Βραβείο Νομπέλ στον ανυπότακτο Περουβιανό!

Ο πολυγραφότατος Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι, προς έκπληξη του ιδίου, ο εφετινός νικητής της κορυφαίας λογοτεχνικής διάκρισης

O νεαρός συγγραφέας από το Περού, ο οποίος το 1958 στο μπαρ Ελ Χούτε της Μαδρίτης άρχισε να γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, δεν φανταζόταν ενδεχομένως ότι το βιβλίο του εκείνο, που θα εκδιδόταν πέντε χρόνια αργότερα, θα προξενούσε παγκόσμια αίσθηση και σύντομα ο ίδιος θα θεωρούνταν ένας από τους κορυφαίους πεζογράφους της μεταπολεμικής εποχής. Ο τίτλος του μυθιστορήματος ήταν «Η πόλη και τα σκυλιά» και το όνομα του συγγραφέα Μάριο Βάργκας Λιόσα.

Χθες το μεσημέρι η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι του απονέμει το εφετινό βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας επιβραβεύοντας το ογκώδες και πολυσύνθετο έργο του.

Το όνομα του Λιόσα συζητιόταν επί χρόνια για το Νομπέλ. Και εφέτος υπήρχε στη λίστα των bookmakers, αλλά όχι ανάμεσα στις πρώτες ισχυρές υποψηφιότητες. Η Σουηδική Ακαδημία ωστόσο αρέσκεται στις εκπλήξεις. Ενώ λοιπόν δεν φαινόταν να έχει τις περισσότερες πιθανότητες, το αποτέλεσμα ήταν μια επιβεβαίωση του αυτονόητου: ο Λιόσα μαζί με τον Μάρκες είναι οι δύο κορυφαίοι εν ζωή πεζογράφοι της Λατινικής Αμερικής.

Ο 74χρονος συγγραφέας κατάγεται από μεσοαστική οικογένεια του Περού. Φοίτησε σε καθολικά σχολεία ως τα 14 του, όταν η οικογένειά του τον έστειλε να σπουδάσει στη στρατιωτική ακαδημία της Λίμα. Στις εμπειρίες του στη σχολή, την οποία εγκατέλειψε έναν χρόνο πριν από την αποφοίτησή του, βασίζεται το πρώτο και ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματά του. Στη συνέχεια εργάστηκε ως ερασιτέχνης δημοσιογράφος, σπούδασε λογοτεχνία και νομικά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του San Μarcos, ταξίδεψε στην Ισπανία και στη Γαλλία και μετά την επιτυχία του πρώτου μυθιστορήματός του αφιερώθηκε στο γράψιμο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=359273&dt=08/10/2010#ixzz11kb0T6jF

Βρήκαν αλάνα στο ... BBC!!!!!

Τόπε και το’ κανε! Η νεαρή Πατρινή σκηνοθέτιδα Αγγελη Ανδρικοπούλου, που με το ντοκιμαντέρ-έκπληξη «Τα παιδία δεν παίζει» αποθεώθηκε από το σύνολο των Ελλήνων κριτικών κινηματογράφου, «πέταξε» και εκτός συνόρων. Το τριήμερο 10-12 Ιουλίου η ταινία της με θέμα την διεκδίκηση ελεύθερου τόπου για παιχνίδι σε μια Πάτρα εχθρική, γεμάτη σκουπίδια προβλήθηκε στο BBC World στο πλαίσιο της σειράς «Η χώρα μου: Ελλάδα». Η Αγγελη που ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο περιοδικό trip της «Πελοποννήσου» τον περασμένο Απρίλιο, είχε προαναγγείλει την προβολή με δεδομένο το έντονο ενδιαφέρον του βρετανικού δικτύου από την αρχή της χρονιάς. Αλλοτινή μαθήτρια του ΤΕΛ Αγυιάς, πρώην σερβιτόρα, υπάλληλος προποτζίδικου και κλόουν σε παιδικά πάρτυ, έκανε το ντεμπούτο της στην Εβδομη Τέχνη με δυο φιλμάκια μικρού μήκους αλλά τελικά τόλμησε την πρώτη μεγάλη της ταινία με τον σύντροφό της Αργύρη Τσεπελίκα παρακολουθώντας το πρόβλημα του μικρού της αδελφού Χρήστου που πάσχιζε να παίξει στην γειτονιά της Αγίας Σοφίας.



Κάθε μέρα, η Αλεξάνδρα, ο Βλαντ, η Χρύσα και η υπόλοιπη παρέα μαζεύονται μπροστά από το σπίτι του Χρήστου για να παίξουν ποδόσφαιρο μέχρι το βράδυ. Μόλις ξεκινήσουν το παιχνίδι, οι γείτονες αρχίζουν να διαμαρτύρονται, να φωνάζουν και να προσπαθούν να τους σταματήσουν με απειλές ή ακόμα και με τη βία. Μοιάζει να μην υπάρχει λύση στο πρόβλημα, καθώς δεν έχουν που αλλού να παίξουν.


Η Αλεξάνδρα πιστεύει πως πρέπει να βρεθεί ένας χώρος όπου θα μπορούν να παίζουν ελεύθερα και χωρίς να κινδυνεύουν. Αποφασίζει να μιλήσει στον Δήμαρχο της πόλης τους. Ανακοινώνει την ιδέα της στα υπόλοιπα παιδιά ζητώντας τους να της συμπαρασταθούν.

Η παιδική επιτροπή συνεδριάζει και μέσα απο διασκεδαστικές απόψεις, τσακωμούς και αρκετές αμφιβολίες αποφασίζουν να πάνε όλοι μαζί στο Δημαρχείο και να παρουσιάσουν το πρόβλημά τους. Ζητούν να δημιουργηθεί ένας χώρος παιχνιδιού σε ένα εγκαταλελειμένο οικόπεδο της γειτονιάς.

Ο αγώνας είναι σκληρός. Τα παιδιά είναι μαχητικά, όμως η δημοτική αρχή έχει άλλες απόψεις. Θα καταφέρουν τελικά να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους η Αλεξάνδρα, ο Χρήστος, η Χρύσα και ο Βλαντ; Διεκδικώντας το δικαίωμά της στο παιχνίδι, η μικρή παρέα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, μαθαίνει να μάχεται, να σχετίζεται και να ωριμάζει…

Παρακολουθώντας την αληθινή αυτή ιστορία με πρωταγωνιστές τέσσερα παιδιά ηλικίας 9-14 ετών ανακαλύπτουμε μέσα απο χαριτωμένες αυθεντικές ατάκες, ξεκαρδιστικές σκηνές, αυθορμητισμό και τρυφερότητα, την αντίληψη που έχουν για την ζωή, τους μεγάλους, τη φιλία, την αγάπη άνευ όρων και την ασίγαστη ανάγκη για παιχνίδι.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)-ΕΛΛΑΔΑ -2009

Σκηνοθεσία: Άγγελη Ανδρικοπούλου, Αργύρης Τσεπελίκας

Η σελίδα της ταινίας στο Facebook: http://www.facebook.com/pages/Ta-Paidia-DEN-Paizei/257386937882?v=info

Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Μετακόμισε στη Γαλλία το 1950.


Αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα πρόεδρο του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης το 1967 και την πρώτη γυναίκα πρύτανη του Πανεπιστημίου της Σορβόνης στην 700 χρόνων ιστορία του το 1976, όπως και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης.

Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, ενώ μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS), ενώ το 1964 λαμβάνει τον τίτλο της διευθύντριας του Κέντρου και το 1967 αυτόν της καθηγήτριας στη Σορβόνη, ενώ στο μεταξύ τιμήθηκε με τον τίτλο του Docteur des Lettres. Ενώ διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντίου και της Χριστιανικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris 1, εξελέγη Αντιπρύτανις του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (1970-1973) και το 1976, Πρύτανις. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της και αξιωματικό του Γαλλικού Στρατού, Ζακ Αρβελέρ (Jacques Ahrweiler), με τον οποίον απέκτησε μια κόρη.

Είναι Πρόεδρος, μεταξύ άλλων, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou- Beaubourg.

Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι «Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»(1960), «Το Βυζάντιο και η θάλασσα» (1966), «Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»(1971), «Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»(1976), και «Η Πολιτική Ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»(1976), «Βυζαντινή Γεωγραφία», «Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου». Γνωστή είναι επίσης και για το μεγάλο αίσθημα φιλελευθερισμού και ελεύθερης έκφρασης των ιδεών που την διέπουν. Όπως είχε η ίδια αναφέρει σε συνέντευξή της: "Ποτέ δεν επέτρεψα, ως πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης να μπει στο ίδρυμα αστυνομικός χωρίς να είμαι και εγώ η ίδια μπροστά".


Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ θεωρείται σήμερα από τις πλέον εξέχουσες πανεπιστημιακές προσωπικότητες, ιδιαίτερα στη Βυζαντινολογία, με πολύ μεγάλο αριθμό σχετικών διαλέξεων και ομιλιών εντός και εκτός Ελλάδας. Είναι πρύτανης των Πανεπιστημίων της Σορβόνης από το 1976, καγκελάριος των Πανεπιστημίων του Παρισιού, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών. Στην πολύχρονη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία έχει αναλάβει τα ανώτερα αξιώματα και έχει τιμηθεί με πλήθος διεθνών διακρίσεων. Στα βιβλία της περιλαμβάνονται η "Πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας" (1975), "Η Σμύρνη ανάμεσα σε δύο τουρκικές κατοχές" (1975), "Η διασπορά στο Βυζάντιο" (1995), "The Making of Europe" (2000).

πηγή : http://el.wikipedia.org/