρήνη και πολλά παιχνίδια! Ειδικά ο μύθος του Άγιου Βασίλη είναι απαραίτητος για έναν ακόμη λόγο: Λειτουργεί σαν μια καλή αρχή στο να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται θετικά, να ονειρεύονται, να προσδοκούν πράγματα, να προσπαθούν γι’ αυτά. Όπως και να έχει, είτε επιλέξετε να… εμφανίσετε τον Αϊ-Βασίλη και φέτος είτε όχι, μην ξεχνάτε το μήνυμα των Χριστουγέννων, που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τα δώρα και τα πλουσιοπάροχα γεύματα. Μπορείτε να «φιλοξενήσετε» το πνεύμα των Χριστουγέννων στο σπίτι σας μαζεύοντας τρόφιμα και ρούχα που δεν χρειάζεστε πια για ένα ίδρυμα που βρίσκεται στην περιοχή σας, μπορείτε να διαβάσετε στα παιδιά σας την ιστορία του μικρού Χριστού ή, αν δεν πιστεύετε σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία, να δώσετε απλά λίγο περισσότερο χρόνο στις διαπροσωπικές σας σχέσεις και ειδικά στους ανθρώπους που αγαπάτε.

 Τα Χριστούγεννα είναι μια ευλογημένη γιορτή και δίνουν το μήνυμα της ευτυχίας, της ειρήνης και της αγάπης!


Η αναμονή του ερχομού του Αϊ-Βασίλη βοηθά το παιδί σας να μπει στο πνεύμα των γιορτών και να ζήσει όλη τη μαγεία των Χριστουγέννων.

Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει ότι αυτό που έχει σημασία είναι να τον αγαπάει ο Αϊ-Βασίλης και να τον θυμηθεί και όχι η αξία του δώρου. 

Αν από συζήτηση που θα κάνετε μαζί του πριν από τις γιορτές καταλάβετε ότι ζητάει κάτι που οι οικονομικές σας δυνατότητες δεν επιτρέπουν, εξηγήστε του ότι ο Αϊ-Βασίλης μπορεί να κουραστεί από το βάρος του παιχνιδιού που ζήτησε ή ότι δεν έχει τόσα χρήματα ώστε να αγοράσει και για τα υπόλοιπα παιδάκια και ότι είναι κρίμα μερικά παιδιά να μην πάρουν δώρο. Προσανατολίστε τη σκέψη του σε κάτι που θα μπορέσετε να προσφέρετε πιο άνετα.  

Αν το παιδί σας ζητήσει να γράψει ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη μην το αποτρέψετε. Πάρτε καθαρό χαρτί κι ένα φάκελο, πείτε του να γράψει αυτό που θέλει, ενδεχομένως να στείλει και μια ζωγραφιά στον αγαπημένο του Άγιο. Βοηθήστε το να γράψει τη διεύθυνση στο φάκελο και πηγαίνετε μαζί να το ταχυδρομήσετε. Με όλη αυτή την ιεροτελεστία, τα δώρα θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία. 

Πείτε στο παιδί να ζητάει από τον Άγιο Βασίλη δώρα όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για το αδερφάκι του ή το φίλο του. Έτσι, θα μάθει το νόημα της αγάπης και της φροντίδας για όλους.  

Αν ο μπαμπάς θέλει να ντυθεί Άγιος Βασίλης και να φέρει δώρα, τότε φροντίστε να το κάνει σωστά. Να βάλει τα κατάλληλα ρούχα, να στερεώσει καλά τον σκούφο και τα γένια, να αλλοιώσει τη φωνή του και γενικά να παίξει το ρόλο του όσο γίνεται πιο πειστικά. Εσείς σβήστε τα φώτα και αφήστε μόνο ένα κεράκι αναμμένο. Οργανώστε σωστά την είσοδο του «μπαμπά Αϊ-Βασίλη» στο σπίτι, γιατί είναι άκρως απογοητευτικό για ένα παιδί να ανακαλύψει τη φάρσα.  

Eίναι ευκαιρία να ωθήσετε το παιδί στην έννοια της προσφοράς.. Προτείνετε του για παράδειγμα να μαζέψει τα παιχνίδια που δεν χρησιμοποιεί ή κάποια ρούχα του που δεν του πάνε και πηγαίνετε μαζί του να τα προσφέρετε σε κάποια παιδάκια που έχουν ανάγκη εξηγώντας του τους λόγους που το κάνετε.

"Τηλεφωνική» αγκαλιά μητέρας σε κόρη"

http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=65486&lngDtrID=2892

Πίτσα με λευκή & κίτρινη μοτσαρέλα!



Υλικά για την ζύμη

3 1/2 φλιτζ. αλεύρι δυνατό
1 φακελάκι  ξηρή μαγιά
1 1/2 φλιτζ. χλιαρό νερό
1/2 κουταλάκι ζάχαρη
3 κουταλιές λάδι ελιάς
1 κουταλάκι αλάτι

                                                                                 Υλικά για την γέμιση

1 1/2 φλ. τριμμένο κίτρινο τυρί μοτσαρέλα
1 σακουλάκι λευκή μοτσαρέλα κομμένη σε λεπτά φετάκια 
2 ντομάτας μικρές κομμένες σε πολύ λεπτές φέτες
2 κουταλιές λάδι ελιάς για το ταψί

Υλικά για τη σάλτσα

2 φλιτζ. ντομάτα τριμμένη στον τρίφτη
3 κουταλιές λάδι ελιάς
λίγο αλάτι
Ετοιμασία

Σε ένα μπολ ρίχνουμε το χλιαρό νερό, διαλύουμε την μαγιά,
προσθέτουμε τη ζάχαρη και τα αφήνουμε για 3-4 λεπτά.
Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε 3 φλιτζάνια από το αλεύρι , ανοίγουμε στο κέντρο μια λακκουβίτσα
 και ρίχνουμε μέσα το νερό με τη διαλυμένη μαγιά, το αλάτι και το λάδι.

Ανακατεύουμε σιγά σιγά τα υλικά με το χέρι έως ότου γίνουν μια αρκετά σφιχτή ζύμη,
προσθέτοντας αν χρειαστεί λίγο ακόμη αλεύρι.
Κατόπιν πλάθουμε τη ζύμη σε μια μπάλα, τη σκεπάζουμε με διάφανη μεμβράνη
και την αφήνουμε για 20-25 λεπτά ώστε να διπλασιαστεί σε όγκο.

Την ξαναζυμώνουμε, την αφήνουμε να φουσκώσει για δεύτερη φορά
 και είναι έτοιμη για να τη χρησιμοποιήσουμε.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς κελσίου.

Πάνω σε μια αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε τη ζύμη σε ένα στρογγυλό φύλλο,
 πάχους περίπου 1/2 εκατοστού.
Αλείφουμε ένα ταψί με λάδι, στρώνουμε το φύλλο,
ρίχνουμε την τριμμένη ντομάτα, ανακατεμένη με το λάδι
και το αλάτι και την απλώνουμε ομοιόμορφα σε όλη την επιφάνεια.

 Βάζουμε το ταψί στον προθερμασμένο φούρνο και ψήνουμε για περίπου 15 λεπτά.

