Moύς σοκολάτας με ούζο!


Υλικά

2 φλ κρέμα γάλακτος
4 κρόκους αυγών
3 κ.σ ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
3 κ.σ ούζο
200 γρ σοκολάτα κουβερτούρα
καλής ποιότητας ψιλοκομμένη


Εκτέλεση

Ζεσταίνουμε το 1 φλ κρέμα γάλακτος χωρίς να βράσει.
Χτυπάμε τους κρόκους με τη ζάχαρη και το αλάτο μέχρι να δέσει καλά το μείγμα.
Προσθέτουμε σιγά σιγά την ζεστη κρέμα γάλακτος , χτυπώντας συνεχώς με συρμα μέχρι να ενωθούν καλά τα υλικά μας. Αδειάζουμε το μειγμα μας σε κατσαρόλα και μαγειρεύουμε μέχρι να να πήξει.
Όταν πήξει το μειγμα το περνάμε απο ενα σουρωτήρι σε ένα μπολ και προσθέτουεμ το ούζο.
Λειώνουμε την σοκολάτα σε μπέν μαρί και προσθέτουμε την κρέμα σοκολάτας. Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε το μειγμα να κρυώσει. Χτυπάμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος σε σφιχτή σαντυγί και ενσωματώνουμε με το μείγμα σοκολάτας. Αδειάζουμε σε 8 μπολ και αφήνουμε στο ψυγείο σκεπασμένα για τουλάχιστον 6 ώρες. Γαρνίρουμε με γλυκό κουταλιού πορτοκάλι.


Καλή επιτυχία!

Κατάμεστο το Συνεδριακό για την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ - Πολιτισμός - The Best News

Κατάμεστο το Συνεδριακό για την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ - Πολιτισμός - The Best News

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ




Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Μετακόμισε στη Γαλλία το 1950.


Αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης το 1967 και την πρώτη γυναίκα πρύτανη του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στην 700 χρόνων ιστορία του το 1976, όπως και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης.

Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, ενώ μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), ενώ το 1964 λαμβάνει τον τίτλο της διευθύντριας του Κέντρου και το 1967 αυτόν της καθηγήτριας στη Σορβόνη, ενώ στο μεταξύ τιμήθηκε με τον τίτλο του Docteur des Lettres. Ενώ διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντίου και της Χριστιανικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 1, εξελέγη Αντιπρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1970-1973) και το 1976, Πρύτανις. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της και αξιωματικό του Γαλλικού Στρατού, Ζακ Αρβελέρ (Jacques Ahrweiler), με τον οποίον απέκτησε μια κόρη.

Είναι Πρόεδρος, μεταξύ άλλων, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou- Beaubourg.

Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι «Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»(1960), «Το Βυζάντιο και η θάλασσα» (1966), «Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»(1971), «Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»(1976), και «Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»(1976), «Βυζαντινή Γεωγραφία», «Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου». Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα φιλελευθερισμού και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν. Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της: "Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά".


Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη Βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι πρύτανης των Πανεπιστημίων της Σορβόνης από το 1976, καγκελάριος των Πανεπιστημίων του Παρισιού, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Στην πολύχρονη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία έχει αναλάβει τα ανώτερα αξιώματα και έχει τιμηθεί με πλήθος διεθνών διακρίσεων. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται η "Πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (1975), "Η Σμύρνη ανάμεσα σε δύο τουρκικές κατοχές" (1975), "Η διασπορά στο Βυζάντιο" (1995), "The Making of Europe" (2000).









Ντομάτες ογκρατέν με τυρί!




τα υλικά μας

6 μεγάλες ώριμες & σφιχτές ντομάτες
300 γρ τυρί φέτα
4 ψιλοκομμένες σκελίδες σκόρδο
1 κ.γ ρίγανη
1 ψιλοκομμένο κλωνάρι βασιλικό
τριμμένη φρυγανιά
λάδι , αλάτι , πιπέρι

το μαγείρεμα

Πλένουμε καλά τις ντομάτες , τις σκουπίζουμε και τις κόβουμε σε ροδέλες.
Σε ένα μπολάκι ανακατεύουμε τη φρυγανιά , αλάτι πιπέρι και τη ρίγανη.
Σε ένα άλλο πιάτο μερικές κουταλιές λάδι και λίγο αλάτι.
Κόβουμε τη φέτα και πασπαλίζουμε με το βασιλικό.
Προθερμένουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς.
Περνάμε τις ροδέλες πρώτα απο το λάδι και έπειτα απο το μείγμα με την φρυγανιά απαλά και απο τις 2 πλευρές.
Αλείφουμε με λίγο λάδι ένα πυρίμαχο σκεύος και πασπαλίζουμε με τριμμενη φρυγανιά.
Κάνουμε στρώσεις απο την ντομάτα και τη φέτα εναλλάξ βάζοντας ενδιάμεσα το σκορδάκι, η τελευταία στρώση πρέπει να είναι ντομάτας.
Ψήνουμε για 30 περίπου λεπτά , σερβίρουμε ζεστό!




