Ψητές τάρτες φρούτων με κρέμα!

Υλικά για την ζύμη της τάρτας

          250 γρ αλεύρι κοσκινισμένο              

125 γρ βούτυρο μαλακό

1/2κ.γ αλάτι

1 κρόκο αυγού

50 μλ γάλα κρύο ή νερό

Ετοιμασία ζύμης

Ανακατεύουμε σ’ένα μπολ το βούτυρο μέχρι να μαλακώσει εντελώς και να γίνει σαν κρέμα.

Προσθέτουμε το αλάτι , τον κρόκο του αυγού και το γάλα και ανακατεύουμε πολύ καλά.

Σιγά σιγά ρίχνουμε το αλεύρι και δουλεύουμε όλα τα υλικά μας με το χέρι  μέχρι να έχουμε μια μια μαλακή ζύμη.

Χωρίζουμε την ζύμη μας σε 2 μέρη. Ένα μεγάλο κομμάτι , όπου θα στρώσουμε το σκεύος μας και τα πλαϊνά του και ένα λίγο μικρότερο που θα χρειαστούμε για να σκεπάσουμε την πίτα μας.Τυλίγουμε με πλαστική μεμβράνη και βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα.

Υλικά για τη γέμιση

5 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια

2 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε κομμάτια

7 κ.σ κατεψυγμένα κεράσια  ή φρέσκες φράουλες ή άλλο φρούτο της επιλογής μας

2/3 φλ ζάχαρη

4κ.σ χοντροκομμένα καρύδια

2 κ.σ σταφίδες ξανθιές

½ κ.γ κανέλα

½ κ.γ μοσχοκάρυδο

1 πρέζα γαρύφαλλο σε σκόνη

3 κ.σ αλεύρι

Ξύσμα και χυμό από ένα λεμόνι

2 κ.σ ανάλατο βούτυρο κρύο κομμένο σε μικρά κομμάτια

Ετοιμασία γέμισης

Ανακατεύουμε τα φρούτα , με τα μπαχαρικά , τη ζάχαρη , το ξύσμα και το

χυμό λεμονιού σε ένα μεγάλο μπολ

Υλικά για την κρέμα

1 φακελάκι ανθός αραβοσίτου βανίλια ή λεμόνι

660 μλ γάλα

5 κ.σ ζάχαρη

Ετοιμάζουμε την κρέμα σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.

Συναρμολόγηση της πίτας μας

Σε αλευρωμένη επιφάνεια , ανοίγουμε τις 2 μπάλες , σε στρογγυλούς δίσκους με πάχος περίπου 3 χιλ.

Βουτυρώνουμε το σκεύος μας και στρώνουμε την μεγαλύτερη ζύμη στην ταρτιέρα μας , πιέζουμε να καλύψει την βάση και τα πλαϊνά. Τρυπάμε με ένα πιρούνι την βάση και τα πλαϊνά.

Τον άλλο δίσκο ζύμης τον κόβουμε σε λωρίδες.

Στρώνουμε το μείγμα με τα φρούτα μας πάνω στην ζύμη , προσθέτουμε τα παγωμένα κομμάτια βουτύρου και από επάνω στρώνουμε την κρέμα μας.

Παίρνουμε μια μια λωρίδα από το 2^ο δίσκο ζύμης και από το κέντρο προς τις άκρες , στρώνουμε πάνω από την κρέμα μέχρι να γεμίζουμε όλη την ταρτιέρα.

Πιέζουμε στις άκρες να ενωθούν οι 2 ζύμες.

Ψήνουμε για περίπου 45 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο ή μέχρι να χρυσίσει η επιφάνεια της πίτας και να αρχίζει να κοχλάζει η γέμιση.

Μόλις βγάλουμε την πίτα από το φούρνο πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη.

Αφήνουμε να κρυώσει και σερβίρουμε.