Μόλις η ζύμη ροδίσει, τη βγάζουμε από το φούρνο και απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια της τις φέτες μοτσαρέλας, από πάνω την  τριμμένη  μοτσαρέλα και διάσπαρτα τις κομμένες φέτες ντομάτς. Ξαναβάζουμε το ταψί στον φούρνο και ψήνουμε για 4-5 λεπτά έως ότου λιώσει το τυρί.


Καλή επιτυχία!

Κροκέτες μπακαλιάρου και σκορδαλιά!


Υλικά για τις κροκέτες

1 μεγάλο παστό φιλέτο μπακαλιάρου
1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
λίγο πιπέρι
1/2 κούπα μπύρα
1/2 κούπα αλεύρι
2 αυγά
1 κουταλάκι μπέικην λάδι για το τηγάνισμα





Ετοιμασία
Πλένουμε τον μπακαλιάρο σε τρεχούμενο νερό και τον βάζουμε σε μπόλικο νερό να "ξαλμυρισει". Τον αφήνουμε περίπου 15 ώρες. Σε αυτές τις 15 ώρες αλλάζουμε το νερό 3-4 φορες. Στην συνεχεια τον στραγγίζουμε και τον καθαρίζουμε από τα κόκκαλα και τις πέτσες. Τον κόβουμε σε μικρά κομματάκια η λωρίδες. Τον ανακατεύουμε
με όλα τα υπόλοιπα υλικά και τον αφήνουμε για κανένα μισάωρο να τραβήξει. Βάζουμε το λάδι σε ένα μεγάλο τηγάνι να ζεσταθεί. με την βοήθεια ενός κουταλιού βάζουμε στο λάδι μικρές μικρές μπουκίτσες. Το λάδι δεν πέπει να κάψει αλλιώς οι κροκέτες θα καούν χωρίς να ψηθούν. Μια μέτρια φωτιά είναι αρκετή. Τοποθετούμε τις κροκέτες σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν.





 
Υλικά για τη σκορδαλιά


6 πατάτες βρασμένες
5 σκελίδες σκόρδο
1 φλυτζάνι τσαγιού λάδι
λίγο ξύδι
αλάτι

(τις ποσότητες με το σκόρδο κ το ξυδι τις προαρμόζετε στις προτιμίσεις σας)

Ετοιμασία

Καθαρίζουμε το σκόρδο και το κοπανίζουμε μέσα σε ξύλινο γουδί με λίγο αλάτι μέχρι να πολτοποιηθεί.
Κάνουμε τις πατάτες πουρέ και προσθέτουμε σε αυτό το λιωμένο σκόρδο και δουλεύουμε καλά το μίγμα.
Ρίχνουμε το λάδι κουταλιά κουταλιά καθώς και λίγο ξύδι και δουλεύουμε το μίγμα μέχρι να είναι έτοιμο!


Καλή επιτυχία!




Ντόνατς σπιτικά!


Υλικά για 6 μεγάλα ντονατς

650 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
80 γρ. ζάχαρη
2 αυγά
250 γρ. γάλα
60 γρ. βούτυρο
1  βανίλια
1 φακελάκι μαγιά ξερή
Σπορέλαιο για τηγάνισμα


Ετοιμασία

Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε ελαφρώς μέχρι να λιώσει  το γάλα, το βούτυρο και τη βανίλια.

Στο μπολ του μίξερ βάζουμε το παραπάνω μίγμα .
Αρχίζουμε να δουλεύουμε το μίγμα προσθέτοντας σταδιακά τη ζάχαρη, τα αυγά και τη μαγιά. Συνεχίζοντας να δουλεύουμε το μίγμα προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι .
Συνεχίζουμε να δουλεύουμε το μίγμα στο μίξερ με το εξάρτημα για ζύμωμα μέχρι να αρχίσει να ξεκολλά η ζύμη από τα τοιχώματα του μπολ.

Σκεπάζουμε με πλαστική μεμβράνη και αφήνουμε τη ζύμη σε ζεστό μέρος τουλάχιστον 1 ώρα και 30 λεπτά  μέχρι να φουσκώσει.

Κατόπιν όπως θα έχει φουσκώσει η ζύμη πιέζουμε  ελαφρά με τη μπουνιά μας στο κέντρο της για να φύγει ο παραπανίσιος αέρας .

Με ένα πλάστη ανοίγουμε ένα φύλλο πάχους 2 εκατοστών περίπου.

Παίρνουμε ένα κουπ –πατ διαμέτρου 9 εκατοστών και κόβουμε 6 κύκλους . με ένα μικρότερο κουπ –πατ διαμέτρου 3 εκ. κάνουμε από μια τρύπα στο κέντρο των μεγάλων κύκλων.





Σε μια φριτέζα που έχει κάψει το λάδι βυθίζουμε τα ντονατς 2 λεπτά από κάθε πλευρά. Τα αποσύρουμε από το καυτό λάδι και τα τοποθετούμε σε πιατέλα που την έχουμε στρώσει με απορροφητικό  χαρτί κουζίνας . μετά περνάμε τα ντονατς από ζάχαρη κρυσταλλική από όλες τις πλευρές και είναι έτοιμα.

Μπορούμε αν θέλουμε να περιχύσουμε τα ντονατς με λιωμένη σοκολάτα , μερέντα , μαρμελάδα ή μέλι.




Η συνταγή είναι απο τηλεοπτική εκπομπή της κ.Νικολάου.

Μιλφέιγ σοκολάτας με άρωμα μανταρίνι και σάλτσα καραμέλας!


Υλικά

500 μλ γάλα
100 μλ κρέμα γάλακτος
ξύσμα απο 4 μανταρίνια
100 γρ ζάχαρη
50 γρ κορν φλάουερ
6 κρόκους αβγού
125 γρ κουβετρούρα 55% κακάο με κομματάκια
20 γρ βούτυρο
600 γρ σφολιατίνα
ζάχαρη άχνη ή κακάο για το πασπάλισμα


Για τη σάλτσα καραμέλας

100 γραμμ. ζάχαρη
100 ml κρέμα γάλακτος
40 γραμμ. βούτυρο

Ετοιμασία

Σε μια κατσαρόλα χύνουμε το γάλα την κρέμα και το ξύσμα και το βάζουμε στην φωτιά.
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τη ζάχαρη , το κορν φλάουρ , προσθέτουμε τους κρόκους και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.Όταν το μεγμα του γάλακτος αρχίσει να φουσκώνει παίρνουμε
λίγο από αυτό και το αδειάζουμε στο μείγμα των αβγών. Ανακατεύουμε και αδειάζουμε το μειγμα των αβγών στο μείγμα του γάλακτος.
Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε μέχρι να δέσει η κρέμα μας. Αποσύρουμε απο την φωτιά και προσθέτουμε το βούτυρο και την κουβερτούρα , ομογενοποιούμε το μείγμα μας και αφήνουμε να κρυώσει.


 Για τη σάλτσα καραμέλας: Bάζουμε τη ζάχαρη σε αντικολλητικό τηγάνι σε μέτρια φωτιά μέχρι να λιώσει και να πάρει σκούρο καφετί χρώμα. Έπειτα προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει καραμέλα, βγάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το βούτυρο.

