Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σαλτσες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σαλτσες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Pesto με αβοκάντο!



Το αβοκάντο είναι αείφυλλο, ιθαγενές δέντρο γνωστό και με την ονομασία βουτυρόδεντρο. Ανήκει στο γένος Περσέα οικογένεια Δαφνοειδή και ανακαλύφτηκε στις τροπικές περιοχές του Μεξικού όπου το καλλιεργούσαν οι ιθαγενείς αφού ο καρπός του ήταν συστατικό της διατροφής τους.

 Έχει σχήμα αχλαδιού, βουτυρώδη υφή και σαρκώδες μεσοκάρπιο.

Το αβοκάντο, όταν είναι άγουρο, έχει πράσινο χρώμα εξωτερικά, κίτρινο εσωτερικά και σκληρή σάρκα. Όταν ωριμάζει, η φλούδα του σκουραίνει, εσωτερικά γίνεται κιτρινοπράσινο και αποκτά βουτυρένια σάρκα.

Έχει λεπτή και ουδέτερη γεύση. Χρησιμοποιείται κυρίως σε ορεκτικά και σαλάτες. Συναντάται όμως επίσης σε συνταγές για σάλτσες και σούπες.
Επιλέγουμε αβοκάντο που είναι σχετικά βαρύ. Αποφεύγουμε τα πολύ σκληρά και αυτά που έχουν μαύρες κηλίδες ή χτυπήματα. Για να καταλάβουμε αν βρίσκεται στο επιθυμητό σημείο ωρίμανσης, ελέγχουμε αν η επιφάνειά του υποχωρεί ελαφρά όταν το πιέσουμε λίγο με το δάχτυλο. Αυτό είναι το ιδανικό. Θα καταλάβουμε ότι παραείναι ώριμο αν είναι πολύ μαλακό στην αφή, χωρίς καν να του ασκήσουμε πίεση. 

Το αβοκάντο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.
Είναι εκ φύσεως πλούσιο σε μονοακόρεστα λίπη και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, δηλαδή σε δύο είδη «καλών» λιπών, τα οποία φαίνεται να έχουν καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες.



Υλικά

1 ώριμo, καθαρισμένο αβοκάντο
1 κ.σ ψιλοκομμένο άνηθο
2 κ.σ ψιλοκομμένο καρύδι
αλάτι & πιπέρι
4 κ.σ τριμμένη παρμεζάνα
χυμό από 1/2 λεμόνι
1 σκελίδα σκόρδο σκόρδο
3 κ.σ ελαιόλαδο
Ετοιμασία

Ξεκινάω χτυπώντας το σκόρδο στο γουδί μέχρι να πολτοποιηθεί.
Προσθέτω σταδιακά, τα καρύδια, το αβοκάντο, τον άνηθο και τον χυμό λεμονιού.  
Όταν η σάλτσα μου, έχει αποκτήσει υφή απαλή και κρεμώδη προσθέτω, 
σιγά σιγά το ελαιόλαδο και την παρμεζάνα.
Προσθέτω αλάτι & πιπέρι.
Ανακατεύω για  λίγο ακόμα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Καλή επιτυχία!

Σκοδρόψωμο με pesto δυόσμου!



 Πλέον δεν πετάμε τίποτα & το μάθαμε καλά! 
Το χτεσινό ή και προχτεσινό ψωμί μας ... 
που  μπορεί να μας φαίνεται "άχρηστο" 
έρχεται ξανά στο πιάτο μας, 
πιο νόστιμο από ποτέ! 

Σήμερα λοιπόν θα φτιάξουμε σκορδόψωμο 
με το ψωμί της προηγούμενης μέρας!

Υλικά 

1 μπακέτα ή οποιοδήποτε είδος ψωμιού της προηγούμενης μέρας!
βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη
2 κ.σ πικάντικη κεφαλογραβιέρα τριμμένη


Ετοιμασία


Ζεσταίνω τον φούρνο στους 200 βαθμούς.
Κόβω το ψωμί παράλληλα στη μέση.  
Ανακατεύω το βούτυρο, με το λιωμένο σκόρδο και την 1 κουταλιά από το τριμμένο τυρί.
Όταν το μείγμα μας αποκτήσει απαλή υφή, το απλώνω πάνω στο ψωμί μου.
Στη συνέχεια αλείφω τις φέτες του ψωμιού με την σάλτσα pesto.
Πασπαλίζω με το υπόλοιπο τριμμένο τυρί και ενώνω τις φέτες του ψωμιού μου.
Κλείνω ερμητικά το σκορδόψωμο μου τυλίγοντας το 
με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο.
 Φουρνίζω το σκορδόψωμο μου,  για 15'. 

Καλή επιτυχία!


Σάλτσα καρότου!



Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το καρότο, την αγαπημένη τροφή του Bugs Bunny, καθώς είναι γνωστό και αγαπητό, ακόμη και από τα παιδιά. 
Τα οφέλη του καρότου είναι πολύ σημαντικά.
Θυμάστε τη γιαγιά και τη μαμά σας που σας έλεγαν να τρώτε καρότα για να βλέπετε καλά;
Τι ήταν λοιπόν αυτό που έκανε τόσο διάσημα τα καρότα για την "τέλεια όραση";
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η βρετανική Βασιλική Πολεμική Αεροπορία ξεκίνησε μια διαφημιστική εκστρατεία, υποστηρίζοντας ότι το μυστικό για άψογη, ευκρινή όραση των πιλότων της, ήταν τα καρότα! 
Στην πραγματικότητα η ακρίβεια στα χτυπήματα των βρετανικών μαχητικών αεροσκαφών οφειλόταν σε ένα νέο σύστημα ραντάρ, το οποίο η Μ. Βρετανία ήθελε να κρατήσει μυστικό από τους Γερμανούς, αλλά η φήμη των καρότων για την όραση εξαπλώθηκε τόσο πολύ, ώστε παραμένει δημοφιλής ακόμα και σήμερα.
Τα καρότα είναι μια εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών και η πλουσιότερη φυτική πηγή βήτα καροτίνης (προβιταμίνης Α). Η βήτα καροτίνη συμβάλλει στην προστασία της όρασης και ειδικά στη νυχτερινή όραση. 
Μοβ, κόκκινα, κίτρινα και λευκά καρότα είχαν καλλιεργηθεί πολύ πριν την εμφάνιση και επικράτηση του πλέον δημοφιλούς πορτοκαλί καρότου, το οποίο αναπτύχθηκε και σταθεροποιήθηκε από Ολλανδούς καλλιεργητές κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.
Το σύγχρονο καρότο έχει αναπτυχθεί για να είναι γλυκό, τραγανό και αρωματικό. Αλλά εκτός από αυτά, το καρότο είχε, έχει και θα έχει μοναδικές ιδιότητες για την ανθρώπινη υγεία. Υπάρχει πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που επαληθεύουν πως η αυξημένη πρόσληψη πλούσιων σε αντιοξειδωτικά φρούτων και λαχανικών, όπως το καρότο, μειώνει τον κίνδυνο για εκδήλωση καρκίνου και καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Σήμερα φτιάχνουμε μια ξεχωριστή μακαρονάδα που αντί 
για τη κλασική σάλτσα ντομάτας θα πειραματιστούμε με το καρότο. 
Μια γεύση πολύ ιδιαίτερη που τα παιδιά θα αγαπήσουν!
Μην ξεχνάτε να εντάσσεστε συχνά το καρότο στο διατροφολόγιο 
σας καθώς είναι μια εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών ουσιών
και η πλουσιότερη φυτική πηγή βήτα καροτίνης (προβιταμίνης Α)
Υλικά
1 πακέτο ζυμαρικά της αρεσκείας μας
1 κύβο ζωμό λαχανικών
5 καρότα μεσαίου μεγέθους
ελαιόλαδο

60 ml κόκκινο ξηρό κρασί 
1 κ.γ. ντοματοπελτέ
2 φρέσκιες ντομάτες~αποφλοιωμένες & ψιλοκομμένες
1 κ.γ ζάχαρη
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
αλάτι & πιπέρι
2 κ.σ τριμμένη παρμεζάνα
μερικά φύλλα από φρέσκο βασιλικό
Ετοιμασία
Καθαρίζουμε τα καρότα και τα περνάμε από τον τρίφτη.