* Οι φωτογραφίες είναι από 2 τάρτες , μια σκεπαστή με ολόκληρο το φύλλο και κρέμα φράουλα και η άλλη με το επάνω φύλλο κομμένο σε λωρίδες και κρέμα βανίλια.

Καλή επιτυχία!

Γκρέιπφρουτ γλυκό κουταλιού!

Ένα γλυκό κουταλιού με ιδιαίτερη γεύση και άρωμα!

Υλικά

5 γκρέιπφρουτ
1 κιλό ζάχαρη
1 ποτήρι νερό

χυμό 1/2 λεμονιού

Ετοιμασία

Ξύνουμε στον ψιλό τρίφτη το εξωτερικό μέρος της φλούδας των γκρέιπφρουτ

 που είναι το πιο πικρό, προσέχοντας να μη φτάσουμε στο άσπρο μέρος του φρούτου.

Κόβουμε από τα φρούτα ένα μικρό τμήμα από πάνω και από κάτω και χωρίζουμε τη φλούδα από τη σάρκα του φρούτου.

Κόβουμε την φλούδα του κάθε γκρέιπφρουτ σε 4-6 κομμάτια.

(ανάλογα με το μέγεθος)

Κόβουμε τις φλούδες σε λεπτά κουρελάκια και τις πλένουμε με άφθονο νερό.

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε νερό, ρίχνουμε μέσα τις φλούδες

και αφήνουμε να βράσουν για 5 λεπτά (από τη στιγμή που ξαναρχίσει ο βρασμός).

Τις βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τις βάζουμε σε μία λεκάνη με κρύο νερό.

Για τις επόμενες 24 ώρες θα αλλάζουμε το νερό με καθαρό κάθε 3-4 ώρες.

Βάζουμε στην κατσαρόλα τη ζάχαρη με 1 ποτήρι νερό να βράσουν.

Μόλις το σιρόπι μας αρχίζει να δένει ρίχνουμε και τα γκρέιπφρουτ και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να δέσει το σιρόπι κανονικά.

Αποσύρουμε το γλυκό από την φωτιά , ρίχνουμε το χυμό λεμονιού

και το αφήνουμε έτσι 24 ώρες.

Δεν σκεπάζουμε αμέσως την κατσαρόλα μας με το καπάκι της

γιατί θα μας νερώσει το σιρόπι.

Σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα μέχρι να κρυώσει εντελώς.

Την επόμενη μέρα αν χρειαστεί να δέσει πάλι το σιρόπι μας ,

βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα το γλυκό μας 

(αν το ξαναβράσουμε θα λιώσει).

Βράζουμε πάλι το σιρόπι μας , σκέτο.

Βάζουμε το γλυκό μας σε αποστειρωμένα βάζα

και καλύπτουμε όλο το γλυκό μας με το σιρόπι του για να μην μας χαλάσει.

Καλή επιτυχία!

Τούρτα παγωτό γιαούρτι με άρωμα λεμόνι ,βύσσινο και βάση απο μαρέγκα!

Θα ξεκινήσουμε το γλυκό μας ετοιμάζοντας την μαρέγκα ,

μέχρι να ψηθεί θα έχουμε χρόνο να ετοιμάσουμε και το παγωτό μας.

Υλικά για την μαρέγκα

3 ασπράδια αβγών

100 γρ ζάχαρη λευκή κρυσταλική

2 βανίλιες

την ετοιμασία της μαρέγκας θα δείτε :  στην συνταγή για την πάβλοβα

Σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος , με ενα κορνέ ή με ένα κουτάλι

 σχηματίζουμε μια μαρέγκα σε στρογγυλό σχήμα που θα χρειστούμε για την βάση της τούρτας μας. Πάχους περίπου 3 χιλιοστά.

Πάλι με την βοήθεια ενος κορνέ ή κουταλιού σχηματίζουμε μικρά μαρεγκάκια που θα χρειαστούμε για την διακόσμηση της τούρτας μας.

Σε περοθερμασμένο φούρνο , ψήνουμε τις μαρέγκες μας στους 90 βαθμούς
για περίπου 2 ώρες.