Καλή επιτυχία!

Ο φίλος μας ο Λευτεράκης



Επισκέφτηκα πρόσφατα τη Σαντορίνη. Ωραίο νησί, δεν είχα ξαναπάει. Η Καλντέρα, το ηλιοβασίλεμα στην Οία, ο περίπατος στα γραφικά σοκάκια. Κι ακόμη ο Λευτέρης! Ναι, ο μάγκας, ο μερακλής ο Λευτέρης. Έχει μία ταβερνούλα σε ένα γραφικό λιμανάκι. Φοβερή ταβέρνα. Ψάρι φρέσκο, περιποιημένα πιάτα, καμία σχέση με τα τουριστικά που «γδύνουν» τον πελάτη. Ο Λευτέρης δεν είναι μόνο επιχειρηματίας. Είναι και κάτι άλλο. Σωστά το μαντέψατε!

Ο Λευτέρης είναι ταυτόχρονα και δημόσιος υπάλληλος. Είναι από εκείνους που δούλευαν στην παλιά Ολυμπιακή και περιμένει εδώ και μήνες την μετάταξή του. Βέβαια, ο μισθός «πέφτει» κανονικά. Κάθε 1η και 15η του μηνός. Τον ρώτησα αν αισθάνεται άνετα με αυτή την κατάσταση. «Και τι να κάνω», μου απάντησε. «Να γυρίζω στους καφενέδες»;

Κάπου εκεί ένιωσα τύψεις. Δίκιο έχει ο άνθρωπος. Δεν φταίει αυτός. Φταίνε εκείνοι που τους «ξέχασαν». Δημόσιοι υπάλληλοι στα αζήτητα. Μόνο που κάθονται και πληρώνονται. Δηλαδή, κάθονται και τους πληρώνουμε.

Φανταζόμαστε ότι δεν περιμένουν στην κυβέρνηση να τελειώσει πρώτα η απογραφή για να καταλήξουν που θα μετατάξουν τον Λευτέρη. Σε αυτή την περίπτωση ο φίλος μας ο Λευτεράκης μπορεί να περιμένει για πολύ ακόμη. Αλλά ο μισθός «πέφτει».

Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στην θέση του. Δεν θα έλεγα «δεν τον θέλω τον μισθό». Θα κοίταζα να κάνω και κάτι άλλο για να έχω στο μεταξύ μία εναλλακτική. Είναι ο νόμος της αυτοσυντήρησης. Η επιβίωση είναι το ζητούμενο και μάλιστα στις μέρες του ΔΝΤ.

Όπως έλεγε και μία γνωστή ατάκα σε παλιά ελληνική ταινία, «το θέμα είναι να τρυπώσεις. Έτσι και τρυπώσεις»... Τρύπωσε ο Λευτέρης πριν από χρόνια στην Ολυμπιακή και τώρα την βρίσκει την άκρη.

Πάντως, φίλε Λευτέρη, το μαγαζί σου δεν «παίζεται». Είμαι βέβαιος ότι ίσως και να είχες καλύτερη τύχη στην ζωή σου αν είχες αποφασίσει να ασχοληθείς από την αρχή με την ταβέρνα και όχι με την Ολυμπιακή ή με οποιαδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία. Βλέπεις, Λευτέρη, το δημόσιο μας «έφαγε» όλους. Μας πρόσφερε την «σιγουριά» και σε αντάλλαγμα σκοτώσαμε την επιχειρηματικότητα και μαζί με αυτή και αυτή την έρμη την Ελλάδα...


πηγή : http://www.capital.gr/ 

Πορτοκάλι με δυόσμο!




Ενα επιδόρπιο ιδανικό για να καθαρίσει την αναπνοή μας και να μας χαρίσει ένα απίστευτο "μούδιασμα" στον ουρανίσκο μετά απο ένα πλούσιο γεύμα!

Υλικά

1 πορτοκάλι τύπου μέρλιν
2 κ.σ ζάχαρη ψιλή
4 κ.σ δυόσμο

για το σερβίρισμα

σιρόπι σοκολάτας
σαντυγί

Εκτέλεση

Καθαρίζουμε τα πορτοκάλια απο την φλούδα και τα κόβουμε σε ροδέλες.
Σε γουδί χτυπάμε καλά το δυόσμο με την ζάχαρη μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Στρώνουμε τα πορτοκάλια σε πιατέλα , βάζουμε πάνω σε κάθε φέτα πορτοκαλιού , απο το μείγμα δυόσμου-ζάχαρης και γαρνίρουμε με σιρόπι σοκολάτας κ σαντυγί.



Καλή επιτυχία!