Μούστος!

Μούστος πρόκειται για τον "ωμό" χυμό σταφυλιών , προτού δηλαδή περάσει από την διαδικασία της ζύμωσης για να γίνει κρασί. 'Οταν τον βράσουμε και πήξει , έχουμε το λεγόμενο πετιμέζι. Είναι ένα  μέρος της γαστρονομικής μας παράδοσης από αρχαιοτάτων χρόνων , μια από τις δυο γλυκαντικές ουσίες (η άλλη ήταν το μέλι).

Ο "οπός" των σταφυλιών ΄'οπως τον έλεγαν , έχει διάφορες ουσίες αναλόγως με το πόσο βρασμένος και πυκνός ήταν.

Η πιο εκλεκτή και ακριβή μορφή ήταν ο γλεύκος , από τα πολύ ώριμα ή παραγινωμένα σταφύλια πριν να πατηθούν.

Το έψημα ,  ήταν πολύ πυκνός οπός και χρησιμοποιούταν σαν υποκατάστατο του μελιού.

 Ο έψετος ήταν παρόμοιος αλλά λίγο πιο ρευστός από το έψημα.

Τέλος υπήρχε και το σίραιον άλλο ένα προϊόν από συμπυκνωμένο μούστο για τι οποίο όμως δεν γνωρίζουμε πολλά.

Ο Αθηναίος αναφέρει μια συνταγή ψαριού με μούστο ως παράδειγμα της μαγειρικής τέχνης , σημειώνοντας ότι τέτοιου είδους δημιουργίες απέτρεψαν τον άνθρωπο από τον κανιβαλισμό!

Τα δύο πιο γνωστά παραδοσιακά παρασκευάσματα στη σημερινή πατροπαράδοτη μαγειρική είναι η μουσταλευριά και τα μουστοκούλουρα.

Υπάρχουν όμως πάρα πολλές σπεσιαλιτέ που χρησιμοποιούν μούστο. Στη Λήμνο συναντάται μία από τις πιο πρωτότυπες χρήσεις : βράζουν σπιτικά ζυμαρικά στον μούστο.

Αποξηραμένη μουσταλευριά φτιάχνουν σήμερα στην στην Τήνο και στην Ρούμελη.

Το σουτζούκ λουκούμ  της Βόρειας Ελλάδας και ο Κυπριακός σιουτζιούκος  ( σιουτζιούκος ) έχουν ως βάση τα καρύδια με πολλές στρώσεις από  μουσταλευριά  η οποία αποξηραίνεται και αποκτά υφή ζελέ!

*Να ευχαριστήσω πολύ την φίλη Έλενα , που με προμήθευσε μούστο , για τα φτιάξουμε και φέτος τις αγαπημένες μας λιχουδιές.