Οι μαρέγκες θα είναι έτοιμες , όταν ξεκολλούν απο το χαρτί. 

 

Υλικά για το παγωτό γιαούρτι

200 γρ κρέμα γάλακτος

400 γρ γιαούρτι

1 ζαχαρούχο γάλα

ξύσμα απο 1 λεμόνι

Ετοιμασία

Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μέχρι να αφρατέψει. Προσθέτουμε το ζαχαρούχο γάλα και το γιαούρτι και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι να ομογενοποιηθούν καλά τα υλικά μας. Προσθέτουμε και το ξύσμα λεμονιού.

Βάζουμε το παγωτό μας στην κατάψυξη και αφήνουμε να παγώσει μέχρι να ετοιμαστούν οι μαρέγκες μας.

 

Υλικά για την διακόσμηση

250 γρ γλυκό του κουταλιού βύσσινο

καβουρδισμένα αμύγδαλα

Συναρμολόγηση της τούρτας μας

Αφού έχει ψηθεί και κρυώσει η μαρέγκα μας , την τοποθετούμε σε φόρμα με αποσπόμενη βάση και την περυχύνουμε ελαφρά με σιρόπι απο γλυκό του κουταλιού βύσσινο.

Βγάζουμε το παγωτό απο την κατάψυξη και γεμίζουμε προσεκτικά την φόρμα μας πάνω απο την μαρέγκα. Ξαναβάζουμε το παγωτό στην κατάψυξη και αφήνουμε εως ότου παγώσει καλά.

Μόλις το παγωτό μας είναι έτοιμο , διακοσμούμε με το γλυκό βύσσινο , τα καβουρδισμένα αμύγδαλα και τα μαρεγκάκια μας.

Καλή επιτυχία!

Αφιερωμένη εξαιρετικά στην mara ! :-)



Κάτω από τον γκρίζο ουρανό του Βόσπορου ...

Τρείς πίθηκοι /  Tree monkeys

O καταξιωμένος πλέον και γνώριμος στην Ελλάδα, Τούρκος σκηνοθέτης Nuri Bilge Ceylan («Climates», «Uzak») επιστρέφει, με ένα ψυχολογικό δράμα, που του χάρισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Κανών το 2008. Με ελλειπτική αφήγηση και στοιχεία νουάρ, ο Ceylan διερευνά την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής, σε μια ταινία μεγάλης εικαστικής δύναμης.

Η ταινία θα προβληθεί απο την ΕΤ1 την Πέμπτη 20-01 στις 12.00μμ

διαβάστε κριτικές της ταινίας που πέχτηκε στο σινεμά το 2008:

http://www.cinemanews.gr/v5/movies.php?n=5999

http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_16/12/2008_260416

http://www.critics.gr/Product/TRES-PThIKO

Γιατί τον αγαπάμε ακόμη - Εκατό χρόνια χωρίς τον Αλ. Παπαδιαμάντη.

