Κέρασμα για το νηπιαγωγείο!

10 του Φλεβάρη σήμερα και έχουμε τη γιορτή 

του Αγίου Χαραλάμπους …. 

και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί γιορτάζει ο "μικρός μου πρίγκιπας"!  

από εχτές ετοιμάσαμε ένα γρήγορο, εύκολο & οικονομικό αλλά προσεγμένο 

και με πολύ αγάπη κέρασμα για το σχολείο του!

Χρόνια σου πολλά μικρέ μου ,

 να είσαι πάντα γερός

 και όπως ακριβώς λέει το όνομα σου ,

 να λάμπεις πάντα από χαρά! 

Γλυκά χρωματιστά τοστ!

Υλικά

Ψωμί του τοστ χωρίς κόρα

μαρμελάδα της αρεσκείας σας 

(εμείς βάλαμε φράουλα)

βούτυρο

χρωματιστές τρούφες

Επιπλέον υλικά για την συσκευασία :

Σακουλάκια τροφίμων

κορδέλες

Ετοιμασία 

Καταλαβαίνετε πως δεν χρειάζονται ιδιαίτερες "οδηγίες" για να ετοιμάσετε το γλυκάκι αυτό!

Αλείφουμε τα ψωμάκια μας ελαφρά με βούτυρο , κάνουμε επάλειψη με την μαρμελάδα  κλείνουμε το τοστ μας και το κόβουμε διαγώνια σε 2 τρίγωνα.

Αλείφουμε με μαρμελάδα τις 2 ίσες πλευρές των τριγώνων μας και "κολλάμε" τις τρούφες 

"βουτώντας" μέσα σε ένα πιάτο που έχουμε γεμίσει με τις τρούφες μας.

Συσκευάζουμε στα σακουλάκια τροφίμων , δένουμε με μια χρωματιστή κορδέλα και έτοιμο το κέρασμα μας για να το προσφέρουμε στους αγαπημένους μας φίλους!

Καλή επιτυχία!

O άγιος τούτος λατρεύεται από τους βοσκούς κι από τους κτηνοτρόφους, αλλά παράλληλα θεωρείται προστάτης  και θεραπευτή από λοιμικές αρρώστιες και ιδιαίτερα από την πανώλη, η οποία ήταν πάρα πολύ διαδεδομένη στον ελληνικό χώρο.

Έτσι, οι συγγενείς αρρώστων που προσέφευγαν στη χάρη του, του έφτιαχναν “μονομερίτικο πουκάμισο”, που το φορούσαν στην εικόνα του. Πρόκειται για συμφυρμό παλαιών δοξασιών για τη δύναμη που έχει το ύφασμα που κατασκευάζεται από την πρώτη ύλη σε μια μέρα (μονομερίτικο πανί) προς τις νεότερες παραδόσεις για τον Άγιο Χαράλαμπο ως διώκτη της πανούκλας, που οδήγησε και τους Αθηναίους να κατασκευάσουν ένα τέτοιο “πουκαμισάκι”.

Το “πουκαμισάκι” λοιπόν του Αγίου Χαραλάμπους. 

Το κείμενο που ακολουθεί  είναι του μεγάλου μας λαογράφου Γιώργου Αικατερινίδη.