Συναρμολόγηση: Στρώνουμε μια στρώση σφολιατίνια , χτυπάμε με σύρμα την κρέμα ώσπου να γίνει λειά και μαλακή. Απλώνουμε απο επάνω την μισή κρέμα , καλύπτουμε με τη δεύτερη στρωση σφολιατίνια και συνεχίζουμε με την υπόλοιπη κρέμα. Σπάμε μερικά σφολιατίνια με τα χέρια και πασπαλίζουμε την κρέμα. Πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη ή κακάο ή μείγμα και των δύο μαζί.Γαρνίρουμε με τη σάλτσα καραμέλας!



Καλή επιτυχία!

Καραμελωμένη πατατοσαλάτα με σως μπαλσάμικου!






Υλικά

6 πατάτες μεσαίου μεγέθους καθαρισμένες
2 κ.σ βούτυρο
1 πρέζα σαφράν
2 κ.σ ζάχαρη
αλάτι, πιπέρι

Για την σάλτσα μπαλσάμικου

2 κ.σ ξύδι μπαλσάμικο
2 κ.σ μουστάρδα
2 κ.γ μέλι
1 κ.γ γλυκιά πάπρικα
1 κ.σ ελαιολαδο
αλάτι , πιπέρι

Για το γαρνίρισμα

6-7 ελιές μαύρες
1-2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
1 κ.γ ψιλοκομμένο μαϊντανό
1 κ.σ τριμμένη παρμεζάνα 

Ετοιμασία
Βράζουμε τις πατάτες χωρίς να παραγίνουν.
Σε ενα τηγάνι λιώνουμε το βούτηρο προσθέτουμε το σαφράν τη ζάχαρη , ανακατεύοντας συνεχώς , για να μην μας καεί η καραμέλα , προσθέτουμε τις πατάτες αφού τις έχουμε στραγγίξει και ανακατεύουμε με προσοχή , για μην σπάσουν οι πατάτες μας και να καραμελωθούν ομοιόμορφα.
Μαγειρέυουμε για περίπου 4-5 λεπτά. Αδειάζουμε σε παιτέλα ,προσθέτουμε το κρεμμύδι , τις ελιές και  περιχύνουμε με την σως μπαλσάμικου , γαρνίρουμε με το μαϊντανό και την παρμεζάνα και σερβίρουμε τις πατάτες μας ζεστές.
Για την σως μπαλσάμικου
Σε ένα γυάλινο βαζάκι ,βάζουμε όλα τα υλικά μας , εκτός απο το ελαιόλαδο. Χτυπάμε για 2 περίπου λεπτά μέχρι να ενωθούν καλά οι γεύσεις και τα αρώματα , προσθέτουμε το ελαιόλαδο και χτυπάμε για 1 ακόμα λεπτό.
Καλή επιτυχία!

Ζουμερό κέικ σοκολάτας!




Υλικά

375 γρ σοκολάτα κουβερτούρα ψιλοκομμένη
250 γρ βούτηρο κομμένο σε κυβάκια
5 αυγά
300 γρ ζάχαρη καστανή
120 γρ μπισκότα βουτύρου χτυπημένα στο μουλτι
ξύσμα απο 1 πορτοκάλι

Ετοιμασία

Με το μίξερ χτυπάμε τα αυγά με την ζάχαρη , για 6-7 λεπτά μέχρι να αποκτήσουν μια κρεμώδη υφή.
Σε κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο και τη σοκολάτα σε χαμηλή φωτιά , μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Ρίχνουμε την χλιαρή πλέον σοκολάτα στο μείγμα των αυγών  και προσθέτουμε στο μείγμα τα σπασμένα μπισκότα και το ξύσμα πορτοκαλιού.Ανακατεύουμε απαλά με ένα κουτάλι.
Αδειάζουμε το μείγμα μας σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα δαχτυλίδι 23εκ.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο , στους 140 βαθμούς με αέρα για 40 -45 λεπτά.

Γαρνίρουμε με γλάσο σοκολάτας , σαντυγί , ξύσμα σοκολάτας.


 


Καλή επιτυχία!




Μεγαλώνοντας γονείς!



Τι ενδιαφέρον βρίσκουν τα παιδιά στην τηλεόραση; στον υπολογιστή; στο κινητό; και στα ηλεκτρονικά παιχνίδια; γιατί οι μεγάλοι ενώ τα αγοράζουν στα παιδιά τους, φωνάζουν όταν τα χρησιμοποιούν;

Σεπτέμβριος 16, 2010 | ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
 
γράφει η Αλκμήνη Τ. – 9 ετών,
στο πλαίσιο του προγράμματος «συμβουλές στους μεγάλους»,
του ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ γραμμή

