Σήμερα είναι μια μέρα πολύ σπουδαία για εμένα , αυτό το ξεχωριστό και μοναδικό , με κάνει να θέλω να μοιραστώ μαζί σας , κάποιες προσωπικές μου στιγμές.
Κάθε παιδί
είναι ξεχωριστό και πολύτιμο κάθε εγκυμοσύνη είναι ξεχωριστή , ένα ταξίδι
μοναδικό , γεμάτο συναισθήματα!
Η πρώτη εγκυμοσύνη μου ήταν κάτι που ήθελα πολύ , την
απόλαυσα με όλο της το μεγαλείο! Ξεκούραση , ύπνος , καλό φαγητό ….
Η δεύτερη ήταν ένα αναπάντεχο δώρο!
Θέλαμε ένα ακόμα παιδί
αυτό ήταν το μόνο σίγουρο!
Μόνο που την
δεύτερη φορά , δεν έχεις την «άγνοια» της πρώτης εγκυμοσύνης.
Ίσως γιατί ξέρεις ακριβώς τι πρόκειται να χάσεις εάν κάτι
δεν πάει καλά!
Η εγκυμοσύνη ήταν πολύ καλή , οι εξετάσεις επίσης , χαλάρωσα και απόλαυσα το ταξίδι ,
δουλεύοντας κανονικά , ετοιμάζοντας το νέο παιδικό δωμάτιο ….
Η Μάρω θα ερχόταν σε τούτο τον κόσμο μέσα Οκτώβρη σχεδόν.
Περάσαμε ένα καλοκαίρι υπέροχο , διακοπές με καλούς φίλους ,
εδώ κοντά στο σπίτι , με τον μπαμπά να πηγαινοέρχεται από τη δουλειά , και τον
3χρονο τότε γιο μου , να μην διαπραγματεύεται
την έξοδο του από την θάλασσα!
Κυριακή μεσημέρι 23 Αυγούστου 2009 , έχω ξαπλώσει με τον γιο
μου , προσπαθώντας να κοιμηθούμε μετά το μεσημεριανό φαγητό , ξαφνικά το
κρεβάτι , γεμάτο νερό …
Μα πως ;;; …. Ο γιατρός μου ζήτησε να πάω αμέσως να τον δω.
-
«Μαμά θα πάς στον γιατρό , για να βγάλει την μπέμπα από
την κοιλιά σου ; »
-
Όχι ακόμα αγάπη μου , είναι νωρίς … θα πάω μόνο να
δούμε μόνο ότι είναι καλά η μπέμπα μας!
Ο γιατρός μου ήταν ήδη εκεί μετά την εξέταση με ενημέρωσε
ότι θα γίνει η εισαγωγή μου …« ρήξη αμνιακών μεμβράνων του σάκκου » , που μπορεί
να αυξήσει τον κίνδυνο μόλυνσης τόσο για εσένα όσο και για το μωρό γιατί επιτρέπει στα
βακτήρια να μπουν μέσα στον αμνιακό σάκο.
Στην 32η εβδομάδα ήμουν ακόμα και δεν
ήμουν έτοιμη καθόλου να ακούσω κάτι σαν και αυτό. Τρόμαξα πολύ ,φοβήθηκα ,φοβήθηκα
πολύ, για το μωρό , για τον γιο μου!
( Τον γιό μου! Τον
αγκάλιασα ; του είπα πως τον λατρεύω ; τον φίλησα ; )
Ο γιατρός ήταν αυστηρός μαζί μου. Πλήρη ακινησία , σε
οριζόντια μόνο θέση , χωρίς κανένα μαξιλάρι , θα κάνεις υπομονή ,
να πάρει βάρος το μωρό , να περάσει τουλάχιστον τα 2000 κιλά και όλα θα πάνε καλά!
Αυτά του τα λόγια ήταν αρκετά για να με κατεβάσουν από το
ροζ συννεφάκι μου ….
Αντιβιώσεις , ενέσεις με σκοπό την ωρίμανση των πνευμόνων
του μωρού , ευτυχώς σε ένα δωμάτιο ήσυχο , μόνη μου στο ΠΓΝΠ , με αγαπημένους ,
πολύ , δικούς μου ανθρώπους συνεχώς
δίπλα μου , και τον γιατρό μου , σοβαρό , φιλικό και καθησυχαστικό όσο έπρεπε …
Αυτές οι 11 νύχτες πέρασαν δύσκολα , τα μηχανήματα έδειχναν πως το μωρό δεν έχει
ακόμα πάρει το επιθυμητό βάρος.
Ξημερώματα 4ης Σεπτεμβρίου 2009 … την προηγούμενη
μέρα είχε έρθει να μείνει μαζί μου η μητέρα μου , καθισμένη σε μια καρέκλα
δίπλα μου να διαβάζει την παράκληση στην Παναγιά μας. ( 1η φορά που θα έμενε η ίδια
νύχτα κοντά μου μιας και ο Χαραλάμπης μου έμενε πια μαζί της ) λες και το
ήξερε!
Αυτή την φορά τους πόνους της γέννας τους γνώριζα … γνώριζα
πολύ καλά πως είναι …. Όλα έγιναν τόσο , μα τόσο γρήγορα , τόσο φυσιολογικά , … πότε ήμουν στο
δωμάτιο , πότε άκουσα τον γιατρό μου να λέει : «Αφροδίτη να σου ζήσει η κόρη σου !» 2.040 κιλά
Μετά από ώρες και όλες τις απαραίτητες
εξετάσεις , ήμασταν οι 2 μας αγκαλιά , εκείνη μικροσκοπική , τόσο δα μικρούλα , λαμπερή και όμορφη πολύ , πολύ , πολύ!
Μείναμε αρκετές μέρες ακόμα στο νοσοκομείο μιας και η μικρή
έπρεπε να πάρει αντιβίωση και να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι όσο αφορά την
κατάσταση της υγείας της.
Αρχή Φθινοπώρου μας βρήκε στο σπίτι τους 4 μας!
Και από παντρεμένοι με παιδί , ήμασταν πια οικογένεια!
Η ανακούφιση και η
ευτυχία ήταν παντού …. αυτό μου έχει
μείνει σαν ανάμνηση από εκείνες τις δύσκολες ημέρες.
Σήμερα 4 χρόνια μετά , είμαι σίγουρη πως και εκείνη έδωσε
τον δικό της αγώνα για να φτάσει αλώβητη στο τέλος αυτού του ταξιδιού … Είναι
ένα μικρό κορίτσι , μα πολύ δυναμική , ανεξάρτητη , πανέξυπνη , 1η
στην σαχλαμάρα , μεγάλη θεατρίνα , σοβαρή κάθε φορά που θα πρέπει να μας
διηγηθεί μια εμπειρία από το σχολείο και τις φίλες της , πάντα γελαστή , πάντα
πρόθυμη να σε αγκαλιάσει και να πει : σε αγαπώ!
Αυτές τις μέρες κάνει τα σχέδια για το πάρτι γενεθλίων της
που θα ακολουθήσει ... τα έχει οργανώσει και σκεφτεί όλα!
Διακόσμηση , καλεσμένους , φαγητά και εννοείτε την τούρτα της!
Είναι το μικρό μας θαύμα!
Που δοκιμάστηκε τις πρώτες μέρες
της γέννησης της και σήμερα γίνετε 4 χρονών!
Είναι ένα πλάσμα που με έμαθε και
με μαθαίνει καθημερινά ένα σωρό πράγματα , που μαζί με τον αδερφό της , βάζουν σε πρόγραμμα την ζωή μας.
Κάθε χρόνο αυτές οι μέρες με φέρνουν στο νου μου εκείνες τις μανούλες , τους γονείς , έξω από την
μονάδα νεογνών στο νοσοκομείο , που έμεναν εκεί μερόνυχτα , προσμένοντας την
καλή είδηση , ελπίζοντας αυτή την φορά να είναι για το δικό τους παιδί!
Εύχομαι όλα τα παιδάκια να έχουν πάντα την υγεία τους και οι
γονείς τους να τα καμαρώνουν να τα βλέπουν να ανοίγουν τα δικά τους φτερά για
μεγάλα ταξίδια σε ένα κόσμο πλημμυρισμένο με αστερόσκονη , γεμάτο όνειρα και
ελπίδα για το μέλλον!
Κόρη μου σε ευχαριστούμε που μας έδωσες την
ευκαιρία να γίνουμε
γονείς για δεύτερη φορά.
Χρόνια σου γερά , χρόνια σου καλά , χρόνια σου ευτυχισμένα Αστέρι μου!
