Τ' αγόρι μου , τ' αγόρι μου , τ' αγορι μου ....





... γιορτάζει σήμερα , αναφέρομαι στον γιό μου!

σας κερνάμε απο τα μπισκοτάκια - σάντουιτσ που φτιάξαμε
εχτές το απόγευμα για να κεράσει σήμερα τους φίλους
του στο προνήπιο!


Φτιάξαμε τη συνταγή από τα μπισκότα
 http://www.megatv.com/glykesalximies/default.asp?catid=21930&subid=2&pubid=17163761#toppage 
του Σ.Παρλιάρου , κόψαμε με κουπάτ σε σχήμα που θέλαμε , γεμίσαμε με μερέντα , καλύψαμε την επιφάνεια με γλυκό βανίλια και στολίσαμε με χρωματιστή τρούφα. Το διασκεδάσαμε , φάγαμε τα μισά σχεδόν ζωάκια κατά την διάρκεια και σήμερα το πρωί έφυγε ευτυχισμένος για το σχολείο του
κρατώντας  τα κουτιά με τις δημιουργίες του! :-)











Μικρέ μου "μάγε" να ξέρεις ...

Θα είμαι εδώ σε ότι ονειρευτείς,
θα είμαι εδώ για ότι και αν σκεφτείς

θα είμαι εδώ σε κάθε μεγάλη σου χαρά
θα είμαι εδώ και στις μικρές στενάχωρες στιγμές

Και όταν τα δικά σου φτερά ανοίξεις και θελήσεις να πετάξεις
μακρυά ... κι' ας είμαι αόρατη , το ξέρεις θα είμαι εδώ ,
να σ' αγκαλιάζω δίχως τα χέρια μου να σ' ακουμπούν
να σου γελώ δίχως να με ακούς ...

κι'ομώς να ξέρεις αγόρι μου , θα είμαι εδώ παντουχού παρών
όποτε και για όσο με χρειάζεσαι ...

Είσαι σπουδαίο παιδί και είμαι πολύ περήφανη για εσένα!
Χρόνια σου πολλά , χρόνια καλά , χρόνια ευτυχισμένα
Χαραλάμπη μου , σ' αγαπώ
η μαμά






Ο Άγιος Χαράλαμπος ή Χαραλάμπης (89-202) είναι Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο οποίος έζησε κατά τον 1ο και 2ο αιώνα. Υπήρξε πρεσβύτερος στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έδωσε μαρτυρικώς τη ζωή του. Τα μόνα στοιχεία που έχουμε περί του βίου του προέρχονται από συναξάρια και είναι ιδιαίτερα συνοπτικά[1].
Ο Άγιος Χαράλαμπος έδρασε κατά το 2ο αιώνα στη Μικρά Ασία. Στην εποχή του βασιλιάς ήταν ο Σεπτίμος Σεβήρος (193-211), ενώ ο Λουκιανός ήταν ο ηγεμόνας της πόλης. Ο ίδιος υπήρξε φλογερός διδάσκαλος της χριστιανικής πίστεως και έτσι συνελήφθη ενώ δίδασκε, ύστερα από εντολή του ηγεμόνα της πόλης. Μετά από βασανιστήρια και εν μέσω θαυμάτων, οι βασανιστές του Πορφύριος και Βάπτος, όπως και τρεις γυναίκες πίστεψαν στο Χριστό, ενώ αφού θεράπευσε το Λικίνιο αφέθηκε ελεύθερος[2]. Το γεγονός εξόργισε τον Βασιλιά, με αποτέλεσμα να διατάξει τη σύλληψή του και τη μεταφορά του στη Ρώμη. Εκεί οδηγήθηκε σε νέα βασανιστήρια. Ο Χαράλαμπος όμως παρέμεινε σταθερός στην πίστη του, πραγματοποιώντας και νέα θαύματα[3]. Κατά τη διάρκεια παραμονής του μάλιστα στις φυλακές, η Γαλήνη, η κόρη του Σεβήρου ασπάστηκε το χριστιανισμό. Τελικά ο δήμιος αποκεφάλισε τον Άγιο Χαράλαμπο, όπως και τις τρεις γυναίκες. Ήταν 113 ετών. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Φεβρουαρίου.
Η τίμια κάρα του Αγίου σήμερα φυλάσσεται στο μοναστήρι του Αγίου Στεφάνου στα Μετέωρα.

διαβάστε περισσότερα : http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%82,_%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82

Τελευταίος Σταθμός , Γεώργιος Σεφέρης


Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν.
Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις
όπως το φέρνει ο κόπος της τελειωμένης μέρας
και βγάζεις άλλα νοήματα και άλλες ελπίδες,
πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.
Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω
λίγα φεγγάρια απόμειναν στην μνήμη,
νησιά, χρώμα θλιμμένης Παναγιάς, αργά στην χάση
ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά ρίχνοντας κάποτε
σε ταραγμένους δρόμους ποταμούς και μέλη ανθρώπων
βαριά μια νάρκη.