Το ενδιαφέρον που βρίσκουν τα παιδιά στην τηλεόραση, είναι ότι βλέπουν κάποιο παιδικό, ή άλλο απλό έργο και μετά το συνηθίζουν και θέλουν να το βλέπουν συνέχεια σε κάθε επεισόδιο.
Το ενδιαφέρον για τον υπολογιστή, είναι όταν τα παιδιά παίζουν κάτι ένα παιχνίδι για πρώτη φορά,  ενθουσιάζονται! Μετά θέλουν να το παίζουν συνέχεια, να μαθαίνουν κι άλλα παιχνίδια και να τα παίζουν κι αυτά.
Όταν παίρνουν στα χέρια τους ένα κινητό, ακούνε τα τραγούδια που βάζουν και τους αρέσει πολύ. Αλλά κι όταν βλέπουν τους μεγάλους να μιλάνε στο κινητό, ενθουσιάζονται πάλι.
Τα πλέι – στέισιον, τα νιτέντο και τα ντι – ες, είναι παιχνίδια που προτιμάνε τα παιδιά και τους αρέσουν πολύ που μπορούν να αγοράζουν κασετούλες γι αυτά.
Εμείς τα παιδιά, πείτε ότι βλέπουμε κάτι στην τηλεόραση! Θέλουμε να βλέπουμε πολλά κινούμενα σχέδια και έργα. Έτσι συνηθίζουμε την τηλεόραση!
Η μαμά μου φωνάζει ότι η τηλεόραση κάνει κακό στα μάτια αλλά εγώ πολλλές φορές δεν έχω τι να κάνω και βλέπω λίγο.
Υπάρχουν 5 σήματα τηλεόρασης και τα 2 μόνο είναι αυτά που μπορούν να βλέπουν τα παιδιά. Στα άλλα, υπάρχουν κάποια έργα που δεν μπορούμε να τα βλέπουμε.
Ξέρω ότι δεν είναι όλες οι εκπομπές στην τηλεόραση για παιδιά. Τα παιδιά κάνει να βλέπουν κινούμενα σχέδια, τηλεπαιχνίδια, εκτός από την στιγμή της αλήθειας κι εγώ βλέπω και κάποιες ελληνικές σειρές, αλλά δεν ξέρω αν είναι για παιδιά ή όχι!
Εγώ τις βλέπω!…
Κανονικά οι γονείς πρέπει να μας λένε «αυτό που έχει τώρα δεν πρέπει να το δεις!» κι εμείς να απαντάμε «εντάξει μαμά!»
Πρέπει οι γονείς να έχουν τον έλεγχο στο τι θα δούμε και τι όχι, γιατί ξέρουν περισσότερα και πρέπει τα παιδιά να ξέρουν τι μπορούν και τι όχι. Αλλιώς, οι γονείς τα μαλώνουν και εκείνα δεν καταλαβαίνουν το γιατί!
Όταν πάλι τα παιδιά παίζουν με τον υπολογιστή ή τα ηλεκτρονικά, βρίσκουν πολύ ωραία παιχνίδια και μετά βαριούνται να παίξουν με επιτραπέζια. Στον υπολογιστή υπάρχει μεγάλη ποικιλία παιχνιδιών και μπορούμε να κατεβάσουμε απεριόριστα παιχνίδια από το ίντερνετ, τα οποία έχουν ήχο. Οι μεγάλοι καμιά φορά φωνάζουν γιατί λένε πως δεν ξέρουνε να χρησιμοποιούμε τον υπολογιστή, εγώ όμως νομίζω ότι δεν ξέρουν εκείνοι!
Γι αυτό φωνάζουν σε εμάς!
Επειδή δεν ξέρουν τι να κάνουν!
Εγώ παίζω μόνο αυτά που ξέρω ότι είναι για παιδιά, γιατί άμα πατήσω κάτι που δεν ξέρω και δεν είναι για μένα, μετά δεν θα ξέρω τι να κάνω και φοβάμαι μη χαλάσει ο υπολογιστής. Η μαμά μου, μου έχει φτιάξει ένα φάκελο στο κομπιούτερ και πηγαίνω σε αυτά τα παιχνίδια.
Προτιμώ βέβαια τα επιτραπέζια παρόλο που παίζω με τα άλλα. Τα επιτραπέζια μπορώ να τα παίζω με τη μαμά και τους φίλους μου! Η μαμά μου όμως δεν έχει χρόνο, συνέχεια δεν προλαβαίνει κι έτσι αναγκάζομαι να παίζω με τον υπολογιστή.
Όταν θέλω να ακούσω μουσική, μπορώ να βάλω ραδιόφωνο ή να την ακούσω στο κινητό! Στο ραδιόφωνο όμως δεν ακούω πάντα τα τραγούδια που θέλω να ακούσω εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή, εγώ θέλω να ακούσω τον Σάκη Ρουβά και δεν τον έχει το ραδιόφωνο, τότε αναγκαστικά θα τον ακούσω από το κινητό.
Εγώ δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει όταν λένε ότι το κινητό έχει ακτινοβολία, αλλά πιστεύω ότι είναι κάτι που μας κάνει κακό στον εγκέφαλο. Το μόνο που έχω ακούσει είναι ότι προκαλεί πονοκεφάλους…
Όταν ένα παιδί ζητήσει από τους γονείς του ένα κινητό, τότε εκείνοι λένε όχι. Μετά όμως, το παιδί λέει σε παρακαλώ κι εκείνοι του το παίρνουν. Μετά παίζει πάρα πολύ με το κινητό κι εκείνοι τότε φωνάζουν γιατί το κινητό έχει ακτινοβολία.
Όταν πάλι το παιδί ζητήσει υπολογιστή και οι γονείς του το πάρουν, το παιδί αρχίζει πάλι να παίζει. Κι επειδή δεν μπορεί να παίξει το πρωί που έχει σχολείο, παίζει το βράδυ. Τότε οι μεγάλοι πάλι φωνάζουν και λένε στα παιδιά πως δεν θα ξυπνάνε την επόμενη μέρα, και όχι μόνο αυτό αλλά και ότι ο υπολογιστής χαλάει και τα μάτια.
Με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, πάλι το ίδιο συμβαίνει. Το παιδί ζητάει, οι γονείς τα αγοράζουν, το παιδί παίζει πολύ κι εκείνοι φωνάζουν ότι δεν θα προλάβουν να κάνουν τα μαθήματα τους.
Εγώ προτιμώ τα ηλεκτρονικά γιατί η μαμά μου ασχολείται πολύ με τα μικρά μου αδέρφια και δεν προλαβαίνει να παίξει μαζί μου . οι φίλες μου μένουν πολύ μακριά και δεν μπορούνε να έρθουν. Κι άμα έρθει κάποια φίλη μου τα αδέρφια μου δε μας αφήνουν να παίξουμε κι έτσι παίζουμε ηλεκτρονικά.
Τα ηλεκτρονικά απορροφούν την ενέργεια των παιδιών κι εφ΄όσον οι μαμάδες δεν μπορούν να παίξουν επιτραπέζια, ασχολούνται αναγκαστικά με τα ηλεκτρονικά.
Η μουσική στο κινητό είναι καλύτερη από το ραδιόφωνο, Γιατί στο ραδιόφωνο πρέπει να αγοράζουμε cd, ενώ στο κινητό, αν έχει κάποιος φίλος σου κινητό μπορεί να σου μεταφέρει τα τραγούδια. Το κινητό βέβαια έχει ακτινοβολία και κάνει κακό στον εγκέφαλο. Απορροφάει το μυαλό και τότε τα παιδιά τα πάνε στο νοσοκομείο!
Εγώ πιστεύω ότι κινητό πρέπει να έχουν τα παιδιά από 18 και πάνω. Γιατί τότε έχουν μεγαλώσει και ξέρουν πώς να το χρησιμοποιούν!
Τα ηλεκτρονικά πρέπει να τα χρησιμοποιούν από τα 8 και πάνω. Γιατί τότε ξέρουν να διαβάζουν τις οδηγίες και ξέρουν και αγγλικά αν οι οδηγίες είναι σε άλλη γλώσσα! Τα παιδιά σ΄αυτή την ηλικία ξέρουν να χειρίζονται τα ηλεκτρονικά.
Τέλος τον υπολογιστή πρέπει να τον χρησιμοποιούν από τα 10 και πάνω για να μπορούν να κάνουν και τα μαθήματα τους!
Τα παιδιά δεν πρέπει να έχουν τηλεόραση στο δωμάτιο τους πριν από τα 15. Για να μπορούν να βλέπουν όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης!
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι,
Πρώτον : οι γονείς και τα παιδιά να ξέρουν να χρησιμοποιούν όλα αυτά που είπαμε!
Δεύτερον : οι γονείς να λένε με καλό τρόπο στα παιδιά τους τι πρέπει και τι δεν πρέπει! Τι μπορούν και τι όχι!
Τρίτον : όταν οι γονείς λένε όχι, τα παιδιά πρέπει αν ακούνε με την πρώτη!
Τέταρτον : αυτό που λένε οι γονείς στα παιδιά τους, θα πρέπει να το κάνουν και οι ίδιοι! Διαφορετικά το παιδί θα κάνει ότι βλέπει κι όταν εκείνοι θα του φωνάζουν θα έχουν άδικο!
Λέγομαι Αλκμήνη, είμαι 9 χρονών και θα  ήθελα να σας δώσω μια συμβουλή :
Ποτέ μη φερόσαστε στα παιδιά σας με βία !!!!
Ευχαριστώ!


Εκπαιδεύοντας τους γονείς !