Απο την  "Καθημερινή" της Κυριακής 16-01-2010

Σπυρος Γιανναρας

«Καθώς ο ελληνικός κόσμος χαλαρώνει στην ασφυκτικά αναπαυτική αγκαλιά της φανταστικής ευρωπαϊκής κοινότητας, αυτού του πολυσυλλεκτικού κατασκευάσματος που στηρίζεται στην αναγκαιότητα της οικονομίας κι όχι σε εκείνη του αισθήματος, ο Παπαδιαμάντης θα έπρεπε ν' απομακρύνεται και να χάνεται από τα μάτια μας, όπως τόσοι άλλοι πριν και μετά από αυτόν. (...) Ομως ο Παπαδιαμάντης λάμπει περισσότερο παρά ποτέ κι αυτό συμβαίνει παρά τη θέλησή μας». Με αυτά τα λόγια ξεκινούσε ο αείμνηστος Χρήστος Βακαλόπουλος την αποτίμηση της σχέσης μας με τον Σκιαθίτη διηγηματογράφο στα 1991. Σήμερα, έναν αιώνα από τον θάνατό του, πολλά έχουν αλλάξει κι εμείς μοιάζει να έχουμε προχωρήσει μακριά στον δρόμο που μας απομακρύνει από εκείνον. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα πρώτα επίχειρα της φαντασιώδους επιθυμίας μας για άκοπη κι απρόσκοπτη, αέναη μεγιστοποίηση της καταναλωτικής μας ευχέρειας στην οποία στηρίξαμε τη ζωή μας, με την κατάλυση της υποτυπώδους κοινωνικής μας συνοχής να φαντάζει πιθανό απώτερο ενδεχόμενο.
Ο αριθμός των ανθρώπων που μπορούν σήμερα να απολαύσουν το παπαδιαμαντικό κείμενο συρρικνώνεται διαρκώς. Κυρίως όμως μοιάζει να έχει μειωθεί δραστικά ο αριθμός όσων μπορούν να συλλάβουν ολόκληρο, αδιαχώριστα δηλαδή, το έργο μαζί με τον άνθρωπο. Γιατί ο Παπαδιαμάντης που διεκδικεί επάξια μια θέση στο παγκόσμιο λογοτεχνικό στερέωμα είναι κάτι πολύ παραπάνω από έναν εξαίσιο ηθογράφο της αλλοτινής Ελλάδας, που στήνει στα πόδια τους με ανυπέρβλητο τρόπο ολοζώντανους εμβληματικούς χαρακτήρες μιας δεδομένης κοινωνίας. Αν ο Παπαδιαμάντης μας αποκαλύπτει, σύμφωνα με τον Βακαλόπουλο «την ιερή μελωδία της πραγματικότητας», έναν σεβάσμιο δηλαδή τρόπο σχέσης με ανθρώπους και πράγματα πέρα από τη χρηστική ωφελιμοθηρία, η αντιμετώπισή του μόνο ως μεγάλου συγγραφέα ή μόνο ως ταπεινού ασκητή απειλεί να τον ακυρώσει, θίγοντας την ακεραιότητά του.
Παρόλα αυτά, ίσως τώρα να μπορούμε να αποτιμήσουμε ευκολότερα τη σχέση μας μαζί του. Ζητήσαμε λοιπόν από διαφορετικούς σε ηλικία και επάγγελμα, αναγνώστες του να μας εξηγήσουν γιατί τον διαβάζουν σήμερα. Από τις απαντήσεις προκύπτει ότι ο Παπαδιαμάντης εξακολουθεί να λάμπει παρά τη θέλησή μας, λειτουργώντας ως μεσάζων στην ανακάλυψη ενός βαθύτερου εαυτού μας από τον οποίο δεν έχουμε αποκοπεί πλήρως.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ποιητής πάνω απ’ όλα

 