Κι όμως χτές βράδυ εδώ, σε τούτη τη στερνή μας σκάλα
όπου προσμένουμε την ώρα της επιστροφής μας να χαράξει
σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια
στην κάσα ενός φιλάργυρου, και τέλος
ήρθε η στιγμή της πλερωμής κι ακούγονται
νομίσματα να πέφτουν στο τραπέζι,
σε τούτο το τυρρηνικό χωριό, πίσω από τη θάλασσα του Σαλέρνο
πίσω από τα λιμάνια του γυρισμού, στην άκρη
μιάς φθινοπωρινής μπόρας, το φεγγάρι
ξεπέρασε τα σύννεφα, και γίναν
τα σπίτια στην αντίπερα πλαγιά από σμάλτο.
Σιωπές αγαπημένες της σελήνης.
Είναι και αυτός ένας ειρμός της σκέψης, ένας τρόπος
ν' αρχίσεις να μιλάς για πράγματα που ομολογείς
δύσκολα, σε ώρες που δεν βαστάς, σε φίλο
που ξέφυγε κρυφά και φέρνει
μαντάτα από το σπίτι κι από τους συντρόφους,
και βιάζεσαι ν' ανοίξεις τη καρδιά σου
μη σε προλάβει η ξενιτιά και τον αλλάξει.

Ερχόμαστε απ' την Αραπιά, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη
τη Συρία,
το κρατίδιο
της Κομμαγηνής πού' σβησε σαν το μικρό λυχνάρι
πολλές φορές γυρίζει στο μυαλό μας,
και πολιτείες μεγάλες που έζησαν χιλιάδες χρόνια
κι' έπειτα απόμειναν τόπος βοσκής για τις γκαμούζες
χωράφια για ζαχαροκάλαμα και καλαμπόκια.
Ερχόμαστε απ' την άμμο της έρημος απ΄ τις θάλασσες του Πρωτέα,
ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,
καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες το κλουβί του. 
Το βροχερό φθινόπωρο σ' αυτή τη γούβα
κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας
ή αυτό που θά' λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα
ή μονάχα κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,
ή ακόμα ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.
Εύκολα τρίβεται ο άνθρωπος μες τους πολέμους,
ο άνθρωπος είναι μαλακός, ένα δεμάτι χόρτο,
χείλια και δάχτυλα που λαχταρούν ένα άσπρο στήθος
μάτια που μισοκλείνουν στο λαμπύρισμα της μέρας
και πόδια που θα τρέχανε στο παραμικρό σφύριγμα του κέρδους. 
Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,
άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν,
σαν έρθει ο θέρος
άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό
άλλοι μπερδεύονται μες στ' άγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν.
Αλλά τα ξόρκια τα' αγαθά τις ρητορείες,
σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τι θα τα κάνεις;
Μήπως ο άνθρωπος είναι άλλο πράγμα;
Μην είναι αυτό που μεταδίνει ζωή;
Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.  
Πάλι τα ίδια και τα ίδια, θα μου πεις, φίλε.
Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμαλώτου
τη σκέψη
του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια
δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς. 
Ίσως και να' θελε να μείνει βασιλιάς ανθρωποφάγων
ξοδεύοντας δυνάμεις που κανείς δεν αγοράζει,
να σεργιανά μέσα σε κάμπους αγαπάνθων
ν' ακούει τα τουμπελέκια κάτω απ' το δέντρο του μπαμπού,
καθώς χορεύουν οι αυλικοί με τερατώδεις προσωπίδες.
Όμως ο τόπος που τον πελεκούν και που τον καίνε σαν
το πεύκο, και τον βλέπεις
είτε στο σκοτεινό βαγόνι, χωρίς νερό, σπασμένα τζάμια,
νύχτες και νύχτες
είτε στο πυρωμένο πλοίο που θα βουλιάξει καθώς το δείχνουν
οι στατιστικές,
ετούτα ρίζωσαν μες το μυαλό και δεν αλλάζουν
ετούτα φύτεψαν εικόνες ίδιες με τα δέντρα εκείνα
που ρίχνουν τα κλωνάρια τους μες στα παρθένα δάση
κι αυτά καρφώνουνται στο χώμα και ξαναφυτρώνουν δρασκελώντας λεύγες και λεύγες,
ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας,
κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει,
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.
Να μιλήσω για ήρωες να μιλήσω για ήρωες : ο Μιχάλης
που έφυγε μ' ανοιχτές πληγές απ' το νοσοκομείο
ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη
που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,
ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας, " Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε..."
Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.  

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσουν.  
 
