Βενετσιάνικο Χρυσάφι


Στα 1500 μ.Χ., ο φόβος του χτικιού μάστιζε την Κρήτη, που υπέφερε από τους σεισμούς και τις συνεχείς πειρατικές επιδρομές. Στο λιμάνι του Χάνδακα ανέμιζαν οι βενετσιάνικες σημαίες του Αγίου Μάρκου και ο Δούκας της Κάντια ήταν ο ανώτατος πολιτικός άρχοντας του νησιού. Οι νιόφερτες γαλέρες γεμάτες με μπαχάρια και μετάξια της Ανατολής ξεφόρτωναν την πραμάτεια τους, ενώ οι πλούσιοι με τα χρυσά δουκάτα τους παζάρευαν την αγορά γεροδεμένων δούλων.
Εκείνο τον καιρό γεννήθηκε ο Αγγελής σ' ένα σταροχώραφο του Χάνδακα και η όμορφη Ρήγισσα στο αρχοντικό του Γίζη. Λίγα χρόνια μετά, ο περήφανος νεαρός έσωσε τη ζωή της και η ατίθαση κοπέλα τον ερωτεύτηκε τρελά.
Ο Αγγελής, αγνοώντας το ψέμα που αργότερα θα τους χώριζε, έφυγε για τη Βενετία όπου έπιασε δουλειά στο ξακουστό τυπογραφείο του Καλλέργη. Μάζευε χρήματα με κάθε τρόπο, για να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα του· να σπουδάσει ιατρική στην Πάντοβα και να φέρει κοντά του εκείνη... Δεν ξεχνούσε ούτε για μια στιγμή τα σμαραγδένια μάτια της Ρήγισσας, η οποία -μη γνωρίζοντας την αλήθεια- φυλάκισε την καρδιά της σ' έναν πλούσιο γάμο. Μες στο παλάτσο του δούκα Αμπρόσαο ανακάτευε τα χρώματα της με αναμνήσεις και κρυφοκοίταζε πάντα το ίδιο πορτρέτο... το πορτρέτο αγαπημένου της.


Η Αικατερίνη Τεμπέλη γεννήθηκε στη Σάμο, αλλά έζησε μερικά απ' τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και στο Ηράκλειο, όπου σπούδασε αντίστοιχα Ψυχολογία και Κοινωνική Εργασία. Εργάστηκε για πάνω από μια δεκαετία στο ραδιόφωνο (Ράδιο Κρήτη 9,84, Studio 19, ΕΡΑ Ηρακλείου, 102, ΕΡΤ 3 κ.ά.) ως παραγωγός και παρουσιάστρια ραδιοφωνικών εκπομπών, καθώς και σε γνωστά περιοδικά κι εφημερίδες ως δημοσιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα κι ασχολείται μεταξύ άλλων με την Ιστορία, το Θέατρο και τις Νέες Τεχνολογίες. Γράφει τις νύχτες και ταξιδεύει συχνά στις ζωές των άλλων.


" ... ο Μάρκος συμβούλεψε τον ανιψιό του μόλις βρει μια καλή δουλειά , να συνεχίσει τις σπουδές του και ο Μανούσος του έδωσε ένα βαμβακερό μαντίλι που μέσα είχε τυλίξει μια χούφτα χώμα για να μην ξεχνάει τον τόπο του και ένα δύο δουκάτα απ' τις πενιχρές οικομίες τους για τα πρώτα έξοδα.Τίποτα άλλο , έτσι κι αλλιώς, εκτός από τις μνήμες του ,  δεν μπορούσε το παλικάρι να πάρει μαζί του. Η κυρα-Μαρουσώ , αισιόδοξη όπως πάντα έλεγε πως όλα γίνονται για καλό και ο Θεός τους έσωσε. Έκλαψε βέβαια , σαν άρχισαν να χάνονται από μάτια τους οι φιγούρες των δύο νέων, αλλά ήταν σίγουρη πως ο Αγγελής θα γινόταν πολύ ευτυχισμένος κάποτε σ' αυτή την ξένη χώρα. Προτού αποχωριστεί τον εγγονό της του έδωσε κάτι στα κρυφά , μα κανείς δεν κατάλαβε τι , μήτε βέβαια και τολμούσαν αν ρωτήσουν. Εγγονός και γιαγιά είχαν πάντα τα μυστικά τους. Και τώρα που χωρίζονταν , σίγουρα πονούσαν και οι δύο ... "






Το βιβλίο με συνεπήρε … τα μεταξωτά φουστάνια της εποχής , οι περίτεχνες πλεξούδες στα μαλλιά , τα γεμάτα ρόζους χέρια από τις αγροτικές δουλειές , ο ρομαντισμός, η αγνή αγάπη , οι αθώες ψυχές, οι αξίες  , η σχέση των ανθρώπων με το χρήμα , η σπουδαιότητα της μόρφωσης , η δίψα των νέων για μάθηση , παρόλο τις αντίξοες συνθήκες...