Παντελής Μπουκάλας

«Εν τινι παρεκκλησίω της εν... Μονής υπήρχε κιβώτιόν τι παλαιόν και σεσαθρωμένον, πλήρες εφθαρμένων βιβλίων. Ουδείς των σοφών περιηγητών των επισκεφθέντων κατά καιρούς την βιβλιοθήκην της Μονής ηξίωσε να ρίψη εκ περιεργείας βλέμμα και προς το λησμονημένον κιβώτιον». Παπαδιαμάντης. Προφανώς. «Οι έμποροι των εθνών». «Τι σε Δημητράκη καλέσωμεν; μουσικόν της καραβάνας, ψάλτην του γλυκού νερού, που κοιτάζεις στο βιβλίον και τα λες στα κουτουρού· ιμάμην των Χοτζάδων προεξάρχοντα, χαμάμην των Μποχώρηδων εξάρχοντα· αμανετζήν ηχηρότατον και μπατακτσήν οχληρότατον. Μας λίγωσες απ' τη γλύκα τας ψυχάς ημών». Κι αυτό Παπαδιαμάντης. Σατιρικότατος, με την «Ακολουθία του Σπανού», του 14/15ου αιώνα, οπωσδήποτε υπόψη του («Αλαλα τα χείλη των μιαρών, σπανών των κακίστων, και μεγάλων κακοποιών»). Δηλαδή, όχι προφανώς Παπαδιαμάντης, τουλάχιστον έτσι όπως δημιουργήθηκε με τα χρόνια, και ερήμην του, η λογοτεχνική «προφάνειά» του και όπως καλλιέργησε τις προσδοκίες των αναγνωστών του η καθυπόταξή του στο στενό σχήμα του «αγίου των γραμμάτων».
«Και τώρα, όταν ενθυμούμαι το κοντόν εκείνο σκοινίον, από το οποίον εσχοινιάσθη κ' επνίγη η Μοσχούλα, η κατσίκα μου, και αναλογίζωμαι το άλλο σχοινίον της παραβολής, με το οποίον είναι δεμένος ο σκύλος εις την αυλήν του αφέντη μου, διαπορώ μέσα μου αν τα δύο δεν είχαν μεγάλην συγγένειαν, και αν δεν ήσαν ως» σχοίνισμα κληρονομίας» δι' εμέ, όπως η Γραφή λέγει». Παπαδιαμάντης. Και πάλι προφανώς, «Ονειρο στο κύμα», με ηπιότερη δημοτική, πλην με τη Γραφή και τη γνώση της παρούσα όσο σε ελάχιστους. Αλλά και το επόμενο Παπαδιαμάντης, δημοτικός, και γι' αυτό «απροσδόκητος», τουλάχιστον κατά τα στερεότυπα: «Μοναχός εγώ αγρυπνάω, / νυχτερεύω μοναχός· 'λεημοσύνη σάς ζητάω, / νύχτα, δόλι' αγάπη, φως!» - ακριβώς στο βηματισμό τού «Μοναχή το δρόμο επήρες...»
Δεν χρειαζόταν να συνυπολογίσει τους παραπάνω στίχους ο Σεφέρης για να συμπεράνει πως «η μόνωση των Ελλήνων ποιητών είναι μεγάλη· είτε ο ποιητής ονομάζεται Κάλβος, είτε Παλαμάς, είτε Παπαδιαμάντης». Το κρίσιμο άλλωστε στο σεφερικό πόρισμα είναι ο χαρακτηρισμός του Σκιαθίτη ως ποιητή. Αυτό ήταν: ποιητής. Κι όχι λόγω των λιγοστών ποιημάτων του. Τα πεζά του, ένας κόσμος πλήρης μες στην ποικιλία του, του δίνουν τον τίτλο με ακέραιη την ουσία του.

η φωτογραφία είναι απο : http://resistance-hellas.blogspot.com/

Ρυζόγαλο με κρόκο κοζάνης και άρωμα πορτοκάλι!

Υλικά

1 φλ. ρύζι καρολίνα

3 ποτήρια νερό

5 κ.σ. ζάχαρη

2-3 κλωστές κρόκου Κοζάνης

1 κ.σ. κορν φλάουρ ή νισεστέ

2 φλιτζάνια γάλα

ξύσμα απο 1/2 πορτοκάλι

κανέλα σκόνη (προεραιτικά)

Ετοιμασία

Βράζουμε το ρύζι με το νερό σε μέτρια φωτιά ώσπου να απορροφηθεί το νερό.

Κρατάμε το 1 φλ. από το γάλα στην άκρη και ρίχνουμε το υπόλοιπο 
γάλα στο ρύζι μαζί με τη ζάχαρη.

Ανακατεύουμε και προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού και τον κρόκο κοζάνης.

Συνεχίζουμε να βράζουμε το ρύζι μας στο ανακατεύοντας τακτικά.

Στο 1 φλ. γάλα που κρατήσαμε διαλύουμε το κορν φλάουρ και

προσθέτουμε το μίγμα στο  ρυζόγαλο.