-----------------------------------------------
 
 
Ο  Γιώργος Σεφέρης είναι ένας  διαχρονικός , αγαπημένος και φυσικά
 από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών βραβευμένων με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Ελλήνων μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη

 

Κέικ με ταχίνι!







Υλικά

200 γραμμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γραμμ. αλεύρι μαλακό
4 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
120 ml ταχίνι
120 ml ελαιόλαδο
300 γραμμ. ζάχαρη κρυσταλλική
250 ml χυμό πορτοκάλι
50 ml κονιάκ
1 κ.γ. κανέλα
1 κούπα καρύδια και αμύγδαλα, χοντροκοπανισμένα




Ετοιμασία

Προθερμάνουμε το φούρνο στους 180ο C.


Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ.
Σε ένα μπολ χτυπάμε καλά με το μίξερ το ταχίνι και το ελαιόλαδο με
τη ζάχαρη, μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.


Συνεχίζουμε το χτύπημα και προσθέτουμε σιγά σιγά το χυμό πορτοκαλιού,
 το κονιάκ και την κανέλα.
Σχηματίζουμε έναν κρατήρα στο κέντρο του αλευριού και προσθέτουμε
το υγρό μίγμα στο αλεύρι.
Ανακατεύουμε τους ξηρούς καρπούς ίσα να ενσωματωθούν.
Δεν θέλει πολύ ανακάτεμα, γιατί το κέικ δεν θα γίνει αφράτο.
Λαδώνουμε και αλευρώνουμε καλά τη φόρμα του κεικ και γεμίζουμε με το μίγμα μας.
Ψήνουμε για 35-40 λεπτά στους 170-180 βαθμούς.
Παλιότερα έχω αναρτήσει την ιδια συνταγή  που είχα φτιάξει σε ατομικά φορμάκια Μοναστηριακό muffin !

Φλούδες πορτοκαλιού γλασέ





Υλικά

6 πορτοκάλια ακέρωτα
50 γρ λευκή ζάχαρη ψιλή

Ετοιμασία

Αφαιρούμε τη φλούδα από τα πορτοκάλια και κόβουμε σε μπαστουνάκια.

Ζεματίζουμε για 5 λεπτά σε βραστό νερό και στραγγίζουμε.

Βάζουμε το χυμό από τα τρία πορτοκάλια σε μια κατσαρόλα προσθέτουμε την γρεναδίνη
και πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη.

Αφήνουμε να βράσει και βυθίζουμε σε αυτό το σιρόπι τις φλούδες πορτοκαλιού και συνεχίζουμε το βράσιμο για 20 λεπτά σε χαμηλή φωτιά.

Στραγγίζουμε και αφήνουμε να στεγνώσουν πάνω σε σχάρα

* Μπορούμε να διατηρήσουμε τις φλούδες γλασέ στον καταψύκτη για πολλές εβδομάδες , σε κουτί αλουμινίου ερμητικά κλειστό. Με τον ίδιο τρόπο ετοιμάζουμε φλούδες λεμονιού ή γκρέιπφρουτ


Καλή επιτυχία!

Σολωμός κρασάτος!


Υλικά

2 φιλέτα σολωμού
2 κ.σ ελαιόλαδο
1/2 ποτήρι κρασί Chardonnay
1/2 ποτήρι νερό
1 φύλλο δάφνης
4-5 κόκκους μαυροπίπερου
αλάτι & πιπέρι


Ετοιμασία

Ζεσταίνουμε σε κατσαρόλα τις 2 κουταλιές ελαιόλαδο και σοτάρουμε
ελαφρά τα φιλέτα σολωμού.
Προσθέτουμε το κρασί , το νερό , το δαφνόφυλλο , αλατοπιπερώνουμε
 και αφήνουμε τα φιλέτα σολωμού να βράσουν για 10 λεπτά.

* Μπορούμε να "δέσουμε" το ζουμάκι του φαγητού μας , με μια κ.σ κορνφλάουρ και να έχουμε μια ελαφριά σάλτσα συνοδεύοντας το ρυζί ή τα λαχανικά ή τα ζυμαρικά που θα σερβίρουμε τον σολωμό μας.

Καλή επιτυχία!






Μουσείο σοκολάτας

... παρουσιάζει η σοκολάτα υγείας Παυλίδη






Ένα διαφορετικό μουσείο παρουσιάζει η σοκολάτα υγείας Παυλίδη, που γιορτάζει φέτος τα 150 χρόνια της. Στις 29 και 30 Ιανουαρίου δίνει τη δυνατότητα σε μικρούς και μεγάλους να επισκεφθούν το πρωτότυπο μουσείο πίσω από το Εργοστάσιο Παυλίδη.


Μέσα στο Μουσείο, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ιστορία της διάσημης Σοκολάτας από το 1861 μέχρι σήμερα, να αποκτήσουν μία πρώτη ιδέα για το πώς λειτουργεί η γραμμή παραγωγής στο Εργοστάσιο Παυλίδη, να δουν την έκθεση συσκευασιών υγείας Παυλίδη που φοιτητές του Κολεγίου Βακαλό Art&Design δημιούργησαν αποκλειστικά για την επέτειο των 150 χρόνων και να απολαύσουν σοκολατένιες λιχουδιές.


Επιπλέον, οι μικροί επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να παίξουν και να απασχοληθούν δημιουργικά σε δραστηριότητες ειδικά σχεδιασμένες από το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο.


Με την αφορμή της επετείου, η υγείας Παυλίδη συνεργάζεται με την Μ.Κ.Ο. «Ανοιχτή Αγκαλιά», για να προσφέρει την υποστήριξή της σε παιδιά που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις και νοσηλεύονται σε νοσοκομεία.


Έτσι, δημιουργήθηκε ειδική επετειακή συσκευασία, που περιέχει τρεις σοκολάτες υγείας των 100γρ., το 10% των εσόδων της οποίας θα προσφερθεί στην «Ανοιχτή Αγκαλιά».


Επίσης, στο χώρο του Μουσείου θα λειτουργεί κατάστημα αναμνηστικών δώρων υπέρ των σκοπών της «Ανοιχτής Αγκαλιάς».


Το πρωτότυπο αυτό Μουσείο θα λειτουργήσει στις 29 και 30 Ιανουαρίου ακριβώς πίσω από το Εργοστάσιο Παυλίδη, Πειραιώς 135, Αθήνα, με ώρες λειτουργίας 10:00 το πρωί έως 20:00 το βράδυ.


Το μουσείο θα στηθεί με την υποστήριξη του Δήμου Αθηναίων.
Διαβάστε περισσότερα:

 http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1231074849#ixzz1CRPAMRdM

Τι βλέπει στον ύπνο του, τι σημαίνει;

 

Οι νυχτερινές φαντασιώσεις των παιδιών μας λένε πολλά για τους φόβους και τις αγωνίες τους. Και μπορούν να ερμηνευτούν. Με ένα σχέδιο και με τη βοήθεια μιας ειδικού...
 