Σοτάρω στο ελαιόλαδο το σκόρδο και προσθέτω τα καρότα.
Σοτάρω για 8-10 περίπου λεπτά.

Σβήνω με το κρασί.

Προσθέτω τις ψιλοκομμένες ντομάτες, τον πελτέ και την ζάχαρη.

Βράζω τα μακαρόνια μου σε στο οποίο έχω διαλύσει τον κύβο λαχανικών.

Σιγοβράζω την σάλτσα για 12-15 λεπτά.

Προσθέτω αλάτι, πιπέρι και αποσύρω από την φωτιά.

Σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι και την παρμεζάνα. 

Γαρνίρω με τον φρέσκο βασιλικό.


Καλή επιτυχία!

*Εναλλακτικά μπορούμε να "δέσουμε" τα μακαρόνια με την σάλτσα.
Βγάζουμε τα βρασμένα ζυμαρικά με τσιμπίδα και τα ανακατεύουμε με τη σάλτσα για 1΄ σε μέτρια φωτιά, φροντίζοντας να είναι ζουμερά. 








Σαλάτα με σοταρισμένο κουνουπίδι & μανιτάρια!




Το κουνουπίδι είναι φυτό ποώδες, μονοετές ή διετές και ανήκει στην οικογένεια των σταυρανθών και στο γένος Βράσσικα. 
Κατάγεται από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου ενώ αναφορές υπάρχουν και στην Αρχαία Ελλάδα και Αίγυπτο.
Το ύψος του μπορεί να φτάσει τα 80 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι μακριά και τα εσωτερικά γέρνουν προς το κέντρο του φυτού. Στην κορυφή του σχηματίζεται μία συμπαγής μάζα από υπερτροφικά άνθη και σαρκώδεις μίσχους που λέγεται ανθοκεφαλή.

Το κουνουπίδι καλλιεργείται κυρίως στις περιοχές της Μεσογείου, και στις παραθαλάσσιες περιοχές του Ατλαντικού ωκεανού για την ανθοκεφαλή του. Από το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο σπέρνεται σε φυτώρια και μετά την πάροδο 1 μήνα, αφού βλαστήσουν, τα μικρά αυτά φυτάρια μεταφυτεύονται στο χωράφι. Είναι ευαίσθητο στις υψηλές θερμοκρασίες και στις πολλές βροχές. Μία μέση θερμοκρασία 10-12 βαθμούς είναι κατάλληλη για την ανάπτυξη του. Μπορεί να καλλιεργηθεί στα περισσότερα εδάφη αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη ύδρευση. Ανάλογα με την ποικιλία και την καλλιέργεια η συγκομιδή γίνεται 5 περίπου μήνες μετά τη σπορά. Όταν η ανθοκεφαλή πάρει το συνηθισμένο σχήμα κόβεται μαζί με 3-4 φύλλα που την προστατεύουν κατά τη μεταφορά και από το φως.

Στην Ελλάδα το κουνουπίδι καλλιεργείται τη χειμερινή περίοδο κυρίως στις Εύβοια, Αττική, Μεσσηνία, Κέρκυρα και Αρκαδία και είναι διετές. Η καλλιέργεια του καλύπτει περίπου 30,000 στρέμματα με παραγωγή πάνω από 36,000 τόνους ετησίως.

Τρώγεται μαγειρεμένο ή διατηρημένο σε ξύδι (τουρσί) και θεωρητικά αποδίδει λίγες θερμίδες. Έρευνες υποστηρίζουν ότι η μέτρηση θερμίδων δεν είναι δυνατόν να γίνει με ακρίβεια. Μπορεί να μαγειρευτεί είτε νερόβραστο, οπότε τρώγεται με την προσθήκη λεμονιού ή και λαδιού, είτε με την προσθήκη ντομάτας, κρεμμυδιού και μπαχαρικών, κυρίως γαρύφαλλου και μπαχαριού.


Το κουνουπίδι έχει υψηλή διατροφική αξία και η κατανάλωσή του μπορεί να προστατεύσει από διάφορες ασθένειες της καρδιάς, αλλά και από τον καρκίνο.
Ωμό, έχει την υψηλότερη διατροφική αξία.