Σεπτέμβριος 22, 2010 | ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ekpaideuontas-goneis
γράφει η Ρούλα Δ.  – 14 ετών,
στο πλαίσιο του προγράμματος «συμβουλές στους μεγάλους»,
του ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ γραμμή

Όλοι γνωρίζουμε πόσο υπερπροστατευτικοί και υπερβολικοί είναι τις περισσότερες φορές, σχεδόν όλοι οι γονείς!
Αυτό συμβαίνει γιατί στην σημερινή κοινωνία ακούγονται πολλά και διάφορα τα οποία τρομοκρατούν τους γονείς, με αποτέλεσμα την υπερπροστατευτικότητά τους απέναντι στα παιδιά. Δηλαδή, δεν τα αφήνουν να βγαίνουν με τους φίλους τους και γενικά να βγαίνουν έξω στην κοινωνία.
Έτσι, λόγω του ότι οι γονείς δεν αφήνουν το παιδί να βγαίνει πολλές φορές, το παιδί δεν γνωρίζει πολλά για την σημερινή κοινωνία και είναι πολύ πιθανό να μην κάνει εύκολα φίλους.
Έτσι και εγώ πιστεύω πως η υπερπροστατευτικότητα των γονέων οφείλεται στα τραγικά κοινωνικά γεγονότα όπως η σωματική αλλά και ψυχική εκμετάλλευση των παιδιών, η κακοποίηση, αλλά και η αγορά σωματικών οργάνων.
Λόγω της δουλειάς τους πολλές φορές οι γονείς ξεσπούν στα παιδιά τους χωρίς λόγο ή ακόμα και τα κακοποιούν. Τα μαλώνουν χτυπώντας τα, άλλοι πολλοί και άλλοι λίγο ρίχνοντας τους ένα χαστούκι.
Αυτό συνήθως γίνεται διότι στη  δουλειά εμφανίζονται πολλά προβλήματα, τα οποία κάνουν τον γονιό νευρικό. Αυτό λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα, όταν γυρίζουν σπίτι μετά από μια δύσκολη μέρα εργασίας και τα παιδιά τους ζητάνε λίγες ώρες συζήτησης, οι γονείς με αφορμή τα προβλήματα της δουλειάς ξεσπούν πάνω στα παιδιά και πολλές φορές τα κακοποιούν. Έτσι εγώ πιστεύω πως τα νεύρα, ο θυμός και τα ξεσπάσματα που δημιουργούνται από τους γονείς, αρχικά λόγω εργασίας και των παιδιών, λόγω του ότι είναι όλη μέρα στο σχολείο, στα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες, είναι λάθος τρόπος συμπεριφοράς από όλα τα μελη της οικογένειας.
Κάποιοι άλλοι επίσης δεν έχουν τον χρόνο να συζητήσουν και γενικά να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους.
Τέλος, άλλος ένας λόγος είναι ότι πολλοί γονείς, είναι οπισθοδρομικοί και αυστηροί, ότι δηλαδή κάνουν πίσω με τις αποφάσεις των παιδιών τους.
Ένα από τα αποτελέσματα όλων αυτών είναι ο ψυχικός πόνος του παιδιού.
Όταν ένας γονιός φωνάξει ή χτυπήσει το παιδί του, τότε το παιδί μπορεί να συμπεριφερθεί με τον ανάλογο τρόπο, δηλαδή να φωνάξει στον γονιό του, αλλά κατά βάθος μέσα του νιώθει στενοχώρια και παραμέληση.
Αυτό μερικές φορές έχει ως ακραίο αποτέλεσμα το παιδί να σκεφτεί να φύγει από το σπίτι του και τότε ίσως οι γονείς να καταλάβουν το λάθος τους.
Επίσης, άλλο ένα αποτέλεσμα μπορεί να είναι η πίεση και η απομάκρυνση από τους γονείς του, δηλαδή το παιδί επειδή έχει συνηθίσει την απουσία των γονιών του λόγω εργασίας να μην νιώθει την απουσία τους με το πέρασμα του χρόνου…
Αυτό που θέλω εγώ να πω, δεν είναι να μην δουλεύουν καθόλου οι γονείς! Απλά να δουλεύουν με μέτρο!
Αυτό θα κάνει καλό και στους γονείς, αλλά φυσικά και στα παιδιά διότι θα είναι χαρούμενα που θα έχουν κοντά τους γονείς τους.
Τέλος, η μείωση της αυτοεκτίμησης τους και του ηθικού τους αποτελεί ένα από τα κύρια αποτελέσματα. Δηλαδή, όταν ένα παιδί κακοποιείται από τον γονιό του, τότε το παιδί αυτό θα αρχίσει να μην εμπιστεύεται τον εαυτό του και θα νιώθει ότι εξαρτάται από τους άλλους.
Κάθε παιδί έχει το δικό του δικαίωμα και δεν μπορεί να του επιβάλλει κάποιος αυτό που δεν θέλει!
Δεν είναι σωστό να εμφανίζονται τίτλοι μεταξύ των γονιών και των παιδιών, όπως για παράδειγμα: «εγώ είμαι η μητέρα σου και πρέπει να κάνεις αυτό  που σου λέω». Το παιδί μπορεί με κάθε άνεση να της πει: «και εγώ είμαι η κόρη σου». Δεν βλέπω την διαφορά!
Αν όμως η μητέρα πει: «πρέπει να μ’ ακούσεις γιατί είμαι μεγαλύτερή σου και ξέρω πιο πολλά πράγματα από ότι εσύ», τότε η κόρη θα καταλάβει και θα ακούσει, ξέροντας ότι αυτά που θα της πει η μαμά θα είναι σωστά όχι επειδή το λέει η μητέρα, αλλά επειδή το λέει μια μεγάλη γυναίκα που νοιάζεται για το καλό του παιδιού της.
Η κατάλληλη συμπεριφορά που πρέπει να έχει ένας γονιός απέναντι στο παιδί του, είναι να περνάει αρκετό χρόνο της ημέρας με το παιδί του, συζητώντας τα προβλήματα, τις ανησυχίες και γενικά για το πώς ήταν η μέρα του και πώς πέρασε!
Η πιο σημαντική ηλικία που πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει διάλογος μεταξύ παιδιού και γονέα είναι η περίοδος της εφηβείας. Το παιδί την περίοδο αυτή χρειάζεται την συζήτηση με έναν μεγάλο, που θα τον θεωρήσει φίλο του.
Ο γονιός στην αρχή δεν θα πρέπει να είναι υπερπροστατευτικός, αλλά θα πρέπει να αφήνει το παιδί ελεύθερο. Το παιδί μετά θα καταλάβει πόσο σημαντικός είναι ο διάλογος με τον γονέα και θα του μιλάει. Ο γονιός θα πρέπει να ακούει με προσοχή αυτά που του λέει το παιδί και όταν ακούσει κάτι παράξενο δεν θα πρέπει να αντιδράσει επιβλητικά απέναντι στο παιδί και ούτε να κοροϊδέψει αλλά να κάνει σωστό διάλογο μαζί του.
Όταν ο γονιός ρωτάει το παιδί, τότε το παιδί νιώθει ότι ο γονιός νοιάζεται γι’ αυτό και δεν το έχει παραμελημμένο!
Κάτι που πιστεύω εγώ, πολύ σημαντικό είναι ο γονιός να λύνει οποιαδήποτε απορία του παιδιού!
Πολλοί γονείς έρχονται πολλές φορές σε δύσκολη θέση να εξηγήσουν στο παιδί κάποια θέματα που το απασχολούν. Όμως αυτό πρέπει να γίνει!
Όταν ένας γονιός δεν εξηγεί στο παιδί αυτό που θέλει να μάθει, τότε το παιδί ψάχνοντας να μάθει, το μαθαίνει από άλλους απότομα.
Ο γονιός πρέπει να του εξηγεί με σωστό και παιδαγωγικό τρόπο τι είναι σωστό και όχι να χρησιμοποιεί τη βία. Ο γονιός δηλαδή θα πρέπει να αφιερώσει λίγο χρόνο και να εξηγήσει στο παιδί του, χωρίς φωνές και ξύλο, τι είναι το σωστό γι’ αυτό. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να ασκούν πίεση στα παιδιά τους αφού έχουν ήδη αρκετή από τα σχολεία και τις εξωσχολικές δραστηριότητες.
Αν κάποιος γονιός δεν κρατάει την παραπάνω στάση, πρέπει να επισκεφτεί κάποιον οικογενειακό σύμβουλο, ο οποίος μπορεί να τον βοηθήσει και να τον συμβουλέψει για την σωστή συμπεριφορά του, απέναντι στο παιδί.
Άλλη λύση, μπορεί να είναι ο διάλογος και η συζήτηση με τα παιδιά τους. Ο καθένας θα μπορέσει να εκφράσει το παράπονό του και έτσι θα μπορέσει να βρεθεί μία ισορροπία στην οικογένεια.
Αν όλα τα παραπάνω δεν εφαρμοστούν στο παιδί απ’ το γονιό, τότε το παιδί όταν μεγαλώσει θα έχει πιθανόν προβλήματα που θα αφορούν στην παιδική του ηλικία.
Το παιδί αυτό θα μεγαλώσει, θα παντρευτεί και θα φτιάξει την δική του οικογένεια. Στην καινούρια του οικογένεια θα επικρατούν προβλήματα που επικρατούσαν στην παλιά. Δηλαδή το παιδί που ήταν παραμελημένο από τους γονείς του, που τώρα πια έγινε γονιός, θα παραμελεί και αυτός τα παιδιά του και πιστεύω πως η μόνη αιτία γι’ αυτό είναι η κακή συμπεριφορά των αρχικών γονιών.
Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ συχνό στην εποχή μας! Όμως, μπορεί να μειωθεί με την συμμετοχή των γονιών αρχικά και των παιδιών τους.
Με λένε Ρούλα, είμαι 14 χρονών και θα ήθελα να σας δώσω μία συμβουλή:
Μην παραμελείτε τα παιδιά σας, και περνάτε όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο μ’ αυτά, συζητώντας διασκεδαστικά πράγματα, γιατί μην ξεχνάτε είμαστε παιδιά !
Ευχαριστώ !