Πού πάνε τα παιδιά όταν κοιμούνται; «Κατοικούν σε μελλοντικά σπίτια που εσείς ούτε στα όνειρά σας θα μπορέσετε να επισκεφθείτε», έγραφε ο Λιβανέζος ποιητής Kahlil Gibran. Βρίσκονται μέσα μας για εννέα μήνες, ακόμα και μετά τη γέννηση δε θα ήθελαν ποτέ να μας αποχωριστούν, και μας περιμένουν με την αγκαλιά ανοιχτή όταν επιστρέφουμε στο σπίτι. Κηρύσσουν ευχαρίστως πόλεμο στον ύπνο, αρκεί να μη μας αφήσουν στο σκοτάδι πίσω από την πόρτα του δωματίου τους. Αλλά όταν κλείνουν τα μάτια και κουλουριάζονται σ’ εκείνη την κρυφή γωνιά του εαυτού τους, που οι ψυχολόγοι ονομάζουν ψυχισμό, ξαφνικά γίνονται ξένα.
Συναντούν άγνωστα πρόσωπα και τόπους, ζουν για λογαριασμό τους εμπειρίες που τα ικανοποιούν ή μπλέκονται σε μπελάδες, σε τρομαχτικές περιπέτειες, που όταν ξυπνήσουν δεν ξέρουν ή δε θέλουν να διηγηθούν. Είναι αυτά τα ίδια που όταν ονειρεύονται μας αφήνουν έξω από την πόρτα, με την υποχρέωση να τα παρηγορούμε όταν ξυπνούν κλαίγοντας ή με την προσπάθεια να ερμηνεύουμε τα συναισθήματά τους από τα ψήγματα των εκμυστηρεύσεών τους. Αλλά υπάρχει ένας τρόπος για να βρούμε ένα πέρασμα και να εισχωρήσουμε στον κόσμο των ονείρων τους. Τον βρήκε μια Μιλανέζα ψυχολόγος η Manuela Giulieri, που ζει μια ζωή με τα παιδιά.
Ασχολείται με αυτά στον παιδικό σταθμό Ciaobimbi, που είχε ιδρύσει η μητέρα της τη δεκαετία του ‘70, τον οποίο σήμερα και διευθύνει. Όταν τα παιδιά έρχονται το πρωί στο σχολείο, με το κεφάλι ακόμα ζαλισμένο από τα όνειρα, τους ζητάει να τα σχεδιάσουν σαν να ήταν παραμύθια που αυτή τη φορά τα παιδιά διηγούνται στους μεγάλους. Τέρατα, μάγισσες, ζώα, πρόσωπα της οικογένειας ή τα ίδια τα παιδιά, άλλοτε ήρωες άλλοτε θύματα, γεμίζουν φανταστικά οράματα που διευρύνουν τα σύμβολα και τις εμπειρίες που βιώνουν στην καθημερινότητα.
Συναισθηματικές καταιγίδες
«Το σχέδιο είναι ένα χρησιμότατο εργαλείο, που βοηθάει το παιδί να επεξεργαστεί τα όνειρα και να πάρει αποστάσεις από τις εντάσεις της πραγματικής ζωής» εξηγεί η Giulieri. «Από τα 2 μέχρι τα 5-6 χρόνια τους, τα παιδιά έχουν μια εντονότατη ονειρική δραστηριότητα, πάνω από το 50% του χρόνου που περνούν κατά τη διάρκεια του ύπνου, γιατί λαμβάνουν πολλά ερεθίσματα.»
Οι καινούργιες ψυχοκινητικές κατακτήσεις τούς ανοίγουν το δρόμο σε σημαντικές ανακαλύψεις. Η είσοδος στον παιδικό σταθμό, που σημαδεύει είτε την απομάκρυνση από τη μητέρα είτε τη σύγκριση με άγνωστα πρόσωπα, που δεν είναι πάντα ευνοϊκά προδιατεθειμένα απέναντί τους, γεννά φόβους και γοητεία. Μια συναισθηματική καταιγίδα που δεν περνά απαρατήρητη στα όνειρα και εκδηλώνεται συχνά με απελπισμένα ξυπνήματα μέσα στην καρδιά της νύχτας. «Πολύ πιο φοβερά στα πολύ μικρά παιδιά, που δεν μπορούν να διακρίνουν το όνειρο από την πραγματικότητα», συνεχίζει η ψυχολόγος.
«Έχουν την τάση να πιστεύουν ότι αυτό που βιώνουν στο όνειρο είναι αληθινό: το τέρας είναι κρυμμένο κάτω απ’ το κρεβάτι ή η μάγισσα θα ξανάρθει αύριο βράδυ και δεν ξέρουν πώς να αμυνθούν. Μόνο γύρω στα 5-6 χρόνια αρχίζει να περνάει απ’ το μυαλό τους η βεβαιότητα ότι τα νυχτερινά οράματα, όσο κι αν είναι τρομακτικά, δε συνεχίζουν στην πραγματικότητα. Ο εφιάλτης γι’ αυτά γεννιέται από την απογοήτευση που νιώθουν στην καθημερινή ζωή, από την ανικανότητα να βρουν μια λύση στα προβλήματα, για παράδειγμα απέναντι στην αυστηρότητα των ενηλίκων.»
Όχι μόνο τέρατα
Και είναι αυτός ο κόσμος των αντιθέσεων και των συγκρούσεων, των ηττών και των επιθυμιών που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τα σχέδια των παιδιών, όπως αυτά που βλέπουμε μέσα σε αυτές τις σελίδες και που η Manuela Giulieri μας βοηθάει να ερμηνεύσουμε.
«Πίσω από το ονειρικό σύμβολο του τέρατος, της μάγισσας ή του επιθετικού ζώου, κρύβονται συχνά τα άτομα με τα οποία το παιδί ζει εντάσεις στην πραγματική ζωή ή φοβάται», εξηγεί... «Ένας συμμαθητής που καθημερινά το πειράζει, η δασκάλα που το μάλωσε, η μαμά ή ο μπαμπάς που του αρνήθηκαν ένα παιχνίδι. Συχνά οι διαστάσεις των προσώπων ή των αντικειμένων γιγαντώνονται στο σχέδιο, επιβεβαιώνοντας τη σημασία ή την ισχύ που η παρουσία τους εξασκεί στον ψυχισμό του παιδιού. Το αδερφάκι που πρόκειται να γεννηθεί και απειλεί το βασίλειό του είναι τεράστιο μέσα στο σώμα της μαμάς, ενώ το ίδιο το παιδί σχεδιάζει τον εαυτό του πολύ μικρό, που συνθλίβεται από αυτές τις δύο κυρίαρχες υπάρξεις. Το μεγάλο μυστήριο του σχολείου γίνεται συχνά ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο του παιδιού όταν φτάνει στο κατώφλι του δημοτικού και απεικονίζεται σαν ένας τεράστιος πύργος με σκούρα και απειλητικά παράθυρα.»
Αλλά όχι μόνο εφιάλτες. Αν και το 45% των ονείρων διακατέχεται από φόβους και άγχη, όπως έχει αποδείξει μια πρόσφατη μελέτη πάνω σε 692 παιδιά ανάμεσα στα 4-6 χρόνια, υπάρχουν κι εκείνα που έχουν αίσιο τέλος, στα οποία προβάλλονται φανταστικές και συναρπαστικές περιπέτειες. Ένα «φιλμ» μέσα στο οποίο το παιδί, κυρίως στην ηλικία των 5-6 ετών, μπορεί να κάνει ένα ποιοτικό άλμα, να προσεγγίσει τους στόχους του και να μετατρέψει σε πλεονεκτήματα τις απογοητεύσεις ή τις ήττες της καθημερινής ζωής.
«Δεν είναι θύμα του κάθε τέρατος, αλλά ονειρεύεται ότι το νικά με τη βοήθεια του αγαπημένου του ήρωα ή με το να γίνεται ήρωας το ίδιο», εξηγεί η Manuela Giulieri. «Με την κάπα του Batman μπορεί να πετάξει πέρα από τα εμπόδια ή με το σπαθί λέιζερ μπορεί να νικήσει τους πιο τρομακτικούς εχθρούς. Ακόμα, εμφανίζονται παιχνίδια στα οποία πρωταγωνιστής και νικητής είναι το ίδιο το παιδί, πολύ επιθυμητά παιχνίδια, γλυκίσματα και άλλες τροφές που μπορεί να αποκτήσει χωρίς καμία απαγόρευση.
Ήρωες των καρτούν που γίνονται φίλοι του, ένα ταξίδι ή μια εκδρομή με τη μαμά και τον μπαμπά, η αναβίωση κάποιων διακοπών που έζησαν μαζί ή η επιθυμία να τις πραγματοποιήσει. Ακόμα και τα χρώματα αποκτούν μεγάλη σημασία και προσδίδουν στο σχέδιο-όνειρο ένα θετικό χαρακτηριστικό: ένα τέρας που απεικονίζεται έγχρωμο δηλώνει μια σημασία λιγότερο δραματική στις ονειρικές φαντασιώσεις του παιδιού σε σχέση με εκείνο που απεικονίζεται με λιτό τρόπο, με μια και μοναδική μαύρη μολυβιά.»
Χαρτί και μαρκαδόροι
Όμως, πώς μπορούμε να πείσουμε τα παιδιά να μας διηγηθούν τα όνειρά τους και να τα σχεδιάσουν; «Πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις με μεγάλη ηρεμία, χωρίς να επιμένουμε» υποστηρίζει η ψυχολόγος. «Περιμένοντας τις στιγμές κατά τις οποίες είναι πιο ήρεμα, μιλώντας μαζί τους ή ξεφυλλίζοντας ένα εικονογραφημένο βιβλίο και σταματώντας σε εικόνες-σύμβολο. «Εσύ τα έχεις δει ποτέ τη νύχτα ενώ κοιμάσαι;», μπορούμε να ρωτήσουμε. «Πώς είναι; Τι σου έλεγαν; Εσύ τι έκανες;» Ας έχουμε κοντά μας χαρτί και μαρκαδόρους κι ας τους ζητήσουμε να τα σχεδιάσουν για να μας τα γνωρίσουν.
Ας έχουμε υπόψη μας, όμως, ότι τα πολύ μικρά παιδιά των 2-3 ετών δυσκολεύονται περισσότερο να εξηγήσουν τους φόβους τους και να χρησιμοποιήσουν τα όργανα του σχεδίου. Ενώ από τα μεγαλύτερα -των 4-5 ετών- μπορούμε να περιμένουμε καλύτερα αποτελέσματα.»
Οι διακοπές είναι η ιδανική στιγμή για να ξεκινήσουμε αυτό το εγχείρημα. Τα ερεθίσματα αυξάνονται, νέες εμπειρίες αφήνουν στη μνήμη φωτογράμματα από θαύματα και αξιοπερίεργα, η μαμά και ο μπαμπάς είναι επιτέλους πιο διαθέσιμοι. Το σχέδιο-όνειρο γίνεται λοιπόν η ευκαιρία για ένα παιχνίδι που θα εφεύρουμε από κοινού και με το οποίο θα κάνουμε μεγάλες ανακαλύψεις. Ένα ανοιχτό παράθυρο σ’ ένα γοητευτικό πανόραμα: τις σκέψεις και τα συναισθήματα του παιδιού μας.
Τα πιο συχνά σύμβολα
Ο αγαπημένος ήρωας που νικάει τον εχθρό δείχνει την επιθυμία να νικήσει τα πραγματικά εμπόδια.
Τα πρόσωπα της οικογένειας αν έχουν το ίδιο ύψος με το παιδί ή αν το κρατούν απ’ το χέρι δείχνουν προστασία.
Το κακό τέρας είναι το σύμβολο της καταπιεσμένης επιθετικότητας ή της επιθετικότητας που υφίσταται από τους άλλους.
Το τέρας είναι το σύμβολο όλων αυτών που φοβάται το παιδί και από το οποίο αισθάνεται ότι απειλείται περισσότερο.
Τα χρώματα δίνουν μια θετική και γαλήνια σημασία στην ονειρική εμπειρία.
Το άσπρο και το μαύρο είναι ένα τρομακτικό βίωμα απέναντι στο οποίο το παιδί αισθάνεται ανίσχυρο.
Ονειρεύεται ήδη μέσα στην κοιλιά. Και με τη μαμά. Χάρη στην ανταλλαγή ορμονών, το βρέφος λαμβάνει συγκινησιακά ερεθίσματα που αποτελούν την πρώτη ύλη για τα όνειρα.
Πώς να το ηρεμήσουμε αν έχει δει ένα άσχημο όνειρο; Ποια είναι τα καταλληλότερα λόγια;