Ανακατεύουμε συνεχώς ώσπου το μίγμα να αρχίσει να πήζει.

Αποσύρουμε το σκεύος από τη φωτιά και μοιράζουμε το ρυζόγαλο σε  μπολάκια πασπαλίζοντας εαν θέλουμε την επιφάνεια με τη σκόνη κανέλας.

Καλή όρεξη!

Σαλάτα με κόκκινο λάχανο!

Yλικά

1/2 κόκκινο λάχανο
1 αγγούρι

1/2 κόκκινη πιπεριά
2 κ.σ καρύδια χοντροκομμένα

2 κ.σ μαγιονέζα
2 κ.σ ελαιόλαδο

1 κ.σ ξύδι μαλσάμικο

1 κ.σ κέτσαπ

λίγο τριμμένο κίτρινο καπνιστό τυρί

αλάτι & πιπέρι

Ετοιμασία

Κόβουμε το λάχανο με την βοήθεια ενός μαντολίνου.

Ξεπλένουμε και στραγγίζουμε καλά.

Φτιάχνουμε την σάλτσα μας βάζοντας σε ένα βαθύ πιάτο ,

τη μαγιονέζα , το ελαιόλαδο , το ξύδι , τη κέτσαπ , αλάτι και πιπέρι.

Βάζουμε το λάχανο στη σαλατιέρα και προσθέτουμε το αγγούρι ,

Προσθέτουμε την σάλτσα μας , το καρύδια και πασπαλίζουμε με το καπνιστό τυρι.

Καλή όρεξη!

Βραβείο - Trendy blog!

 

Με μεγάλη χαρά λαμβάνω ενα ακόμα βραβείο απο την φίλη
Γεωργία και το blog της

ΔΙΑΤΡΟΦΗ,ΥΓΕΙΑ&ΕΥΞΙΑ με την σειρά μου και
εγω το δίνω σε 10 αγαπημένα blog

1. Στην Ζάμπια , Kichen Stories

2. Στην Χρύσα , kouzinotherapy

3. Στην Σοφία , crafts-and-me

4. Στην manousina , nostimia

5. Στην mara , marascookrevolution

6. Στην Alex , myserendipitycreations

7. Στην Νάντια , fairytale-nadia

8. Στην manoula maria , mitrikosthilasmos

9. Στην Νίκη , sketiglyka

και 10. Στην Χαρά , nostimotato

Καλημέρα , καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Βενετσιάνικο Χρυσάφι

Στα 1500 μ.Χ., ο φόβος του χτικιού μάστιζε την Κρήτη, που υπέφερε από τους σεισμούς και τις συνεχείς πειρατικές επιδρομές. Στο λιμάνι του Χάνδακα ανέμιζαν οι βενετσιάνικες σημαίες του Αγίου Μάρκου και ο Δούκας της Κάντια ήταν ο ανώτατος πολιτικός άρχοντας του νησιού. Οι νιόφερτες γαλέρες γεμάτες με μπαχάρια και μετάξια της Ανατολής ξεφόρτωναν την πραμάτεια τους, ενώ οι πλούσιοι με τα χρυσά δουκάτα τους παζάρευαν την αγορά γεροδεμένων δούλων.
Εκείνο τον καιρό γεννήθηκε ο Αγγελής σ' ένα σταροχώραφο του Χάνδακα και η όμορφη Ρήγισσα στο αρχοντικό του Γίζη. Λίγα χρόνια μετά, ο περήφανος νεαρός έσωσε τη ζωή της και η ατίθαση κοπέλα τον ερωτεύτηκε τρελά.
Ο Αγγελής, αγνοώντας το ψέμα που αργότερα θα τους χώριζε, έφυγε για τη Βενετία όπου έπιασε δουλειά στο ξακουστό τυπογραφείο του Καλλέργη. Μάζευε χρήματα με κάθε τρόπο, για να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα του· να σπουδάσει ιατρική στην Πάντοβα και να φέρει κοντά του εκείνη... Δεν ξεχνούσε ούτε για μια στιγμή τα σμαραγδένια μάτια της Ρήγισσας, η οποία -μη γνωρίζοντας την αλήθεια- φυλάκισε την καρδιά της σ' έναν πλούσιο γάμο. Μες στο παλάτσο του δούκα Αμπρόσαο ανακάτευε τα χρώματα της με αναμνήσεις και κρυφοκοίταζε πάντα το ίδιο πορτρέτο... το πορτρέτο αγαπημένου της.