Ο ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια ,ο σεβασμός προς το πρόσωπο της ,  η θέση της στην κοινωνία και η ανιδιοτελής αγάπη της μάνας , μιας "μάνας" που δεν γεννά αλλά μεγαλώνει ένα παιδί ,  η πατρική αγάπη , ο γάμος, η πρώτη αγάπη ....

Οι περιγραφές στις εικόνες, οι λέξεις , τα ιστορικά γεγονότα που με μετέφεραν στην ατμόσφαιρα της εποχής … διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας  ένα είναι σίγουρο :
αναθεωρείς … βρίσκεις την "χαμένη" σου  ψυχή !

Κατερίνα σε ευχαριστώ που μου έδωσες αυτή την ευκαιρία ...




8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ σ' ευχαριστώ Αφροδίτη μου, για τις λέξεις που διάλεξες με φροντίδα, για την προσεγμένη παρουσίαση σου, αλλά κυρίως για της καρδιάς σου την κατάθεση.. Ξέρεις εσύ. :)

Να μην λείψει το χαμόγελο απ' τους ανθρώπους που αγαπάς, να 'στε όλοι καλά και όταν τυχαίνει να συννεφιάζει ο ουρανός σας να 'ναι για λίγο. Για πολύ λίγο..

Τα φιλιά μου έχεις. Ένα ευχαριστώ δεν φτάνει..

Giorgos Varvakis είπε...

Έχεις μεγάλο δίκιο!! Το βιβλίο είναι συναρπαστικό. Το διάβασα όταν είχε πρωτοβγεί και με είχε συνεπάρει κι εμένα. Ακόμα το σκέφτομαι.
Η Κατερινιώ είναι φίλη μου κι έχει ένα υπέροχο blog (http://aikaterinitempeli.wordpress.com/). Αυτό τον καιρό διαβάζω το καινούριο της (Η σκόνη των άστρων) που σε κάνει να μη θέλεις να το αφήσεις !!!
Πολύ καλή ανάρτηση Αφροδίτη
Φιλιά
Καλό Σαββατοκύριακο

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Κατερίνα μου με μεγάλη χαρά δέχομαι τις ευχές σου και τα φιλιά σου! Είσαι σπάνιος άνθρωπος ...

Gvarvakis την Κατερινιώ σου , την έμαθα και εγω μέσα απο το blog της ... απλά διάβαζα τις αναρτήσεις της και νόμιζα πως κάπου-κάποτε έχω γνωρίσει αυτή τη γυναίκα...
Είσαι τυχερός που είσαι φίλος της και σίγουρα και η Κατερίνα που εχει εσένα. :-)

Καλό απόγευμα και
καλό Σαββατοκύριακο
και στους δυό σας!

georgiaxara είπε...

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΟΥ, ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΟΥ!
ΦΙΛΑΚΙΑ!!!

βασίλης είπε...

Πολύ ευαίσθητη και συναισθηματική παρουσίαση για το βιβλίο της Κατερίνας μας. Πραγματικά το αξίζει. Και συγχαρητήρια για το μπλογκ σου συνολικά Αφροδίτη! όλο γεύσεις και μυρωδιές!

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Βασίλη ναι πραγματικά το αξίζει η Κατερίνα και εγω αυτό πιστεύω!σε ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σχόλια για το μπλογκ μου :-)

Γεφυριστές είπε...

Πολλή γοητευτική παρουσίαση, αντάξια του βιβλίου της Κατερίνας. Σε ευχαριστώ

Afroditi Dionysopoulou είπε...

Γεφυριστές χαίρομαι που σου άρεσε η παρουσίαση , εγω σε ευχαριστώ :-)
Το ιστιολόγιο σου μου αρέσει , πολύ όμορφη δουλειά μπράβο σας , δεν κατάφερα να βρω που μπορώ να γράψω κάποιο σχόλιο , αλλά θα το κοιτάξω καλύτερα :-)