Μέχρι 3 ετών: Φράσεις όπως «δεν είναι τίποτα, είναι μόνο ένα όνειρο» δεν αρκούν για να το ηρεμήσουν, γιατί σε αυτή την ηλικία το παιδί δεν έχει πλήρη συναίσθηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται. Γι’ αυτό το τέρας ασφαλώς και υπάρχει: το βλέπει, το καταδιώκει απειλητικό, του προκαλεί φόβο. «Το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε όταν μωρό ξυπνά τρομαγμένο είναι να το σφίξουμε στην αγκαλιά μας και να το χαϊδέψουμε, για να αισθανθεί προστατευμένο», υποστηρίζει η Manuela Giulieri. Δεν πρέπει να διστάζουμε να το πάρουμε στο κρεβάτι μας. Μόνο τις πρωινές ώρες, όταν είναι πιο ήρεμο, μπορούμε να το παρακινήσουμε να παίξει μαζί μας ένα παιχνίδι, στο οποίο αυτό θα είναι ο πρωταγωνιστής, που θα νικάει τον κακό, λέγοντάς του «Βλέπεις πόσο δυνατός είσαι, κατάφερες να νικήσεις» ή μπορούμε να του δείξουμε μια βιντεοκασέτα λέγοντάς του «Βλέπεις το τέρας υπάρχει, αλλά είναι κλεισμένο εκεί μέσα, παρόλο που το βλέπεις δεν μπορεί να σου κάνει κακό».