Η Αικατερίνη Τεμπέλη γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε μερικά απ' τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο, όπου σπούδασε αντίστοιχα Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία. Εργάστηκε για πάνω από μια δεκαετία στο ραδιόφωνο (Ράδιο Κρήτη 9,84, Studio 19, ΕΡΑ Ηρακλείου, 102, ΕΡΤ 3 κ.ά.) ως παραγωγός και παρουσιάστρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθώς και σε γνωστά περιοδικά κι εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα κι ασχολείται μεταξύ άλλων με την Ιστορία, το Θέατρο και τις Νέες Τεχνολογίες. Γράφει τις νύχτες και ταξιδεύει συχνά στις ζωές των άλλων.

" ... ο Μάρκος συμβούλεψε τον ανιψιό του μόλις βρει μια καλή δουλειά , να συνεχίσει τις σπουδές του και ο Μανούσος του έδωσε ένα βαμβακερό μαντίλι που μέσα είχε τυλίξει μια χούφτα χώμα για να μην ξεχνάει τον τόπο του και ένα δύο δουκάτα απ' τις πενιχρές οικομίες τους για τα πρώτα έξοδα.Τίποτα άλλο , έτσι κι αλλιώς, εκτός από τις μνήμες του ,  δεν μπορούσε το παλικάρι να πάρει μαζί του. Η κυρα-Μαρουσώ , αισιόδοξη όπως πάντα έλεγε πως όλα γίνονται για καλό και ο Θεός τους έσωσε. Έκλαψε βέβαια , σαν άρχισαν να χάνονται από μάτια τους οι φιγούρες των δύο νέων, αλλά ήταν σίγουρη πως ο Αγγελής θα γινόταν πολύ ευτυχισμένος κάποτε σ' αυτή την ξένη χώρα. Προτού αποχωριστεί τον εγγονό της του έδωσε κάτι στα κρυφά , μα κανείς δεν κατάλαβε τι , μήτε βέβαια και τολμούσαν αν ρωτήσουν. Εγγονός και γιαγιά είχαν πάντα τα μυστικά τους. Και τώρα που χωρίζονταν , σίγουρα πονούσαν και οι δύο ... "

Το βιβλίο με συνεπήρε … τα μεταξωτά φουστάνια της εποχής , οι περίτεχνες πλεξούδες στα μαλλιά , τα γεμάτα ρόζους χέρια από τις αγροτικές δουλειές , ο ρομαντισμός, η αγνή αγάπη , οι αθώες ψυχές, οι αξίες  , η σχέση των ανθρώπων με το χρήμα , η σπουδαιότητα της μόρφωσης , η δίψα των νέων για μάθηση , παρόλο τις αντίξοες συνθήκες...

Ο ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια ,ο σεβασμός προς το πρόσωπο της ,  η θέση της στην κοινωνία και η ανιδιοτελής αγάπη της μάνας , μιας "μάνας" που δεν γεννά αλλά μεγαλώνει ένα παιδί ,  η πατρική αγάπη , ο γάμος, η πρώτη αγάπη ....

Οι περιγραφές στις εικόνες, οι λέξεις , τα ιστορικά γεγονότα που με μετέφεραν στην ατμόσφαιρα της εποχής … διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας  ένα είναι σίγουρο :

αναθεωρείς … βρίσκεις την "χαμένη" σου  ψυχή !

Κατερίνα σε ευχαριστώ που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία ...

Κέικ αμυγδάλου με σάλτσα βύσσινου!