Υλικά

1 μικρό μαρούλι πλυμμένο και κομμένο
1 φλ βρασμένο καλαμπόκι
1 φλ μανιτάρια κομμένα πόρτο μπέλο
2 φλ κουνουπίδι
ξύσμα από 1 μικρό ακέρωτο λεμόνι


Για την σάλτσα της σαλάτας

χυμό από 1 μικρό ακέρωτο λεμόνι
1 κ.σ μουστάρδα 
1 κ.γ μέλι
60ml ελαιόλαδο

αλάτι & πιπέρι


Ετοιμασία

Σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο & σε χαμηλή φωτιά,σοτάρω τα μανιτάρια με το καλαμπόκι και το κουνουπίδι, για 4-5 λεπτά.

Βάζω τα λαχανικά μου σε απορροφητικό χαρτί να στεγνώσουν από το ελαιόλαδο.


Σε ένα γυάλινο βάζο, φτιάχνουμε τη σάλτσα (dressing) της σαλάτας μας, χτυπώντας όλα τα υλικά για 3-4 λεπτά.


Σε μια σαλατιέρα, βάζω το μαρούλι και τα υπόλοιπα σοταρισμένα υλικά μας. 
Προσθέτω το ξύσμα λεμονιού και την σάλτσα που έχω ετοιμάσει.

Ανακατεύω την σαλάτα μου και σερβίρω!

Καλή επιτυχία!







Μαρμελάδα κρεμμυδιού με μαυροδάφνη! (Chutney Onion)


 Τσάτνεϊ (Chutney) 

Γλυκόξινο παρασκεύασμα με 
καταγωγή από την Ινδία του 19ου αιώνα.
 Προέρχεται από την Ινδική λέξη chatni ή catni, 
που σημαίνει «έντονα καρυκευμένο».
Στην ινδική εκδοχή του chutney η ανάμειξη φρούτων 
ή λαχανικών με μπαχαρικά μαγειρεύονται μαζί 
για να συνοδεύσουν κύρια γεύματα.

Η ανατολίτικη περιέχει συχνά και εξωτικά φρούτα. 
Η πιο γνωστή σήμερα είναι το τσάτνεϊ με mango & lime.

Η δυτική εκδοχή του είναι με μήλα, κρεμμύδια, σκόρδο, ξύδι, 
ντομάτες, ζάχαρη και μπαχαρικά. 

Τα chutney έχουν ενσωματωθεί στην βρετανική μαγειρική 
κι από εκεί διαδόθηκαν στη διεθνή κουζίνα, 
με την διαφορά ότι πλέον οι πρώτες ύλες κάθε περιοχής, 
γίνονται τα κύρια συστατικά με τα οποία μπορεί να γίνει ένα chutney.

Θυμίζει κάτι μεταξύ σάλτσας και μαρμελάδας, 
αλλά σε πιο στερεά μορφή.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια γλυκόξινη μαρμελάδα 
από φρούτα ή λαχανικά, που σιγομαγειρεύονται 
με τη συνοδεία ξυδιού και ζάχαρης.

Η παρακάτω συνταγή για chutney κρεμμυδιών θα σας μείνει αξέχαστη!

Υλικά 

8 μεγάλα κόκκινα κρεμμύδια
1 καυτερή κόκκινη πιπεριά
2 φύλλα δάφνης
30 ml ελαιόλαδο
220 γρ μαύρη ζάχαρη
150 ml ξύδι βαλσαμικό

Ετοιμασία

Κόβουμε τα κρεμμύδια μας και το τσίλι με λεπτές ροδέλες 
και τα βάζουμε σε μια φαρδιά κατσαρόλα, 
μαζί με τα φύλλα δάφνης και το ελαιόλαδο.

Σιγομαγειρεύουμε για 20 λεπτά.
 Προσθέτουμε την ζάχαρη το κρασί και το ξύδι.
Σιγοβράζουμε για 30 περίπου λεπτά μέχρι το chutney 
να έχει σκούρο χρώμα και πηκτή υφή.

Γεμίζουμε τα αποστειρωμένα βάζα μας με την καυτή μαρμελάδα κρεμμυδιού.

Όσο περισσότερο καιρό αφήσουμε το chutney, 
στο βάζο μας χωρίς να το ανοίξουμε, 
τόσο περισσότερο θα ωριμάσει σε γεύση.

Καλή Επιτυχία!

Τα chutneys συνοδεύoυν σχεδόν τα πάντα: κρύο ή ζεστό κρέας.

Τυριά : όπως ένα λαδοτύρι Μυτιλήνης, γραβιέρα Κρήτης 
και ψωμί ως ορεκτικό στην αρχή ή ως τελείωμα ενός καλού γεύματος ή δείπνου.

Αν τα αραιώσουμε με λίγο νερό, μπορούν να συνοδέψουν τέλεια τα spring rolls αλλά και να γλασάρουν το τελείωμα ψητού κρέατος, π.χ κότσι.

 Νοστιμίζουν τα βαρετά σάντουιτς. 
Μία και μόνο κουταλιά chutney αν προστεθεί κατά 
το μαγείρεμα μπορει να μεταμορφώσει 
αλλά και να εμπλουτίσει τη γεύση κάθε φαγητού.





Σάλτσα pesto αgliata με καρύδια πεκάν!


 Αν ακούσετε την λέξη πέστο, σίγουρα έρχεται στο μυαλό σας 
η περίφημη πράσινη σάλτσα,

με το ελαιόλαδο, τον βασιλικό,το σκόρδο & τα κουκουνάρια.

 Ωστόσο, ο όρος "πέστο" αναφέρεται στα Ιταλικά ως : "φλερτ" !


Το όνομα pesto είναι η μετοχή παρακειμένου του 
ρήματος pestâ (ιταλικά: pestare), 
που σημαίνει κοπανίζω, συντρίβω σε αναφορά με 
την αρχική μέθοδο παρασκευής: σύμφωνα με την παράδοση, 
τα συστατικά «συνθλίβονται» ή αλέθονται 
σε μαρμάρινο γουδί με ένα ξύλινο γουδοχέρι
Η ίδια λατινική ρίζα οδήγησε στη δημιουργία του αγγλικού ουσιαστικού pestle. 

Συγκεκριμένα, το πέστο είναι ένας γενικός όρος 
για οτιδήποτε που γίνεται με κοπάνισμα.
Γι 'αυτό η λέξη χρησιμοποιείται για αρκετά είδη πέστο στην Ιταλία. 

 Παρ 'όλα αυτά, το πέστο της Γένοβας είναι αδιαμφισβήτητα 
το πιο δημοφιλές πέστο τόσο στην χώρα προέλευσής του 
αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.


Η Ιστορία θέλει την σάλτσα "πέστο" να έχει δύο προκατόχους 
στην αρχαιότητα, που χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή.

 Οι αρχαίοι Ρωμαίοι συνήθιζαν πράγματι να τρώνε έναν παρόμοιο πολτό , 
το λεγόμενο moretum, το οποίο παρασκευαζόταν 
χτυπώντας : σκόρδο, αλάτι, τυρί, βότανα, ελαιόλαδο και ξύδι μαζί. 

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, 
μια δημοφιλής σάλτσα στην κουζίνα της 
Γένοβας ήταν η αgliata.

Ένας πολτός από σκόρδο και καρύδια,
καθώς το σκόρδο ήταν στην πραγματικότητα 
η βάση στη διατροφή των Λιγουριάνων, 
ειδικά για τους ναυτικούς.

Η εισαγωγή του βασιλικού, 
του κύριου συστατικού του σύγχρονου πέστο, 
συνέβη πρόσφατα. 

Για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα, το 1863
 όταν ο γαστρονόμος Τζιοβάνι Μπατίστα Ράττο 
δημοσίευσε στο βιβλίο του "Η κουζίνα της Γένοβας":

"Πάρτε μια σκελίδα σκόρδο, βασιλικό ή όταν αυτός λείπει, 
μαντζουράνα και μαϊντανό, τριμμένο ολλανδικό τυρί 
και παρμεζάνα και ανακατέψτε τα με κουκουνάρι.
 Χτυπήστε τα όλα μαζί σε ένα γουδί 
με λίγο βούτυρο μέχρι να πολτοποιηθούν. 
Στη συνέχεια, διαλύστε το με καλό και άφθονο λάδι. 
Τα λαζάνια συνοδεύονται με αυτό τον πουρέ και γίνονται πιο υγρά, 
προσθέτοντας λίγο ζεστό νερό χωρίς αλάτι.

Ο Ράττο αναφέρει το ολλανδικό τυρί ("formaggio olandese") 
αντί του Pecorino Sardo καθώς τα τυριά της Βόρειας Ευρώπης 
ήταν στην πραγματικότητα συνηθισμένα 
στη Γένοβα εκείνη την εποχή , 
χάρη στις μακραίωνες εμπορικές συναλλαγές 
της Δημοκρατίας της Γένοβας.

Η συνταγή για το πέστο της Γένοβας 
αναθεωρήθηκε συχνά κατά τα επόμενα έτη 
(η φημισμένη αναθεώρηση του Emanuele Rossi συνέβη το 1865
μόλις δύο χρόνια μετά το βιβλίο του Ράττο), 
και σύντομα έγινε η βάση στη γαστρονομική παράδοση της Λιγουρίας,
 καθώς κάθε οικογένεια συχνά διέθετε τη δική της συνταγή πέστο 
(με μικρές διαφοροποιήσεις από τα παραδοσιακά υλικά). 
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο
 οι συνταγές για σάλτσα πέστο συχνά διαφέρουν η μία από την άλλη.

Σήμερα λοιπόν μαζί θα φτιάξουμε μια pesto τύπου αgliata.

Σκεύη που θα χρειστούμε
 1 μαρμάρινο γουδί

1 ξύλινο γουδοχέρι

Υλικά 

2 σκελίδες σκόρδο
100gr φρέσκου ​​βασιλικό ή δυόσμο
2 καλές χούφτες καρύδια Πεκάν
90 γρ παρμεζάνα τυρί τριμμένο
50 ml έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

χυμό απο 1/2 λεμόνι (προεραιτικά)
 θαλασσινό αλάτι
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι


Ετοιμασία

Στο γουδί βάζουμε το σκόρδο, μια πρέζα αλάτι και τα φύλλα βασιλικού.
Χτυπάμε με το γουδοχέρι μέχρι να γίνουν ένας πολτός.
Προσθέτουμε τα καρύδια και χτυπάμε πάλι.
Πρσθέτουμε την εναλλάξ την παρμεζάνας και το ελαιόλαδο.
 Χτυπάμε λίγο ακόμα ώστε να ομογενοποιηθούν τα υλικά μας.


(Προσθέτουμε και τον χυμό λεμονιού~
που θα δώσει μια μικρή "γρατζουνια" στον ουρανίσκο μας) 
Για το τέλος το αλάτι & το πιπέρι.
(Δοκιμάστε το και χωρίς και να δείτε πως προτιμάτε την σάλτσα σας.)
Καλή επιτυχία!

Μικρά μυστικά : Πάντα φτιάχνω, 2-3 δόσεις παραπάνω. 
Αποθηκεύω σε γυάλινο βάζο και να προσθέσετω λίγο ελαιόλαδο 
(ίσα να σκεπαστεί το πάνω μέρος της).
 Έτσι μπορώ να τη συντηρώ στο ψυγείο και να την 
έχω έτοιμη την επόμενη φορά που θα την χρειαστώ!






 
 


Σπιτική σάλτσα ντομάτας & σπιτικός πελτές!





Η ιδέα είναι να "φυλακίσουμε" σε βάζα την αξεπέραστη γεύση της εποχιακής ντομάτας για τις παρασκευές που χρησιμοποιούμε όλο το χρόνο: συμπυκνωμένο πολτό (βάση για όλες τις σάλτσες), έτοιμη σάλτσα για ζυμαρικά , πίτσα , ακόμα και πελτέ ντομάτας!
Ακολουθώ πιστά αυτό που συστηματικά έκανε η γιαγιά Αρετή , αυτή μεν από ανάγκη και εγώ κυρίως γιατί η διαδικασία της μου είναι τόσο διασκεδαστική , εύκολη , οικονομική! 