4 - 6 ετών: «Μπορούμε να δώσουμε πιο σύνθετες εξηγήσεις. Να του πούμε ότι τη νύχτα ξαναζούμε σαν μια ταινία τα επεισόδια της καθημερινής ζωής», σχολιάζει η Giulieri. Το ρωτάμε λοιπόν «Μήπως αυτές τις μέρες υπήρξε κάτι που σε τρόμαξε, μήπως κάποιος σε έκανε να θυμώσεις;». Ακούμε με προσοχή, χωρίς να δραματοποιούμε. Μετά το παρακινούμε να εκφράσει τις ιστορίες των ονείρων του με ένα σχέδιο: όταν «δει» το τέρας πάνω στο χαρτί, θα μπορέσει πιο εύκολα να αποστασιοποιηθεί από αυτό.

Να μ'αγαπάς ...

Ν

Τσαμπασίδης Χάρης ... Αϊνστάιν ετών 16!

Για το ταξίδι του από το Λιτόχωρο Πιερίας στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ ετοιμάζεται ένας 16χρονος μαθητής της Β' Τάξης Λυκείου, ο οποίος έχει συμμετάσχει και διακριθεί σε διαγωνισμούς της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας (ΕΜΕ), των Βαλκανίων, της Μεσογείου και της Παγκόσμιας Μαθηματικής Ολυμπιάδας....

"Όταν τελειώσω το σχολείο θέλω να φύγω για το εξωτερικό. Μακάρι να κάνω καλή εντύπωση στην Αμερική και να με επιλέξουν να συνεχίσω τις σπουδές μου", λέει ο ίδιος.

Ο Χάρης Τσαμπασίδης, που έχει κατακτήσει μέχρι στιγμής 8 μετάλλια, (δύο χρυσά, τέσσερα ασημένια, δύο χάλκινα), και εύφημο μνεία από την Παγκόσμια Μαθηματική Ολυμπιάδα, προσκλήθηκε από τη διοίκηση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, να μεταβεί το ερχόμενο καλοκαίρι στο κορυφαίο αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Κάθε χρόνο, η Μαθηματική Εταιρεία προτείνει έναν μαθητή από τη Β' Λυκείου, που έχει ξεχωρίσει για τις γνώσεις του στα Μαθηματικά.

“Φέτος, επιλέχτηκα εγώ, να μεταβώ στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ των ΗΠΑ και χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί επιβραβεύτηκαν οι κόποι μου. Σαφώς και ήταν απρόσμενο, αφού δεν έρχεται καθημερινά μία τέτοια πρόσκληση. Στόχος μου και φιλοδοξία μου είναι να ασχοληθώ με τα μαθηματικά σε ερευνητικό πλαίσιο”, δήλωσε ο Χάρης, στέλνοντας το δικό του μήνυμα:

“Οι νέοι θα πρέπει να προσπαθούν σκληρά. Δεν μπορεί κάτι σημαντικό να επιτευχθεί χωρίς προσπάθεια. Και όταν τους δοθεί η ευκαιρία, θα τα καταφέρουν”.

“Όταν τελειώσω το σχολείο θέλω να φύγω για το εξωτερικό. Μακάρι να κάνω καλή εντύπωση στην Αμερική και να με επιλέξουν να συνεχίσω τις σπουδές μου. Θα ήταν δύσκολο να καλυφθούν τα όνειρά μου στην Ελλάδα, καθώς δεν υπάρχει σωστή υποδομή”, τόνισε ο 16χρονος.

 

Ψητές τάρτες φρούτων με κρέμα!





Υλικά για την ζύμη της τάρτας

          250 γρ αλεύρι κοσκινισμένο              
125 γρ βούτυρο μαλακό
1/2κ.γ αλάτι
1 κρόκο αυγού
50 μλ γάλα κρύο ή νερό



Ετοιμασία ζύμης

Ανακατεύουμε σ’ένα μπολ το βούτυρο μέχρι να μαλακώσει εντελώς και να γίνει σαν κρέμα.
Προσθέτουμε το αλάτι , τον κρόκο του αυγού και το γάλα και ανακατεύουμε πολύ καλά.
Σιγά σιγά ρίχνουμε το αλεύρι και δουλεύουμε όλα τα υλικά μας με το χέρι  μέχρι να έχουμε μια μια μαλακή ζύμη.
Χωρίζουμε την ζύμη μας σε 2 μέρη. Ένα μεγάλο κομμάτι , όπου θα στρώσουμε το σκεύος μας και τα πλαϊνά του και ένα λίγο μικρότερο που θα χρειαστούμε για να σκεπάσουμε την πίτα μας.Τυλίγουμε με πλαστική μεμβράνη και βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα.

Υλικά για τη γέμιση

5 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια
2 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια
7 κ.σ κατεψυγμένα κεράσια  ή φρέσκες φράουλες ή άλλο φρούτο της επιλογής μας
2/3 φλ ζάχαρη
4κ.σ χοντροκομμένα καρύδια
2 κ.σ σταφίδες ξανθιές
½ κ.γ κανέλα
½ κ.γ μοσχοκάρυδο
1 πρέζα γαρύφαλλο σε σκόνη
3 κ.σ αλεύρι
Ξύσμα και χυμό από ένα λεμόνι
2 κ.σ ανάλατο βούτυρο κρύο κομμένο σε μικρά κομμάτια


Ετοιμασία γέμισης

Ανακατεύουμε τα φρούτα , με τα μπαχαρικά , τη ζάχαρη , το ξύσμα και το
χυμό λεμονιού σε ένα μεγάλο μπολ

Υλικά για την κρέμα

1 φακελάκι ανθός αραβοσίτου βανίλια ή λεμόνι
660 μλ γάλα
5 κ.σ ζάχαρη

Ετοιμάζουμε την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.




Συναρμολόγηση της πίτας μας




Σε αλευρωμένη επιφάνεια , ανοίγουμε τις 2 μπάλες , σε στρογγυλούς δίσκους με πάχος περίπου 3 χιλ.
Βουτυρώνουμε το σκεύος μας και στρώνουμε την μεγαλύτερη ζύμη στην ταρτιέρα μας , πιέζουμε να καλύψει την βάση και τα πλαϊνά. Τρυπάμε με ένα πιρούνι την βάση και τα πλαϊνά.


Τον άλλο δίσκο ζύμης τον κόβουμε σε λωρίδες.



Στρώνουμε το μείγμα με τα φρούτα μας πάνω στην ζύμη , προσθέτουμε τα παγωμένα κομμάτια βουτύρου και από επάνω στρώνουμε την κρέμα μας.






Παίρνουμε μια μια λωρίδα από το 2ο δίσκο ζύμης και από το κέντρο προς τις άκρες , στρώνουμε πάνω από την κρέμα μέχρι να γεμίζουμε όλη την ταρτιέρα.



Πιέζουμε στις άκρες να ενωθούν οι 2 ζύμες.

Ψήνουμε για περίπου 45 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο ή μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια της πίτας και να αρχίζει να κοχλάζει η γέμιση.



Μόλις βγάλουμε την πίτα από το φούρνο πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη.
Αφήνουμε να κρυώσει και σερβίρουμε.




* Οι φωτογραφίες είναι από 2 τάρτες , μια σκεπαστή με ολόκληρο το φύλλο και κρέμα φράουλα και η άλλη με το επάνω φύλλο κομμένο σε λωρίδες και κρέμα βανίλια.

Καλή επιτυχία!