Υλικά για το κέικ

250 γρ βούτυρο "τύπου" κερκύρας σε θερμοκρασία δωματίου
500 γρ αλεύρι φαρινάπ

1 1/2 φλ. ζάχαρη
6 αβγά
1 1/2 φλ. αμυγδαλόψιχα τριμμένη
 1 φλ φρέσκο γάλα
2 κ.σ λικέρ amareto

 Υλικά για τη σάλτσα βύσσινου

1 κονσέρβα βύσσινο ΚΥΚΝΟΣ

2 κ.σ λικέρ amareto
2 κ.σ ζάχαρη

1 κ.γ κόρν φλάουρ

1/2 φλ αμύγδαλα φιλέ

Ετοιμασία

Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη, μέχρι να αφρατέψουν.

Προσθέτουμε τα αβγά και ανακατεύουμε καλά. 

Ανακατεύουμε απαλά και ρίχνουμε λίγη-λίγη την αμυγδαλόψιχα, το αλεύρι  και το λικέρ.

Ρίχνουμε το μείγμα σε  φόρμα που έχουμε ήδη αλείψει με λίγο βούτυρο και αλευρώσει. 

Ψήνουμε το κέικ σε μέτριο φούρνο στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά.

Ετοιμασία για τη σάλτσα βύσσινου:  

Στραγγίζουμε τα βύσσινα από το ζωμό ,  και κρατάμε 3-4 κ.σ από το ζωμό της κονσέρβας.

Στις 3-4 κ.σ από το ζωμό των βύσσινων ανακατεύουμε το κορνφλάουρ.

Βάζουμε τα βύσσινα σε ένα τηγάνι προσθέτουμε το λικέρ και την ζάχαρη  ανακατεύοντας  σε σιγανή φωτιά.

Προσθέτουμε το κορνφλάουρ και ανακατεύουμε ώσπου να δέσει το μείγμα.
Κατεβάζουμε από την φωτιά και προσθέτουμε τα αμύγδαλα.

Μόλις το κέικ μας είναι έτοιμο αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα , αφήνουμε 5-10 λεπτά να σταθεί-κρυώσει  και περιχύνουμε το κέικ αμυγδάλου με τη σάλτσα βύσσινου.

Πασπαλίζουμε με ένα σουρωτήρι την άχνη ζάχαρη και σερβίρουμε!

Καλή επιτυχία!

Ο Οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού -Καλαβρύτων κάτω από την σκιά του Χελμού !

Πριν από 113 περίπου χρόνια, ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων, ξεκινώντας από την παραλιακή πόλη του Διακοπτού και παράλληλα με τα χνάρια του ποταμού, έφτιαξε γέφυρες, τρύπησε σήραγγες, έριξε "δόντια" και κατάφερε να σκαρφαλώσει μέχρι τα Καλάβρυτα.

Από τότε και μέχρι σήμερα, ο Βουραϊκός ποταμός και  ο Οδοντωτός πορεύονται μαζί. Το τραινάκι ενσωματώθηκε τόσο καλά στο φυσικό περιβάλλον, που μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί. Ο τρόπος της κατασκευής του δεν επιβάρυνε  το οικοσύστημα του φαραγγιού. Με το ξύλο και την πέτρα της περιοχής, οι τεχνικοί έκαναν για χάρη του τραίνου έργα που νομίζεις ότι τα έφτιαξε η φύση από μόνη της. 

Οδοντωτός δεν είναι απλώς το "τραινάκι".
Το φαράγγι του Βουραϊκού και ο οδοντωτός σιδηρόδρομος Διακοπτού-Καλαβρύτων είναι μια μοναδική ατραξιόν της Ελλάδος.

διαβάστε περισσότερα : http://www.ododotos.com/

δείτε ακόμα :
www.kalavrita.gr www.diakopto.gr www.achaia.gr
www.web-greece.gr
www.xionodromika.gr
http://www.ododotos.gr/