Υλικά για σπιτική σάλτσα

ώριμες ντομάτες
μυρωδικά (ρίγανη , δυόσμος, βασιλικός)
ελαιόλαδο 
αλάτι 
ζάχαρη

Ετοιμασία

Πλένουμε τις ντομάτες , μετά χαράζουμε σε κάθε ντομάτα ένα σταυρό , 
οχι απο την μερία που έιναι το κοτσάνι τους. 
Βουτάμε τις ντομάτες σε ζεματισμένο νερό για μερικά λεπτά.
Τώρα θα είναι πολύ εύκολο να τις ξεφλουδίσουμε.
Αφαιρούμε την φλούδα τους απο το σημείο που έχουμε χαράξει τον σταυρό. 
 Μετά τις κόβουμε στη μέση και τις πιέζουμε με το χέρι
 ώστε να φύγουν οι σπόροι και τα πολλά υγρά τους.
Τις πολτοποιούμε με το multi.


Βάζουμε τον πολτό ντομάτας , σε φαρδιά κατσαρόλα να βράσει.
Για κάθε λίτρο πολτού να χρειαστούμε 1 κ.σ κοφτή αλάτι και 1 κ.γ ζάχαρη.
Αρχικά βράζουμε σε δυνατή φωτιά και μόλις 
πάρει βράση χαμηλώνουμε την ένταση.
Σε αυτή την φάση της ετοιμασίας , 
θα χρειαστεί να αφαιρέσουμε τον αφρό που
 θα έχει δημιουργηθεί απο τον βρασμό.
Η σάλτσα μας θα είναι έτοιμη , όταν έχουν φύγει όλα τα υγρά 
απο τις ντομάτες και έχει μείνει η μισή σχεδόν ποσότητα απο τον αρχικό μας πολτό.

 (σε αυτό το σημείο μπορούμε να συνεχίσουμε για να φτιάξουμε πελτέ ντομάτας - αναλυτικά θα γράψω την διαδικασία παρακάτω).
 
Σε αυτό το σημείο προσθέτουμε ενα θέλουμε τα μυρωδικά μας.

Βάζουμε την σάλτσα μας σε αποστειρωμένα βάζα.
 Γεμίζουμε τα βάζα μας μερικά εκατοστά κάτω απο το 
χείλος και γεμίζουμε το υπόλοιπο με ελαιόλαδο.


[ για να αποστειρώσουμε γυάλινα βάζα & τα καπάκια τους ]  
  
Ανάβουμε στους 120 βαθμούς.
Πλένουμε καλά τα βάζα μας με σαπουνάδα , 
τα ξεπλένουμε και τα αναποδογυρίζουμε 
 σε μια πετσέτα στρωμένη πάνω στη σχάρα του φούρνο
 - οχι τα τα καπάκια - γιατί στραβώνουν και μετά ίσως να 
μην κλείνουν σωστά τα βάζα μας.
Αποστείρωνουμε τα καπάκια τους βυθίζοντας 
τα για 2 λεπτά σε νερό που βράζει.
Όταν τα βάζα μας δεν έχουν ίχνος απο 
σταγόνες νερού , είναι έτοιμα.
*Αυτή η απλή διαδικασία μετατρέπει 
τα βαζάκια μας σε
 "κονσέρβα".
 Ισχύει και για τις μαρμελάδες.

Πελτές ντομάτας 


Για να φτιάξουμε τον πελτέ ντομάτας θα πρέπει 
στο σημείο που  έχουν εξατμιστεί τα υγρά απο την σάλτσα μας  ,
 να συνεχίσουμε τον βρασμό σε χαμηλή φωτιά 
και περνώντας μια ξύλινη κουτάλα στον πάτο της κατσαρόλας 
το αυλάκι που θα σχηματίζεται δεν θα κλείνει αμέσως.
Τότε ο πελτές μας είναι έτοιμος. 

Απλώνουμε τον πελτέ σε ένα μεγάλο ταψί 
και τον βάζουμε για μερικές ώρες στον καυτό ήλιο του 
μεσημεριού ώστε να φύγουν και ότι υγρά είχαν απομείνει. 
Σκεπάζουμε με γάζα , για να αποφύγουμε την επαφή του πελτέ με τα έντομα.
Βάζουμε τον πελτέ μας σε αποστειρωμένα βάζα , 
ρίχνοντας από πάνω ελαιόλαδο ώστε να καλύψουμε 
την επιφάνεια του πελτέ και αποθηκεύουμε σε σκιερό και δροσερό μέρος.