Επιβράβευση και τιμωρία στα παιδιά!

Σεπτέμβριος 27, 2010 | ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

pensivegirl

γράφει η Ηλέκτρα Μ –9,5ετών,
στο πλαίσιο του προγράμματος «συμβουλές στους μεγάλους»,
του ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ γραμμή


Η Επιβράβευση είναι για τα παιδιά το «μπράβο» που θέλουν να ακούνε από τους μεγάλους και από τους γονείς τους!!
Για παράδειγμα όταν κάποιος στο σχολείο έχει κάνει όλες του τις ασκήσεις, είναι ήσυχος, δεν μιλάει και προσέχει στο μάθημα, τότε θέλει να ακούσει το «μπράβο» και πράγματι αυτή η επιβράβευση είναι για το παιδί πολύ σημαντική.
Κι αν δεν είναι το «μπράβο», θα είναι ένα αυτοκόλλητο, μια καλή σημείωση στο τετράδιο και πολλά άλλα που θα κάνουν ένα παιδί να χαρεί και να αποκτήσει ένα ζεστό χαμόγελο στο πρόσωπο του!!
Το «μπράβο» θέλουν τα παιδιά να το ακούνε, γιατί γι΄ αυτά είναι χαρά, γέλιο, υπευθυνότητα κι έτσι έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους!!!!!!
Με την επιβράβευση τα παιδιά χτίζουν κάτι μέσα τους. Κάτι που τα κάνει χαρούμενα κι ευτυχισμένα!!!! Ενώ η τιμωρία κάνει το παιδί στενοχωρημένο και καμιά φορά το κάνει να κλαίει. Έτσι μειώνει την υπερηφάνεια του για τον εαυτό του, γιατί το έχουν μαλώσει!!!
Δηλαδή, στην μία περίπτωση αποκτούν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους κι αυτό κάνει τα παιδιά υπερήφανα και τα κάνει να προχωράνε, να πατάνε καλά στα πόδια τους και να κοιτάνε μπροστά!!!! Και στην άλλη περίπτωση τα παιδιά νιώθουν μειωμένα κι αυτό τα κάνει διστακτικά, γεμάτα στενοχώρια και απογοήτευση!!!
Η τιμωρία είναι κακό αλλά και μερικές φορές και καλό! Κακό γιατί στενοχωριούνται τα παιδιά και νιώθουν μειονεκτικά και καλό γιατί, άμα δεν συμμετέχουν, δεν ενδιαφέρονται και κάνουν ότι θέλουν, τότε πρέπει να μπουν τιμωρία.
Αυτοί που έχουν δικαίωμα να μαλώνουν και να βάζουν τιμωρία ένα παιδί, είναι μόνο οι γονείς του και οι δάσκαλοι του. Οι γονείς, γιατί ξέρουν τον χαρακτήρα του παιδιού τους και γιατί σίγουρα θα έχει κάνει κάτι κακό. Οι δάσκαλοι του γιατί θα έχει κάνει καμιά σκανταλιά, γιατί δεν θα προσέχει στο μάθημα και γιατί μπορεί να μην έχει κάνει τα καθήκοντα του!! Μόνο τότε πρέπει να τα μαλώνουμε κι όχι για ασήμαντους λόγους!!!
Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να επιβραβεύουμε το παιδί σε όλες τις ηλικίες. Π.χ. όταν είναι μωρά, νήπια, μαθητές, έφηβοι και όταν είναι μεγάλοι και κοντεύουν να παντρευτούν. Επίσης, όταν θέλουν να φέρουν στον κόσμο ένα μωρό ή μεγαλώνουνε κάποια παιδιά. Σε όλες αυτές τις ηλικίες πρέπει να συμπαραστεκόμαστε στα παιδιά μας, να τους δίνουμε θάρρος, να τα συμβουλεύουμε και να τα επιβραβεύουμε.
Πως όμως?
Όλοι ξέρουμε ότι ένα μωρό λέει την πρώτη του λέξη ή κάνει την πρώτη του ζωγραφιά όσο περίεργη κι αν είναι, πρέπει να το επιβραβεύσουμε με ένα τρόπο που θα το κάνει να χαρεί και να συνεχίσει να μιλάει, να ζωγραφίζει και να κάνει διάφορα καινούρια πράγματα που θα του φανούν χρήσιμα στη ζωή του.
Τα παιδιά πρέπει να επιβραβεύονται από τους γονείς τους, όταν τακτοποιούν το δωμάτιό τους, όταν μιλάνε ευγενικά, όταν παίρνουν καλούς βαθμούς, όταν είναι καλά παιδιά, όταν σέβονται τους γύρω τους, τους εαυτούς τους και το γύρω περιβάλλον.
Κάθε γονιός έχει τον δικό του τρόπο συμπεριφοράς προς τα παιδιά του.
Όταν γεννιέται ένα παιδί, μαζί με το παιδί γεννιούνται κάποιοι κανόνες, επιβραβεύσεις και τιμωρίες.
Όταν είναι μωρό λέει την πρώτη του λέξη, η μαμά πρέπει να του πει μπράβο για να συνεχίσει να μιλάει. Όταν μεγαλώνει λίγο και τρώει το φαί του, πρέπει να το επιβραβεύσουμε με ένα φιλάκι και με μια αγκαλιά ή ένα δώρο. Όταν όμως δεν θέλει να φάει πρέπει να το προειδοποιήσουμε με ωραίο τρόπο, όπως να του πούμε: «Κοίταξε άμα φας το φαγητό σου, θα πάρεις δώρο και θα παίξεις πιο πολύ» και έτσι θα είμαστε και οι δυο ευχαριστημένοι.
Άμα όμως συνεχίζει να μην το τρώει θα υπάρχει μία συνέπεια. Ας πούμε να στερηθεί το αγαπημένο του παιχνίδι, να μην δει το αγαπημένο του πρόγραμμα, ή ότι ξέρετε ότι αγαπάει πιο πολύ το παιδί σας γιατί εσείς βάζετε συνέπειες!
Όλοι γνωρίζουμε ότι όταν το παιδί μας κάνει κάτι σωστό, μιλάει όμορφα συμπεριφέρεται καλά και κάνει μία σωστή πράξη ακούει πάντα μπράβο ή επιβραβεύεται με τον τρόπο που θέλει εκείνος που το έχει δει, που το έχει ακούσει ή που το έχει μάθει από κάποιον άλλον.
Πολλές φορές υπάρχουν καλά παιδιά, τα οποία επιβραβεύονται και ακούν συνέχεια μπράβο. Αναλόγως τον χαρακτήρα του παιδιού.
Ας πούμε, ένα παιδί μπορεί όταν ακούει πολλά μπράβο να χαίρεται και να νιώθει τέλεια, ένα άλλο όμως μπορεί τα πολλά μπράβο να τα βαριέται αλλά ο χαρακτήρας του να είναι τέτοιος και να μην τον αφήνει να κάνει κάτι κακό.
Έτσι μπορούμε σε ένα τέτοιο παιδί να μην του λέμε υπερβολικά μπράβο γι’ αυτά που συνηθίζει να κάνει ώστε και αυτό να χαίρεται για ότι κάνει, γιατί αυτή είναι η ουσία, να είναι χαρούμενο και να αισθάνεται ωραία.
Οι επιβραβεύσεις στα παιδιά και ιδιαίτερα σ’ αυτά που προσπαθούν να γίνουν καλύτερα είναι πολύ σημαντικές γι’ αυτά !!!
Όταν τώρα ένα παιδί έχει κάνει μία αταξία, ή τουλάχιστον μια κακιά πράξη μπαίνει τιμωρία. Πολλές φορές ένα παιδί όταν μπαίνει τιμωρία δεν έχει καταλάβει τον λόγο. Έτσι η συμπεριφορά του θα είναι λίγο περίεργη πράγμα που δεν θα αρέσει καθόλου στη μαμά, στη γιαγιά ή τέλος πάντων στην οικογένειά του.
Είναι προτιμότερο λοιπόν, πριν μπει η τιμωρία ή έστω μετά, να καθίσει αυτός που άκουσε, είδε ή έμαθε τι έχει κάνει το παιδί, να του εξηγήσει τι έκανε ή να τον ρωτήσει αν ξέρει τι έκανε.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση πολλές φορές, ένα παιδί που έχει μπει τιμωρία και δεν ξέρει τι έχει κάνει θα νιώθει μειωμένα και στενοχωρημένα. Γιατί σου λέει, «τι έκανα και μπήκα τιμωρία;» σίγουρα η μαμά του θα περιμένει μία συγνώμη! Πράγμα που το παιδί θα το βλέπει για παράλογο! Έτσι η μαμά πρέπει να πάει από μόνη της στο παιδί της και να του εξηγήσει με ωραίο τρόπο τι έκανε ώστε να μπορέσει το παιδί να καταλάβει τι ακριβώς έκανε ώστε όλοι να μην είναι στενοχωρημένοι.
Στην καθημερινή μας ζωή το όχι, είναι συνηθισμένο. Ακόμα και εσείς χρησιμοποιείτε το όχι πολλές φορές στα παιδιά σας. Μπορεί επειδή είστε κουρασμένοι ή δεν έχετε διάθεση. Μπορεί όμως και να μην θέλετε να τα ακούσετε ή να τους απαντήσετε στα παράπονά τους, στα νέα τους ή στις απορίες τους και έτσι,
χάνετε ώρες και ευκαιρίες να είστε με τα παιδιά σας. Πρέπει να έχετε υπομονή και κουράγιο προς τα παιδιά σας, σ’ όλα αυτά που κάνουν. Γιατί μην ξεχνάτε και εσείς ήσασταν παιδιά κάποτε!
Άλλη μια έκθεση έφτασε στο τέλος της!
Είμαι η Ηλέκτρα, είμαι 9,5 χρονών και θέλω να σας πω ότι η επιβράβευση και η τιμωρία είναι δυο χρήσιμα εργαλεία που χρησιμοποιείτε στην καθημερινή σας ζωή.
Η επιβράβευση είναι χρήσιμη σε μεγάλους μικρούς και μωρά γιατί σε βοηθάει, να συνεχίσεις και να καταφέρεις ότι έχεις σκεφτεί να κάνεις.
Η τιμωρία είναι σκληρή.
Οι συμβουλές μου είναι: κουράγιο, δύναμη και συζήτηση προς τα παιδιά σας.
Ευχαριστώ!

Γιατί τα παιδιά συνέχεια κάτι θέλουν; Γιατί το ζητάνε έντονα; Και πότε τα παιδιά αντιδρούν;

Σεπτέμβριος 27, 2010 | ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

fotolia_12865893_XS
γράφει η Μυρτώ Λ. – 8  ετών,
στο πλαίσιο του προγράμματος «συμβουλές στους μεγάλους»,
του ΚΕΝΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ γραμμή
Τα παιδιά όλο ζητάνε γιατί βλέπουν απίθανα πράγματα γύρω τους!
Βλέπουν μηχανάκια, ποδήλατα και άλλα. Τα ζητάνε, τα ζητάνε, μέχρι που φτάνουν τους γονείς τους στα όρια! Δηλαδή να μην μπορούν να τους πάρουν άλλα παιχνίδια, γιατί μπορεί να μην χωράνε άλλα στο δωμάτιο τους, ή να έχουν οι γονείς πρόβλημα με τα οικονομικά τους.
Ένα ωραίο παιχνίδι που θα δουν να το έχει άλλο παιδί θα το ζητήσουν. Γιατί το είδαν και το ζήλεψαν!
Τους αρέσει αυτό που τους λείπει όχι γιατί δεν τους αρέσουν τα πράγματα που ήδη έχουν, αλλά γιατί θέλουν να έχουν και αυτό που βλέπουν. Μερικές φορές δεν τους αρκεί αυτό που έχουν.
Τα παιδιά όταν θέλουν κάτι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα όπως, να εκβιάσουν τους γύρω τους ή να τους βρίσουν.
Θα προσπαθήσουν δηλαδή να πουν κάτι στη μαμά τους που να είναι σκληρό για να πάρουν αυτό που θέλουν. Ή θα βρίσουν όχι όπως οι μεγάλοι αλλά λέγοντας πως δεν αγαπάνε τη μαμά τους ή λένε πως δεν θα κάνουν ότι τους λέει.
Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά, ότι θέλουν το εκφράζουν με τρόπο μαγικό! Αφού κερδίζουν τις πιο πολλές φορές αυτό που θέλουν!
Αυτό που θα δουν σε κάποιο άλλο παιδί θα το ζηλέψουν και  μπορεί να πουν ψέματα για να το πιάσουν και να το δουν. Ψέματα όπως σε έχω φίλη! Μπορείς να μου δώσεις λίγο αυτό που κρατάς?
Αυτού του είδους ψέματα!
Και το άλλο παιδί που θα το ακούσει θα το πιστέψει και θα δώσει το παιχνίδι του, ενώ αυτό που είπε το ψέμα θα καταφέρει αυτό που θέλει!
Αλλά να θυμάστε ότι ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται!!!
Τα παιδιά για να δείξουν την ζήλεια τους, λένε :
“Μαμά, θα κάνω ότι μου πεις εσύ, ότι θέλεις εσύ, θα σε βοηθήσω στις δουλειές, θα κάνω ότι ζητήσεις!” Κι έτσι πείθουν τους γονείς τους να τους πάρουν αυτό που ζηλεύουν!
Όμως το να κάνουν τα παιδιά όλες τις δουλειές και να βοηθήσουν τη μαμά σε ότι θέλει, δεν διαρκεί ποτέ πάνω από μία ή δύο ημέρες!….
Όταν το παιδί λέει :
«σ΄αγαπώ, είσαι η μαμά μου», οι μαμάδες αγαπούν τα παιδιά τους και τους παίρνουν τα πράγματα που ζητάνε.
Όταν το παιδί λέει:
«άμα δεν μου τα πάρεις, δεν θα σε αγαπώ», οι μαμάδες σκέφτονται γιατί το παιδί μου να μη με αγαπάει και να με μισεί! Κι έτσι αποχωρούν!
Αυτό όμως συνεχίζεται πολλές φορές ακόμα κι όταν το παιδί έχει μεγαλώσει!
Γιατί το μεγάλο παιδί δε σημαίνει ότι δεν ζηλεύει! Η ζήλεια το ακολουθεί και 80 χρονών να φτάσει! Το συναίσθημα της ζήλειας θα το ακολουθεί….
Τα παιδιά λένε ψέματα όταν κάτι τους αρέσει! Το κάνουν για να το πάρουν! Πρέπει να βρουν ένα τρόπο γι΄αυτό τα λένε. Πρέπει να το κερδίσουν!
Όταν τα παιδιά θέλουν κάτι και το βάζουν στο μυαλό τους, δεν τους βγαίνει με τίποτα.
Τα παιδιά δεν κάνει να λένε ψέματα! Τα ψέματα ποτέ δεν βγαίνουν σε καλό. Γι΄ αυτό παιδιά, όχι πια ψέματα. Κάποια στιγμή κάποιος θα σε ανακαλύψει και τότε όπως λέει και το ανέκδοτο,
«μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρις και τον τσακώσαμε και στην φυλακή τον χώσαμε!»
Να θυμάστε λοιπόν όχι πια ψέματα!
Τα παιδιά που τα βάζουν συνέχεια τιμωρία, κρατάνε πιο μεγάλη κακία στους γονείς τους και αντιδρούν χειρότερα. Το σωστό είναι να πάρεις το παιδί μια μικρή αγκαλίτσα και να του πεις το λόγο που θα το βάλεις για λίγο τιμωρία. Γιατί πολλές φορές ούτε τα ίδια τα παιδιά δεν ξέρουν το λόγο!….
Οι μαμάδες πρέπει να αντιδρούν με ήρεμο τρόπο, γιατί τα παιδιά πολλές φορές κάνουν πράγματα που δεν τα σκέφτονται και δεν καταλαβαίνουν τι θα γίνει όταν θα το μάθουν οι γονείς.
Οι μπαμπάδες πρέπει να κάνουν το ίδιο, παρόλο που οι μπαμπάδες έχουν πιο δυνατή φωνή και τρομάζουν πιο εύκολα τα παιδιά…
Αλλά τα παιδιά, δεν τα παρατάνε με τις φωνές! Τους παρακαλούν και οι γονείς τελικά πείθονται…
Όταν μια μαμά έχει μία δυσκολία, ρίχνει την ευθύνη σε άλλους. Δηλαδή, άμα μια μαμά δεν μπορεί να πληρώσει για κάτι,  λέει: «πήγαινε στον μπαμπά και ζήτησε το!». Έτσι, ρίχνει την ευθύνη στον άλλο και αυτό δεν είναι καλό πράγμα. Το ίδιο κάνει και ο μπαμπάς.
Τότε, το παιδί δεν καταλαβαίνει τίποτα!
Θέλω να καταλήξω ότι μερικές φορές που οι γονείς ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο είναι γιατί δεν μπορούν να δώσουν αυτά τα λεφτά. Δεν μπορούν να αγοράσουν αυτό που ζητάει το παιδί.
Κανονικά θα έπρεπε να πουν από την αρχή στο παιδί: «αγάπη μου, ακόμα δεν έχω λεφτά, σου υπόσχομαι ότι θα το πάρουμε όποτε έχω» και το παιδί αφού το έχει εξηγήσει η μαμά, πρέπει να περιμένει.
Η αλήθεια είναι τελικά,
πως σχεδόν όλα τα λάθη τα κάνουν οι μεγάλοι! Γιατί τα παιδιά, δεν μεγαλώνουν μόνα τους!
Το παράδειγμα που βλέπουν γύρω τους ή μέσα στο σπίτι, θα το τηρήσουν γιατί θα το θεωρήσουν σωστό από τους μεγάλους. Αλλά, οι μεγάλοι δεν κάνουν πάντα το σωστό!
Είμαι η Μυρτώ, είμαι 8 χρονών και θέλω να σας δώσω μια συμβουλή:
Να θυμάστε πως με τις αλήθειες, κάτι παραπάνω γίνεται!…..
Ευχαριστώ!

πηγή : http://www.my-family.gr/