“Ο Άγιος Χαράλαμπος θεωρείται ότι προστατεύει από την πανώλη, γι’ αυτό συχνά εικονίζεται να ποδοπατεί τη φοβερή αρρώστια που προσωπειείται σαν κακόμορφη γυναίκα.
Ανάμεσα στις πολλές σχετικές παραδόσεις ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια διήγηση από την παλιά Αθήνα, που εξηγεί και την προέλευση της ονομασίας μιας γνωστής συνοικίας της πόλης. Λέγεται λοιπόν ότι “στο δεύτερο θανατικό, ανήμερα του Αγίου Χαραλάμπους” (10 Φεβρουαρίου 1792), σαράντα μονοστέφανες γυναίκες πρόσφεραν από κάποιο χρηματικό ποσό και με αυτό κατασκεύασαν ένα αλετράκι και ένα μικρό ασημένιο κακκάβι (καζάνι), πήραν δυο μοσχαράκια δίδυμα, τα έζευξαν στο αλετράκι και όργωσαν τρεις φορές γύρω από τη μικρή τότε Αθήνα. Στη συνέχεια “έγραψαν” τις αρρώστιες όλες, τις τοποθέτησαν στο κακκαβάκι και πήγαν εκεί που είναι σήμερα το Γκάζι, όπου τις παράχωσαν μαζί με τα μοσχαράκια και το αλετράκι, κι από πάνω έστησαν μια μικρή κολόνα. Μετά “έγνεσαν βαμβάκι, το έκαμαν πανί μονομερίς και κατασκεύασαν πουκαμισάκι του Αγίου Χαραλάμπους και το κρέμασαν του Αγίου και την ακόλουθον ημέρα το έκοψαν σε τεμάχια και μοιράσθη εις όλους, τα οποία έκαμαν φυλαχτά”.

Ο ιερεύς της Μαγνησίας
“ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ”Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ

Ο Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυς και θαυματουργός, γεννήθηκε στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου και μαρτύρησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. Η Μαγνησία αυτή κατά πάσαν πιθανότητα ήτανε στη Θεσσαλία. Τα ερείπιά της σώζονται ακόμη κοντά στο χωριό που λέγεται «Μηλιές». Είχε το ευτύχημα να γεννηθή από γονείς ευσεβείς χριστιανούς που κρατούσανε την πίστη τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών.

Στην Μαγνησία έζησε όλη του την ζωή ο Άγιος Χαράλαμπος. Εκεί σαν νέος, ήτανε φωτεινό παράδειγμα συνετής ζωής. Αργότερα η πίστις του στο Χριστό έγινε πιο φλογερή και η επιθυμία του να βοηθήση τους Χριστιανούς και τους ειδωλολάτρες, να σωθούνε, πιο μεγάλη. Δεν μπορούσε να ησυχάση, όταν σκεπτότανε, ότι υπάρχουν άνθρωποι μακρυά από το Χριστό, που δεν ξέρουν ποιος είναι ο προορισμός τους και γιατί ζουν εδώ στη γη.

Είναι κρίμα, έλεγε, είναι τρομερό, είναι αδιανόητο να ζούνε οι άνθρωποι στην πλάνη της ειδωλολατρείας και να πάνε κατόπιν στην Κόλασι.

Αφιερώθηκε, λοιπόν, εις την υπηρεσία του Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέσι του τώρα αυτή, από το θείο αυτό αξίωμα της Ιερωσύνης, ανέλαβε τον μεγάλον αγώνα, αφ’ ενός ν’ ανοί­ξη τα μάτια του κόσμου και να δουν τον κίνδυνον από την ειδωλολατρικήν πλάνην και αφ’ ετέρου ν’ αγιάζει με τα μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγεί στην τελειότητα. Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά κηρύγματά του. Καίτοι σ’ όλη του τη μακρά ζωή — έζησε 113 χρόνια — έγιναν πολλοί διωγμοί των Χριστιανών και αυτός ποθούσε το μαρτύριο, και δεν ελάμβανε κανένα μέτρο, εν τούτοις επέζησε, διότι ο Θεός τον εφύλαττε γι’ αργότερα. Εμαρτύρησε το 202 μ.Χ.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’.

"Ὡς στῦλος ἀκλόνητος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ 

καὶ λύχνος ἀείφωτος τῆς οἰκουμένης σοφέ, 

ἐδείχθης Χαράλαμπες, 

ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τοῦ μαρτυρίου, 

ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν σκοτόμαιναν μάκαρ· 

διὸ ἐν παρρησίᾳ Χριστῷ, 

πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς"

Κοντάκιον. Ήχος δ’.

Ως φωστήρ ανέτειλας, εκ της εώας, 

και πιστούς εφώτισας, 

ταις των θαυμάτων σου βολαίς,

 Ιερομάρτυς Χαράλαμπες.

 Όθεν τιμώμεν, την Θείαν σου άθλησιν.