Η άνοιξη ....

Η άνοιξη μπαίνει πάντοτε περίεργα ... όπως ακριβώς φοβάσαι ...
Γενική νευρικότητα , επισκέψεις με αβέβαιη έκβαση.
Άνχος. Επιθυμία ... μήπως χτυπήσει η πόρτα ... το τηλέφωνο!
Αυτό ίσως να'ναι το τηλεφώνημα που θα αλλάξει την ζωή σου.
Λάθος! Λάθος νούμερο. Συζητήσεις για τέχνες , εικαστικά , αδιαφορία , ασχετοσύνη.
Συγκεντρώσεις για την Πλολωνία , για συνέδρια ... Γιατί έρχομαι ; Γιατί να τους ακούσω ;
Πληρώνω αποδείξεις , στρίβω σε λάθος διαστράυρωση , αναρωτιέμαι με ποιόν θα φύγω το βράδυ.
Φεύγω πάντα μόνος.Περιφέρομαι σε πλατίες που ενοχλητικά θυμίζουν την περσινή Άνοιξη!
Πραγματοποιώ το γνωστό δρομολόγιο με την βεβαιότητα και τον φόβο ότι θα συναντήσω πρόσωπα που θα με αναστατώσουν.Κλαίω για ότι δεν έγινε την πρώτη μέρα της Άνοιξης. take five ... κανείς δεν δίνει χρόνο πιά , ούτε για διάλειμμα. Δεν μπορώ να αγγίξω τίποτα πιά χωρίς να πονέσω.Δεν μορώ να παίξω τραγούδια που μου αρέσουν.Πονάω όταν με ρωτά : "να φύγω;" Πονάω όταν του λέω "ναι". Όταν δεν την βλέπω , όταν την βλέπω  , όταν μετράω τα 2 τελευταία λεπτά πριν απο τις 12:00. Όταν τρέχω να προλάβω πριν μπεί σε κάποια πόρτα μόνη της , την πρώτη νύχτα της άνοιξης.Όταν σε βλέπω να χαμογελάς πικραμένη , όταν βλέπω να μην χαίρεσαι που διάλεξα εσένα.Τί ψάχνουμε ; Τι θέλουμε ; Γιατί δεν ησυχάζουμε ; Νιώθω να πνίγομαι. Γιατί γελάνε ; Θέλω να κλάψω. Ο κολλητός  μου πήδηξε απο το 2ο όροφο.
Τέσσερις προσπάθειες για αποτοξίνωση ... ούτε καν κατάφερε να σκοτωθεί. Travelling light the only way to fly ? θα πάρω τα περσινά χάπια ... όλοι λένε ότι μπορεί να έχουν χαλάσει ... Θα πάθω τίποτα ;
Θέλω να τα πάρω ... ίσως για να πάθω τιποτα.
Φοράς πάντα μαυρά γυαλιά ; Γιατί μέχρι πέρσυ φορούσες ένα ασπρό πουκάμισο χωρίς γιακά ;
Φέτος ένα μαυρό πουλόβερ , ένα μαυρό παντελόνι ...συνέχεια παντού ένα μαυρό φουλάρι στο λαιμό.
Συνέχεια γιατί ; Ακούω τα τραγούδια που σε θυμίζουν.Δεν τα διώχνω. I've been loving you too long to stop now. Δεν τα φοβάμαι θέλω να τα ακούω τώρα.
Γιατί είναι μέρα.Γιατί έχει ήλιο.Γιατί είναι άνοιξη.Φοβάμαι λιγότερο σήμερα.Νιώθω λιγότερη ανασφάλεια και αυτό με ηρεμεί.Είναι ένας έρωτας οδύνης. Με κάνεις να πονάω , θα σκοτωθείς.
Δεν μπαινουν ανάποδα στο γκαράζ με την μηχανή.Πολύ αργά για φώτα.Σκοτάδι.Θέλω να σκεπαστώ.Κρυώνω.Ανατριχιάζω.Μη φοβάσαι ... είσαι καλά ; Δεν καταλαβαίνω , με κοιτάς άγρια.
Νιώθω κενά να μεγαλώνουν , για εμένα για τον κόσμο για τους γύρω. Ψάχνω να βρώ μια όψη.Αποτυγχάνω κάθε μέρα...if you want to be wild you got to learn , you may be right.I way be crazy,don't cry don't do that ... ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ , ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΟΛΟ ΑΠΛΗ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ...