Γαρίδες τηγανιτές μαριναρισμένες



Υλικά

500 γρ. μεγάλες γαρίδες με το κέλυφος

Χυμός από 2 λεμόνια

½ φλιτζάνι ούζο

½ κ.γ. πιπέρι καγιέν

Λίγες σταγόνες ταμπάσκο

Αλεύρι για το τηγάνισμα

Αλάτι κατά βούληση

Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

1 λεμόνι κομμένο σε φέτες για το γαρνίρισμα

Εκτέλεση

Ξεπλένουμε και καθαρίζουμε τις γαρίδες καλά και τις αφήνουμε στην άκρη.

Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε το χυμό λεμονιού, το ούζο, το καγιέν και το ταμπάσκο και φτιάχνουμε την μαρινάτα μας.

Βάζουμε μέσα τις γαρίδες, σκεπάζουμε το μπολ και το βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 2 έως 6 ώρες.

Ανακατεύουμε το αλάτι με το αλεύρι σε μια πιατέλα.

Αλευρώνουμε τις γαρίδες, τις τινάζουμε λίγο και τις αφήνουμε σε ένα καθαρό πιάτο.

Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο χωρίς να καπνίσει, τηγανίζουμε μια στρώση από τις γαρίδες σε δυνατή φωτιά για 3-4 λεπτά, γυρίζοντας και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδοκοκκινίσουν.

Τις αφήνουμε σε απορροφητικό χαρτί να στραγγίξουν

Σερβίρουμε ζεστές με λίγες φέτες λεμόνι.

Καλή επιτυχία!

Η άνοιξη ....

Η άνοιξη μπαίνει πάντοτε περίεργα ... όπως ακριβώς φοβάσαι ...
Γενική νευρικότητα , επισκέψεις με αβέβαιη έκβαση.
Άνχος. Επιθυμία ... μήπως χτυπήσει η πόρτα ... το τηλέφωνο!
Αυτό ίσως να'ναι το τηλεφώνημα που θα αλλάξει την ζωή σου.
Λάθος! Λάθος νούμερο. Συζητήσεις για τέχνες , εικαστικά , αδιαφορία , ασχετοσύνη.
Συγκεντρώσεις για την Πλολωνία , για συνέδρια ... Γιατί έρχομαι ; Γιατί να τους ακούσω ;
Πληρώνω αποδείξεις , στρίβω σε λάθος διαστράυρωση , αναρωτιέμαι με ποιόν θα φύγω το βράδυ.
Φεύγω πάντα μόνος.Περιφέρομαι σε πλατίες που ενοχλητικά θυμίζουν την περσινή Άνοιξη!
Πραγματοποιώ το γνωστό δρομολόγιο με την βεβαιότητα και τον φόβο ότι θα συναντήσω πρόσωπα που θα με αναστατώσουν.Κλαίω για ότι δεν έγινε την πρώτη μέρα της Άνοιξης. take five ... κανείς δεν δίνει χρόνο πιά , ούτε για διάλειμμα. Δεν μπορώ να αγγίξω τίποτα πιά χωρίς να πονέσω.Δεν μορώ να παίξω τραγούδια που μου αρέσουν.Πονάω όταν με ρωτά : "να φύγω;" Πονάω όταν του λέω "ναι". Όταν δεν την βλέπω , όταν την βλέπω  , όταν μετράω τα 2 τελευταία λεπτά πριν απο τις 12:00. Όταν τρέχω να προλάβω πριν μπεί σε κάποια πόρτα μόνη της , την πρώτη νύχτα της άνοιξης.Όταν σε βλέπω να χαμογελάς πικραμένη , όταν βλέπω να μην χαίρεσαι που διάλεξα εσένα.Τί ψάχνουμε ; Τι θέλουμε ; Γιατί δεν ησυχάζουμε ; Νιώθω να πνίγομαι. Γιατί γελάνε ; Θέλω να κλάψω. Ο κολλητός  μου πήδηξε απο το 2ο όροφο.
Τέσσερις προσπάθειες για αποτοξίνωση ... ούτε καν κατάφερε να σκοτωθεί. Travelling light the only way to fly ? θα πάρω τα περσινά χάπια ... όλοι λένε ότι μπορεί να έχουν χαλάσει ... Θα πάθω τίποτα ;
Θέλω να τα πάρω ... ίσως για να πάθω τιποτα.
Φοράς πάντα μαυρά γυαλιά ; Γιατί μέχρι πέρσυ φορούσες ένα ασπρό πουκάμισο χωρίς γιακά ;
Φέτος ένα μαυρό πουλόβερ , ένα μαυρό παντελόνι ...συνέχεια παντού ένα μαυρό φουλάρι στο λαιμό.
Συνέχεια γιατί ; Ακούω τα τραγούδια που σε θυμίζουν.Δεν τα διώχνω. I've been loving you too long to stop now. Δεν τα φοβάμαι θέλω να τα ακούω τώρα.
Γιατί είναι μέρα.Γιατί έχει ήλιο.Γιατί είναι άνοιξη.Φοβάμαι λιγότερο σήμερα.Νιώθω λιγότερη ανασφάλεια και αυτό με ηρεμεί.Είναι ένας έρωτας οδύνης. Με κάνεις να πονάω , θα σκοτωθείς.
Δεν μπαινουν ανάποδα στο γκαράζ με την μηχανή.Πολύ αργά για φώτα.Σκοτάδι.Θέλω να σκεπαστώ.Κρυώνω.Ανατριχιάζω.Μη φοβάσαι ... είσαι καλά ; Δεν καταλαβαίνω , με κοιτάς άγρια.
Νιώθω κενά να μεγαλώνουν , για εμένα για τον κόσμο για τους γύρω. Ψάχνω να βρώ μια όψη.Αποτυγχάνω κάθε μέρα...if you want to be wild you got to learn , you may be right.I way be crazy,don't cry don't do that ... ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ , ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ.
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΟΛΟ ΑΠΛΗ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ...

Γλυκό κουταλιού φράουλα

Διαθέτει το χρώμα του πάθους, γλυκιά διαπεραστική γεύση, άγρια ζουμερή ομορφιά και παραπέμπει συνειρμικά σε απολαυστικές στιγμές... Πρώτοι οι Ρωμαίοι την ανακάλυψαν, καλλιεργήθηκε πρώτη φορά το Μεσαίωνα, στις Άλπεις και διαδόθηκε έπειτα στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι μετοχές της όμως εκτοξεύτηκαν τον 18ο αιώνα, όταν ένα νέο είδος ήρθε από την μακρινή Χιλή αποτελώντας την αφετηρία για όλες τις νέες ποικιλίες, περίπου 600, που υπάρχουν σήμερα.

Η φράουλα ανήκει στην τάξη ‘ροδώδη’ και την οικογένεια ‘ροδίδες’ και είναι δικότυλο φυτό, πολυετές.

Υλικά

1,5 κιλό φράουλες

1 κιλό ζάχαρη

χυμό μισού λεμονιού

 

Ετοιμασία

Πλένουμε τις φράουλες και βγάζουμε τα κοτσανάκια.

Στρώνουμε σε κατσαρόλα τις φράουλες ολόκληρες και τη ζάχαρη σε στρώσεις.Τις αφήνουμε από το πρωί ως το βράδυ ή (απο το βράδυ ως το πρωί ) ώστε να βγάλουν υγρά.

Μετά, βράζουμε τις φράουλες με τη ζάχαρη το πολύ για 5 λεπτά Παράλληλα ξαφρίζουμε το γλυκό. Ξαφρίζουμε καλά για να μην μείνει το γλυκό μας θολό.

Τις αφήνουμε πάλι ένα δωδεκάωρο στην κατσαρόλα.

Την άλλη μέρα, μπορεί να μη θέλουν καν δέσιμο. Αν όμως δεν έχουν δέσει καλά και είναι το σιρόπι αραιό, αφαιρέστε τις φράουλες και δέστε λίγο το σιρόπι μόνο του ξαφρίζοντας πάλι.

Τέλος, ρίξτε το λεμόνι στσ σιρόπι και τις φράουλες.

Φυλάξτε το γλυκό στο ψυγείο σε αποστειρωμένα βάζα.

Καλή επιτυχία!

* Αν βράσει περισσότερο από όσο πρέπει, η ζάχαρη αρχίζει να καραμελώνει και να σκουραίνει. Ετσι χάνουμε το ωραίο φραουλί χρώμα αλλά και το άρωμα της φράουλας.

*Ταιριάζει και με γιαούρτι, και παγωτό σοκολάτα αλλα ακόμα και στα cheesecakes.

Παντζαροσαλάτα

Υλικά

1 μεγάλο βάζο παντζάρια

1 ξυνόμηλο

2 -3 κ.σ  καρυδόψιχα χοντροκομμένη

1 κεσεδάκι γιαούρτι

1 βαζάκι μαγινέζα

1-2 σκελίδες σκόρδο

Ελαιόλαδο

Ετοιμασία

Ξύνουμε το ξυνόμηλο στην χοντρή πλευρά του τρίφτη και το στίβουμε
ελαφρώς για να μην έχει πολλά υγρά.

Κόβουμε τα παντζάρια σε κύβους.

Λιώνουμε το σκόρδο σε γουδί-μουλτι , το προσθέτουμε στο γιαούρτι μαζί με το ελαιόλαδο και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά.

Σε μπολ ανακατεύουμε το παντζάρι, το τριμμένο ξυνόμηλο, την καρυδόψιχα χοντροκομμένη  τη μαγιονέζα και το μίγμα γιαουρτιού-σκόρδου.

Αφήνουμε στο ψυγείο για καμιά ώρα να ενωθούν οι γεύσεις και σερβίρουμε.

Καλή επιτυχία!

Κοτόπιτα σφολιάτας

 

Υλικά

2 στήθη κοτόπουλου

Ζαμπόν

Τυρί (μαλακό)

Τυρί παρμεζάνα

Ντομάτες

Πιπεριές

1 κρέμα γάλακτος

2 φύλλα σφολιάτας

Αλάτι

Πιπέρι

Ρίγανη

Λάδι

Ετοιμασία

Βράζουμε το κοτόπουλο και το κόβουμε μικρά κομμάτια.

Σε ένα μπόλ ψιλοκόβουμε τις πιπεριές, τις ντομάτες, το ζαμπόν, το τυρί σε κύβους και προσθέτουμε το κοτόπουλο.

Ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι, ρίγανη, την παρμεζάνα και ανακατεύουμε.

Στο τέλος περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε καλά.

Απλώνουμε τα φύλλα σφολιάτας με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν αρκετά πλατιά. Τοποθετούμε τη μισή γέμιση κατά μήκος αφήνοντας αρκετό περιθώριο στα πλαϊνά.

Στη συνέχεια χαράζουμε με μαχαίρι τα πλαϊνά της σφολιάτας προσέχοντας

να μη φτάνουν οι χαρακιές ως τη γέμιση.

Τυλίγουμε από τη μία πλευρά τοποθετώντας μία λωρίδα από δεξιά πάνω σε μία

 λωρίδα από αριστερά δημιουργώντας έτσι κάτι σαν πλεξίδα.

Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε και την υπόλοιπη γέμιση με το άλλο φύλλο σφολιάτας.

Τοποθετούμε σε ταψί αλειμμένο με λάδι και ψήνουμε στους 180°C

για αρκετή ώρα (μέχρι να φουσκώσουν και να πάρουν χρώμα

 όλα τα φύλλα της σφολιάτας).

*ή μπορείτε απλά να απλώσετε την σφολιάτα σε ταψάκι ,ετσι ώστε να περισέψει και στα πλαινά του ταψιού , βάζετε την γεμιση και κατεβάζετε την σφολιάτα που έχει περισέψει απο τα πλαινά.

Καλή επιτυχία!

Σουφλέ σοκολάτας με γκαναζ σοκολάτας!

Υλικά
120 γρ. κουβερτούρα
110 γρ. βούτυρο
4 αυγά
150 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
60 γρ. αλεύρι
15 γρ. κακάο
ξύσμα από 1 πορτοκάλι

Για την επικάλυψη-γκανάζ.
300γρ σοκολάτα μαύρη ή γάλακτος (ή ανάμεικτη)

1/2 κούπα κρέμα γάλακτος
1/2 κουταλιά ζάχαρη άχνη
1/2 κουταλιά κονιάκ ή λικέρ
1 κ.γ βούτυρο
φλούδες κουβερτούρας

Οδηγίες

Λιώνουμε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί ή φούρνο μικροκυμάτων. Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά με τη ζάχαρη έως ότου ασπρίσουν και αφρατέψουν και ενσωματώνουμε στη λιωμένη κουβερτούρα. Προσθέτουμε το αλεύρι με το κακάο κοσκινισμένα, ανακατεύουμε προσθέτοντας το ξύσμα. Γεμίζουμε ένα βουτυρωμένο και αλευρωμένο τσέρκι ή ταψί διαμέτρου 20 εκ. και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200-210οC για 15-20 λεπτά.

Για την επικάλυψη

Βάζουμε την κρέμα στη φωτιά μαζί με τη ζάχαρη να κοχλάσει.

Κόβουμε τη σοκολάτα και το βούτυρο σε μικρά κομματάκια και ρίχνουμε μέσα τη ζεστή κρέμα.
Να μην είναι πανω στη φωτιά πολύ σημαντικό.
Ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι να γίνει λεία η κρέμα.
Ρίχνουμε και το κονιάκ και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει.

Μόλις το σουφλέ μας βγεί απο το φούρνο , καλύπτουμε με την κρέμα σοκολάτας και τις φλούδες κουβερτούρας. Αφήνουμε να κρυώσει λίγο κ σερβίρουμε.

Καλή επιτυχία!

Μπισκότα νηστισιμά με σοκολάτα&πορτοκάλι

Υλικά

3 φλιτζάνια αλεύρι (φαρίνα)
2 κ.γ μπέικιν πάουντερ

1 φλιτζάνι ζάχαρη

¾ φλιτζανιού ελαιόλαδο

Μισό φλιτζάνι φρέσκο χυμό πορτοκάλι

1 κουταλιά σκόνη κακάο

1 κουταλιά ξύσμα από πορτοκάλι

Μισό κουταλάκι αλάτι

Ετοιμασία

Χτυπάτε την ζάχαρη με το ελαιόλαδο και τον χυμό μέχρι να διαλυθεί.

Ρίχνετε το αλάτι και σιγά-σιγά το αλεύρι με το μπέϊκιν πάουντερ .

 Όταν το μείγμα θα αρχίσει να μοιάζει με ζύμη, αλλά θα θέλει λίγο αλεύρι ακόμα για να γίνει κανονική ζύμη, το χωρίζετε στα δύο.

Στο μισό ρίχνετε το ξύσμα πορτοκάλι και το ενσωματώνετε και αν χρειάζεται ρίχνετε και λίγο αλεύρι να μην κολλάει η ζύμη στα χέρια.

Στο άλλο μισό ρίχνετε τη σκόνη κακάο και το ενσωματώνετε, αν χρειάζεται και εδώ λίγο αλεύρι, ρίχνετε για να μην κολλάει η ζύμη στα χέρια.

Πλάθετε κουλουράκια και τοποθετείτε σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους γιατί δεν φουσκώνουν πολύ.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 10-12 λεπτά.

Καλή επιτυχία!

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

Κύριος Συγγραφέας: Δοξιάδη - Τριπ, Ανθή

Εκδοτικός Οίκος: ΑΓΡΑ

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θες.

- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' όρκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.

- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.

- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.

- Υπάρχει;

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από που;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλον γέροντα.

- Ποιον άλλον γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω,... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σ' έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

- Τι θα πει για πάντα;

- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από μια μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στην ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι.

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Ναι.

Αφιερωμένο στον Χαράλαμπο & την Μαρία.

Σκαλτσούνια Μανταρινιού!

Υλικά για (30-35 τεμάχια)

Για την ζύμη

250γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

120γρ φρέσκο βούτυρο

1 πρέζα αλάτι
2 κρόκους αυγών

2 κ.σ. ζάχαρη

2-3 κ.σ. ανθόνερο ή νερό

Για την γέμιση

1 ½ φλιτζάνι αμύγδαλα ασπρισμένα

1 ½ φλιτζάνι ζάχαρη

3 μανταρίνια

½ φλιτζάνι χυμό μανταρινιού

Ζάχαρη άχνη ζάχαρη για πασπάλισμα

Οδηγίες

Πλένουμε και στύβουμε τα μανταρίνια.

Κρατάμε το χυμό και τις φλούδες.

Βράζουμε τις φλούδες για 15 λεπτά ώσπου να μαλακώσουν αλλάζουμε το νερό ενδιάμεσα για να ξεπικρίσουν

Τις σουρώνουμε και τις πολτοποιούμε στο μπλέντερ μαζί με τα αμύγδαλα.

Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε το μισό σχεδόν χυμό μανταρινιού μαζί με την ζάχαρη και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.

Προσθέτουμε το πολτό μανταρινιών-αμυγδάλου σε χαμηλή φωτιά για 6-8 λεπτά , μέχρι το μείγμα να ξεκολλάει από τα τοιχώματα.

Αν είναι πολύ σφιχτό προσθέτετε λίγο χυμό μανταρινιού.

Αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει και το πλάθουμε μπαλάκια στο μέγεθος ενός μικρού καρυδιού.

Αφήνουμε τα μπαλάκια να σταθούν με μια λαδόκολλα.

Ετοιμάζουμε την ζύμη, τρίβοντας το βούτυρο με το αλεύρι και το αλάτι μέχρι να γίνουν σαν τραχανάς.

Προσθέτουμε τους κρόκους και την ζάχαρη και ζυμώνουμε με τα χέρια ρίχνοντας λίγο-λίγο το ανθόνερο μέχρι να έχουμε ένα ομοιογενές μείγμα.

Πλάθουμε την ζύμη μας μια μπάλα , τυλίγουμε με πλαστική μεμβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο για περίπου μισή ώρα.

Αφού ξεκουραστεί η ζύμη μας , ανοίγουμε σε φύλλο και το κόβουμε σε δίσκους διαμέτρου 7εκ.

Βάζουμε στην μέση κάθε δίσκου από ένα μπαλάκι μίγματος μανταρινιών, αμυγδάλου και το τυλίγουμε με τη ζύμη ώστε να καλυφθεί εντελώς.

Το πλαταίνουμε λίγο με την παλάμη μας.

Αραδιάζουμε τα γλυκάκια μας σε ταψί με λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 oC για 10 λεπτά περίπου.

Αφήνουμε να κρυώσουν και πασπαλίζουμε με την άχνη ζάχαρη.

Λίγα μυστικά ακόμα

Αν περισσέψει γέμιση την πλάθουμε μπαλάκια τα οποία αφήνουμε να στεγνώσουν για 2 μέρες και θα έχουμε υπέροχα αμυγδαλωτά με γεύση μανταρινιού.

Καλή επιτυχία!

ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ;;;;

Μήπως ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που δέχονται πάντα εκείνο που θέλουν οι άλλοι; Μάθετε περισσότερο για τον εαυτό σας και πως μπορείτε να βελτιωθείτε, απαντώντας στις ερωτήσεις του τεστ.



1. Ποια παρέα προτιμάτε για να πάτε μαζί σινεμά;



α. Την αδερφή σας, που λατρεύει τις αισθηματικές ταινίες
β. Μια παρέα σινεφίλ
γ. Μια συνάδελφο με την οποία έχετε κοινά γούστα.



2. Όταν έχετε ακεφιές τι κάνετε;



α. Οργανώνετε ένα πάρτι στο σπίτι
β. Κουβεντιάζετε με την καλύτερή σας φίλη
γ. Κάνετε shopping therapy.



3. Σας προτείνουν μια μετάθεση σε άλλη πόλη. Πώς αντιδράτε;



α. Είστε ενθουσιασμένη γιατί ανοίγονται καινούργιες προοπτικές
β. Σκέφτεστε πώς θα το αντιμετωπίσει ο σύντροφός σας
γ. Στενοχωριέστε γιατί θα απομακρυνθείτε από το γνωστό περιβάλλον.



4. Το αυτοκίνητό σας έχει πλέον... τα χρονάκια του. Τι σκέφτεστε να κάνετε;


α. Παίρνετε δάνειο και αγοράζετε ένα καινούργιο
β. Το πουλάτε και χρησιμοποιείτε τη συγκοινωνία
γ. Ζητάτε τη συμβουλή ενός ειδικού.



5. Συνήθως πώς συμπεριφέρεστε όταν πρέπει να πάρετε μια δύσκολη απόφαση;


α. Εξετάζετε όλες τις πλευρές με ψυχραιμία
β. Επιλέγετε την εύκολη λύση
γ. Ζητάτε τη γνώμη της οικογένειάς σας.



6. Το ιδανικό γεύμα είναι:


α. Σε ένα κομψό εστιατόριο
β. Με καλή παρέα
γ. Πρωινό στο κρεβάτι.






Απαντήσεις



Αν απαντήσατε περισσότερες φορές α



Είναι θέμα εγωισμού. Προτιμάτε να ακολουθήσετε τις επιθυμίες των άλλων για να είστε συμπαθής σε όλους. Επιλέγετε να μην επιβάλλετε τη δική σας άποψη για να είναι οι άλλοι ευχαριστημένοι.






Αν απαντήσατε περισσότερες φορές β



Σας κουράζουν οι αντιθέσεις. Σας φαίνεται απίστευτα ανιαρό και κουραστικό να διαφωνείτε με τους άλλους. Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσετε από τις συγκρούσεις, προτιμάτε να συμφωνήσετε σε όλα.






Αν απαντήσατε περισσότερες φορές γ



Σας λείπει αυτοπεποίθηση. Είστε συνεσταλμένη και εσωστρεφής, φοβάστε να εκφράσετε τη γνώμη σας και αποφεύγετε με κάθε τρόπο να διαφωνήσετε με οποιονδήποτε και για οτιδήποτε.

Αν επιθυμείτε οι μέρες του Πάσχα να μην συνοδευτούν με παραπανίσια κιλά ακολουθήστε τις παρακάτω συμβουλές!

1. Περιοριστείτε στο ένα αυγό, γιατί σε συνδυασμό με το κρέας αποτελεί μεγάλη πηγή λίπους.

2. Φάτε μαγειρίτσα. Η σούπα με κρέας αποτελεί την καλύτερη προετοιμασία του στομάχου για τα προϊόντα που στερήθηκε από τη νηστεία όλο το προηγούμενο διάστημα. Μία μερίδα μαγειρίτσα αποδίδει περίπου 600 θερμίδες. Δυστυχώς η μαγειρίτσα έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε χοληστερόλη. Για το λόγο αυτό προσπαθήστε να φάτε το αυγό μόνο με το ασπράδι του.


3. Ξεκινήστε το γεύμα σας με σαλάτα. Αυτό θα σας βοηθήσει κυρίως να τιθασεύσετε την πείνα σας και την ορμή σας για κρέας βοηθώντας σας παράλληλα να χορτάσετε πιο εύκολα. Η σαλάτα είναι εξαιρετική πηγή διαιτητικών ινών, συμβάλλοντας στην καλή λειτουργία του εντέρου.


4. Προτιμήστε κατσικάκι από αρνάκι καθώς το κατσικάκι έχει μικρότερη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά. Το αρνάκι γάλακτος είναι φτωχότερο από το αρνί σε πρωτεΐνες και πλουσιότερο σε λίπος. Το λίπος του βρίσκεται κρυμμένο ενδομυϊκά, γι’ αυτό και είναι δύσκολο να αφαιρεθεί.


5. Στύψτε άφθονο λεμόνι στο κρέας. Δεν περιέχει μόνο πολλά αντιοξειδωτικά συστατικά, αλλά και βιταμίνη C, η οποία βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου.


6. Προτιμήστε κρασί ως συνοδευτικό φαγητού, αντί για μπύρα ή αναψυκτικό καθώς το κρασί περιέχει περισσότερα αντιοξειδωτικά συστατικά, απαραίτητα για την υγεία μας.


7. Καταναλώστε τσουρέκι αντί άλλων περισσότερο θερμιδογόνων γλυκισμάτων με σοκολάτα ή σαντιγί. Μία φέτα τσουρέκι περιέχει γύρω στις 100 θερμίδες ενώ ένα γλύκισμα με σοκολάτα στην καλύτερη περίπτωση 400.

Πασχαλινά παραμύθια για μικρά & μεγάλα παιδιά ...

Το πασχαλινό αυγό του Τάσου


Ο Τάσος γεννήθηκε με νοητική και σωματική καθυστέρηση. Αν και δώδεκα χρονών, ήταν ακόμα στη δεύτερη τάξη. Η δασκάλα του, η κυρία Κατίνα, συχνά αγανακτούσε με την ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του. Στριφογύριζε στο θρανίο διαρκώς, έβγαζε παράξενες κραυγές και διασπούσε την προσοχή των άλλων παιδιών. Τελικά αποφάσισε να καλέσει τους γονείς του και να τους πει το πρόβλημα που δημιουργούσε ο γιος τους μέσα στην τάξη.
Ο Τάσος, όπως αντιλαμβάνεστε, έχει πρόβλημα μάθησης. Δεν είναι ικανός να συμβαδίσει με τους συνομήλικούς του. Ούτε και το βρίσκω σωστό να τον έχουμε στην τάξη που τα αλλά παιδιά είναι κατά πέντε χρόνια μικρότερα απ' αυτόν. Σας συμβουλεύω να τον στείλετε σε ειδικό σχολείο καθυστερημένων παιδιών. Η μητέρα άρχισε να κλαίει, ενώ ο πατέρας προσπάθησε να εξηγήσει:
- Κυρία Κατίνα, στην περιοχή μας τέτοιο σχολείο δεν υπάρχει. Ο Τάσος θα γίνει πολύ χειρότερα, αν τον στείλουμε κάπου μακριά. Τον βλέπουμε πόσο πολύ προσπαθεί και του αρέσει το σχολείο.
Όταν η κυρία Κατίνα έμεινε μόνη, προσπα0ησε να δικαιολογηθεί. Θα ήθελε να δείξει συμπόνια και κατανόηση στους γονείς και στον Τάσο, όμως τι έφταιγαν τα αλλά παιδιά, που έπρεπε να προχωρήσουν. Αν και η ίδια προσπαθούσε πολύ, ο Τάσος δε διέθετε ικανότητες κι έτσι οι κόποι της θα ήταν μάταιοι. Ξαφνικά ένα αίσθημα ενοχής την κυρίεψε.
- Ω Θεέ μου, βοήθησέ με να τον αποδεχτώ όπως είναι και να τον βοηθήσω όσο μπορώ, προσευχήθηκε. Από τη μέρα εκείνη προσπάθησε να παραβλέψει τα στραβά που έκανε και να του δείξει αγάπη. Μια μέρα ο Τάσος σέρνοντας το χωλό του πόδι, πλησίασε την έδρα και μπροστά σ' όλη την τάξη φώναξε:
- Σ' αγαπώ, κυρία Κατίνα.
Τα παιδιά γέλασαν, μα η κυρία Κατίνα συγκινήθηκε απ' την ανταπόκριση του.
Ήρθε η άνοιξη και τα παιδιά ήταν έτοιμα για τις πασχαλινές διακοπές. Η κυρία Κατίνα τούς διηγήθηκε την ιστορία της ένδοξης Ανάστασης του Ιησού Χριστού, δίνοντας έμφαση στον άδειο τάφο και στην καινούρια ζωή. Στο τέλος, τους έδωσε από ένα πλαστικό αβγό και τους εξήγησε:
- Το κάθε παιδί να μου επιστρέψει το αβγό, αφού πρώτα βάλει μέσα κάτι που συμβολίζει την καινούρια ζωή.
Όλα τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, εκτός από τον Τάσο. Αυτός κοίταγε σκεφτικός τη δασκάλα, χωρίς ούτε να βγάλει τις συνηθισμένες του κραυγές. Η δασκάλα αναρωτιόταν αν ο Τάσος κατάλαβε την ιστορία της σταύρωσης και της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Αν κατάλαβε, τι θα έκανε με το αβγό που του έδωσε;
- Θα πρέπει να τηλεφωνήσω στους γονείς του και να τους εξηγήσω, σκέφτηκε.
Στο σπίτι την περίμεναν πολλές δουλειές και φροντίδες και της διέφυγε εντελώς να τηλεφωνήσει. Την επομένη μέρα τα παιδιά τοποθέτησαν τα πολύχρωμα πλαστικά αβγά στο ψάθινο καλάθι, που είχε βάλει η δασκάλα στην έδρα.
Η κυρία Κατίνα άνοιξε το πρώτο αβγό. Μέσα ήταν ένα λουλούδι.
- Μάλιστα, το λουλούδι είναι σημάδι της άνοιξης και της καινούριας ζωής.
Ένα κοριτσάκι από το πρώτο θρανίο σήκωσε το χέρι.
- Το αβγό αυτό είναι δικό μου, φώναξε με καμάρι.
Το επόμενο αβγό είχε μέσα μια πεταλούδα. Η δασκάλα τη σήκωσε ψηλά και είπε:
- Όπως μάθαμε, η πεταλούδα γίνεται από μια κάμπια. Σίγουρα είναι ένα δείγμα καινούριας ζωής.
Ένα άλλο κοριτσάκι φώναξε:
- Το αβγό με την πεταλούδα είναι δικό μου.
Η δασκάλα άνοιξε με προσοχή το επόμενο. Ήταν άδειο.
- Σίγουρα το αβγό αυτό είναι του Τάσου. Ο φουκαράς δεν κατάλαβε κι εγώ αμέλησα να τηλεφωνήσω στους γονείς του, σκέφτηκε και για να μην ντροπιάσει τον Τάσο, το έβαλε στην άκρη κι άπλωσε το χέρι να πάρει ένα άλλο. Ο Τάσος φώναξε:
- Κυρία Κατίνα, δε θα πείτε τίποτα για το δικό μου αβγό;
Η δασκάλα ταραγμένη είπε:
- Τι να πω για το δικό σου αβγό, που είναι άδειο;
Ο Τάσος σηκώθηκε όρθιος.
- Ναι, αλλά και του Ιησού ο τάφος είναι αδειανός.
Η κυρία Κατίνα κατάπιε για να χαλαρώσει τον κόμπο που δημιουργήθηκε στο λαιμό της.
- Ξέρεις γιατί ο τάφος του Ιησού είναι αδειανός;
- Μάλιστα, κυρία. Τον Ιησού τον σκότωσαν και τον έβαλαν στον τάφο, αλλά ο Πατέρας Του ο Ουράνιος Τον ανάστησε.
Το κουδούνι χτύπησε και τα παιδιά βγήκαν έξω. Η κυρία Κατίνα άφησε τα καυτά της δάκρυα ελεύθερα να κυλήσουν και να λιώσουν τους πάγους που είχαν απομείνει μέσα της. Ναι, ο Τάσος είχε καταλάβει. Οι κόποι της δεν πήγαν χαμένοι.
Τρεις μήνες αργότερα ο Τάσος πέθανε. Όλοι οι συμμαθητές του ήρθαν να τον αποχαιρετήσουν. 0 καθένας τους ακούμπησε πάνω στο φέρετρο από ένα άδειο πλαστικό αβγό.
Ακριβώς αυτό είναι, παιδιά μου, το ενθαρρυντικό μήνυμα που έφεραν οι άγγελοι που στέκονταν έξω από τον αδειανό τάφο του αναστημένου Χριστού: «Δεν είναι εδώ, γιατί, όπως το είπε, αναστήθηκε» (Ματθαίος 28:61).

Η περιπέτεια της κάμπιας


Ζωή είναι αυτή; είπε με αγανάκτηση η κάμπια καθώς σερνόταν πάνω σε μια λαχανίδα. Θα προτιμούσα να ήμουν σαν εκείνον το σπουργίτη που πετάει ελεύθερα από κλαδί σε κλαδί.
- Κάμε κουράγιο, της είπε ο σπουργίτης που την άκουσε πάνω απ' τη μηλιά. Κι εγώ κάποτε ήμουν μέσα στο τσόφλι του αυγού και νόμιζα ότι εκεί θα τελείωνε η ζωή μου. Όμως ήρθε η ώρα που το έσπασα με το ράμφος μου και βγήκα από τη φυλακή μου. Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου με προφύλαξε μέσα στη φωλίτσα, και μου δίδαξε πώς να χρησιμοποιώ τα φτερά μου. Και μια μέρα ο Δημιουργός μου με έκανε ικανό να πετώ.
- Εγώ όμως δεν έχω φτερούγες να πετάξω, είπε η κάμπια παραπονεμένη. Κάμπια γεννήθηκα και κάμπια θα πεθάνω.
- Μην απελπίζεσαι.
- Πίστεψέ με, μια μέρα ο Δημιουργός
Θα σου δώσει φτερά και θα γίνεις μια όμορφη πεταλούδα.
- Τι είπες, εγώ πεταλούδα; Σίγουρα αστειεύεσαι.
- Ναι, εσύ. Γιατί έχω δει και άλλες κάμπιες σαν κι εσένα που έγιναν πολύχρωμες πεταλούδες. Ίσως το Πάσχα σου δώσει ο Δημιουργός φτερά.
- Πάσχα! Και τι είναι αυτό; θέλησε να μάθει η κάμπια.
- Κάθε άνοιξη χιλιάδες άνθρωποι γιορτάζουν το Πάσχα. Τις προάλλες άκουσα τον κυρ-Νίκο, τον κηπουρό, που έλεγε στο γιο του, τον Τάσο ότι το Πάσχα αναστήθηκε ο Γιος του Θεού ο Χριστός και Αυτός δίνει καινούργια ζωή σ' όσους τον πιστέψουν. Ίσως, φίλε μου, κι εσύ τότε αποκτήσεις τα φτερά σου.
Εκείνο το απόγευμα ο κυρ-Νίκος βγήκε στον κήπο να δουλέψει. Ο Τάσος τον ακολούθησε.
- Πατέρα, πατέρα! Έλα να δεις ένα παράξενο σκουλήκι.
- Αλίμονο μου. Τώρα που μ' ανακάλυψαν, θα με σκοτώσουν και πού είναι τα φτερά μου να πετάξω κυρ-σπουργίτη; σκέφτηκε και κουλουριάστηκε η κάμπια.
- Μην την πειράξεις, Τάσο και θα δεις το θαύμα που ο Θεός θα κάνει, είπε ο κυρ-Νίκος και με προσοχή έκοψε το λαχανόφυλλο, άνοιξε το θερμοκήπιο και τοποθέτησε την κουλουριασμένη κάμπια κάτω από το τζάμι.
- Εδώ που με κλείσανε, σίγουρα θα πεθάνω. Αν μπορούσα να κοιμηθώ βαθιά και να μην καταλάβω τίποτα, είπε η κάμπια θλιμμένη.
Ύστερα από μερικές μέρες ο Τάσος πήγε να δει την κάμπια. Το λαχανόφυλλο ήταν τρυπημένο σε πολλές μεριές. Η κάμπια όμως έλειπε. Πρόσεξε πάνω στο έδαφος μια παράξενη μπαλίτσα. Ο πατέρας του εξήγησε πως αυτό ήταν το κουκούλι που έφτιαξε η κάμπια, μέσα στο οποίο κοιμόταν, ώσπου ο Θεός να την μεταμορφώσει σε μια όμορφη πεταλούδα. Ο Τάσος και ο πατέρας καθημερινά παρατηρούσαν το κουκούλι και περίμεναν.
Ξημέρωσε Πάσχα. Πριν ο Τάσος πάει στην Εκκλησία με τους γονείς του, έτρεξε πρώτα στο θερμοκήπιο.
- Πατέρα, πατέρα!. Έλα να δεις μια πανέμορφη πεταλούδα μέσα στο θερμοκήπιο.
Πράγματι, ο πατέρας είδε το κουκούλι αδειανό και την πεταλούδα να φτερουγίζει περιμένοντας την ελευθερία της. Έμειναν οι δυο για λίγο αμίλητοι θαυμάζοντας την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της άσχημης κάμπιας σε μια πολύχρωμη πεταλούδα.
Κατόπιν ο πατέρας πήρε την πεταλούδα και με προσοχή την τοποθέτησε πάνω στο χέρι του Τάσου.
- Το θαύμα αυτής της μεταμόρφωσης μονάχα ο Θεός μπορεί να το κάνει, είπε και ευχαρίστησε τον Θεό για το Πασχαλινό μάθημα που του έδωσε. Και πρόσθεσε:
- Γιε μου, όπως ο Θεός μεταμόρφωσε την άσχημη κάμπια σ' ένα αριστούργημα της δημιουργίας, το ίδιο υπόσχεται να κάνει και στη ζωή αυτών που Τον πιστεύουν.
Έτσι, η πεταλούδα, το λαμπερό κείνο Πασχαλινό πρωινό, άπλωσε τα βελούδινα φτερά της και πέταξε προς την ελευθερία της. Ο σπουργίτης, που όλο αυτό το διάστημα παρατηρούσε σιωπηλά την περιπέτεια της κάμπιας, μόλις την είδε να πετά, ξέσπασε σ' ένα δυνατό κελάηδισμα δοξολογίας προς τον ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό.