Η Βασιλόπιτα της Σταχτοπούτας! ( Βασιλόπιτα 2017 )

Φέτος αποφάσισα να φτιάξω μια παραμυθένια βασιλόπιτα!

Μια Βασιλόπιτα Τούρτα!

 

Αναζητώντας γλυκά από τις αγαπημένες μου παιδικές ιστορίες,

ξεκίνησα να ξεφυλλίζω εικονογραφημένα παραμύθια,

δεν βρήκα σε κανένα οι ήρωες να τρώνε κάτι το ξεχωριστό!

 

Ακόμα και τα γλυκά στα παραμύθια είναι απλά και γνωστά σε όλους μας!

 

Από την λαχταριστή μηλόπιτα στο παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας 

μέχρι και τα σκον με φρέσκια κρέμα που έτρωγαν οι Ντάμες 

συντροφιά με τους Ρηγάδες και τους Βαλέδες, 

την ώρα του τσαγιού, 

όταν η Αλίκη έφτασε στην Χώρα των Θαυμάτων!

Σίγουρα το σπιτάκι από παντεσπάνι και ζάχαρη, 

που ανακάλυψαν στο δάσος,

τα δύο αδέρφια Χάνσελ & Γκρέτελ, 

μας κάνει να ονειρευόμαστε ένα κόσμο πιο γλυκό και γευστικό!

Η χαρά για την ευνοϊκή έκβαση της ιστορίας, 

όπου τελικά, το καλό και η αγάπη νικάει τους δράκους & τις κακές μάγισσες, 

κάνει την ζεστή, εορταστική ατμόσφαιρα πιο θριαμβευτική!

  

Αναρωτήθηκα λοιπόν, γιατί στα παραμύθια να μην υπάρχουν 

βουνά από κατάλευκες πάβλοβες με ρόδια  ή 

πιατέλες με καπνιστό σολομό ή 

γιατί οι πριγκίπισσες να μην πίνουν σαμπάνια;

 

Ίσως γιατί σε έναν κόσμο, που το φαγητό δεν ήταν άφθονο

για όλους, δεν θα μπορούσαν τα παραμύθια να περιγράφουν μια χλιδή, 

που θα ήταν σουρεαλιστική για τα παιδιά...

Κι' όμως το τραπέζι γινόταν γιορτινό, 

ρίχνοντας ένα κομμάτι μπέικον στο ζωμό 

μιας κολοκυθόσουπας!

 

Χαίρονταν και γλεντούσαν σε μια εποχή που δεν ήταν 

κόσμιο να μιλά κανείς για την απόλαυση του ουρανίσκου!

 

Φέτος λοιπόν ξορκίζοντας την όποια θλίψη των ημερών 

θα έχω καλεσμένη την Σταχτοπούτα στο δικό μου γιορτινό τραπέζι,

έστω και μουτζουρωμένη από τις στάχτες 

θα απολαύσει ένα λαχταριστό κομμάτι από την 

Βασιλόπιτα Τούρτα που θα της ετοιμάσω! 

Υλικά για το κέικ

250γρ βούτυρο αγελάδος(τύπου Κερκύρας)

300 γρ ζάχαρη 

6 αυγά 

ξύσμα απο 1/2 λεμόνι και χυμό απο 1 λεμόνι

400 γρ αλεύρι γ.ο.χ

1κ.γ μπέικιν πάουντερ

ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα

πολύχρωμες βρώσιμες πέρλες για το στόλισμα

Υλικά για την κρέμα

300γρ ιταλικό τυρί μασκαρπόνε

60 γρ άχνη ζάχαρη 

ξύσμα και χυμό απο 1/2 λεμόνι

300γρ κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά

(χτυπημένη μέχρι να γίνει παχύρευστη σαν γιαούρτι)

Ετοιμασία για το κέικ

Προθερμένουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

 Θα χρειαστούμε επίσης τσέρκι ή ταψί διαμέτρου 22εκ.

Σε ένα μπόλ κοσκινίζουμε το αλεύρι και το μπέικιν πάουντερ.

Στον κάδο του μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη 

μέχρι να γίνει ενα αφράτο υπόλευκο μείγμα.

Ενσωματώνουμε εναλλάξ τα αυγά με το κοσκινισμένο αλέυρι.

Τέλος προσθέτουμε το ξύσμα & τον χυμό λεμονιού.

Αδειάζουμε το 1/3 απο το μείγμα στο τσέρκι και ψήνουμε 

στους 170 βαθμούς για 25 περίπου λεπτά.

Επαναλαμβάνουμε το ίδιο άλλες  2 φορές ώστε να έχουμε 3 κέικ.

Αφήνουμε να κρυώσουν.

Ετοιμασία για την κρέμα

Σε ένα μπόλ ανακατεύουμε το μασκαρπόνε

την ζάχαρη, το ξύσμα και τον χυμό λεμονιού.

Ανακατεύουμε με αυγοδάρτη ή μια μαρίζ.

Προσθέτουμε την παχύρευστη κρέμα και ανακατεύουμε καλά 

μέχρι να έχουμε ενα ομοιογενές μείγμα.

Συναρμολόγηση

Σε μια πιατέλα βάζουμε το ένα απο τα 3 κέικ

και απλώνουμε απο επάνω το 1/3 απο την κρέμα. 

Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με τα υπόλοιπα υλικά.

Κάπου ενδιάμεσα μην ξεχάσετε να βάλετε το φλουρί!

Πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη ολόγυρα!

Διακοσμούμε την βασιλόπιτα μας με ότι μας αρέσει!

Καλή Επιτυχία & Μαγικά Χριστούγεννα σε όλους σας!

  

Tortillia με φιλετάκια κοτόπουλου & ανθότυρο!

Υλικά 

2 φιλέτα στήθους κοτόπουλου 

(κομένα σε μικρά κομμάτια)

5 κ.σ ελαιόλαδο

200 γρ. ανθότυρο

6 τορτίγιες μεγάλου μεγέθους
χυμό απο 1 φρέσκο πορτοκάλι

3 κ.σ μουστάρδα

2 κ.γ  μέλι
Αλάτι & πιπέρι
1/2 κ.γ πάπρικα 

Ετοιμασία

 

Βάζουμε σε ένα μπολ τα φιλέτα κοτόπουλου. 

Προσθέτουμε τη μουστάρδα, την πάπρικα, 

το ελαιόλαδο,το μέλι, το αλάτι, το πιπέρι, 

το χυμό πορτοκαλιού και ανακατεύουμε.

Βάζουμε τα φιλέτα στο ψυγείο να 

 μαριναριστούν για περίπου 1 ώρα.

Μετά τα σωτάρουμε στο τήγανι,

σε δυνατή φωτιά, 

και από τις δύο πλευρές, 

μέχρι να πάρουν χρώμα. 

Τα βάζουμε σε ένα ταψί και τα ψήνουμε στο φούρνο, 

στους 180 βαθμούς, για περίπου 15-18 λεπτά.

Μόλις τα βγάλουμε απο τον φρούρνο θρυμματίζουμε

 πάνω στο κοτόπουλο το ανθότυρο και ανακατεύουμε καλά.

Γεμίζουμε τις τορτίγες μας με το 

μείγμα κοτόπουλου κατά μήκος,

 τυλίγουμε και κόβουμε στην μέση.

Σερβίρουμε ζεστές. 

Καλή επιτυχία!

Dark chocolate serano cake!

Σας ορκίζομαι πως εαν είχατε μόνο ένα όνειρο για ένα πικρό κέικ σοκολάτας...σίγουρα θα ήταν αυτό!

Την πικρή γεύση της μαύρη σοκολάτας ή την μισείς ή την λατρεύεις!

Για εσάς λοιπόν που την λατρεύετε αυτό είναι απλά το καλύτερο κέικ πικρής σοκολάτας στον πλανήτη!

Υλικά 

1 φλ αλατισμένο βούτυρο

1 2/3 φλυτζάνι μαύρη ζάχαρη  

3  αυγά χτυπημένα
2 κ.σ λικέρ καφέ ή κονιάκ

3 σοκολάτες serano (65γρ η κάθε μια)
1 1/2 φλ γ.ο.χ αλεύρι + 1 κ.γ μπέικιν πάουντερ

1/2 φλ σκονη κακάο 

1 πρέζα κανέλα 

1 φλιτζάνι βραστό νερό

Ετοιμασία

Σε μια κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά βάζουμε

 τη ζάχαρη και το βούτυρο να λιώσουν.

Ανακατεύουμε με μια σπάτουλα σιλικόνης 

και προσθέτουμε την σκόνη κακάο, την κανέλα, 

τις 2 απο τις 3 σοκολάτες serano και συνεχίζουμε το ανακάτεμα. 

Όταν έχουν ενσωματωθεί όλα τα υλικά μας αποσύρουμε από την φωτιά.

Προσθέτουμε το βραστό νερό και το αλεύρι.

Προσθέτουμε τα χτυπημένα αυγά και παράλληλα 

όμως ανακατεύουμε για να μην "βράσουν" 

τα αυγά στο ζεστό μείγμα μας. 

Τέλος προσθέτουμε το λικέρ καφέ ή το κονιάκ.

Αδειάζουμε το μείγμα μας σε ένα παραλληλόγραμμο σκεύος 30χ20.

(που πρίν έχουμε περάσει με βούτυρο κ πασπαλίσει με σκόνη κακάο)

Ψήνουμε για 25-30 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς με αέρα.

Στο διάστημα αυτό λιώνουμε σε μπέν μαρί τη 1 σοκολάτα serano που μας έχει μείνει.

Μόλις βγάλουμε το κέικ απο τον φούρνο, 

αφήνουμε να κρυώσει λίγο και αλέιφουμε την επιφάνεια του με 

την λιωμένη σοκολάτα serano.

Κόβουμε σε τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα κομμάτια 

και σερβίρουμε πασπαλίζοντας με λίγο κακάο εαν θέλουμε!

Καλή Επιτυχία!

Σάλτσα pesto αgliata με καρύδια πεκάν!

 Αν ακούσετε την λέξη πέστο, σίγουρα έρχεται στο μυαλό σας 
η περίφημη πράσινη σάλτσα,

με το ελαιόλαδο, τον βασιλικό,το σκόρδο & τα κουκουνάρια.

 Ωστόσο, ο όρος "πέστο" αναφέρεται στα Ιταλικά ως : "φλερτ" !


Το όνομα pesto είναι η μετοχή παρακειμένου του 
ρήματος pestâ (ιταλικά: pestare), 
που σημαίνει κοπανίζω, συντρίβω σε αναφορά με 
την αρχική μέθοδο παρασκευής: σύμφωνα με την παράδοση, 
τα συστατικά «συνθλίβονται» ή αλέθονται 
σε μαρμάρινο γουδί με ένα ξύλινο γουδοχέρι. 
Η ίδια λατινική ρίζα οδήγησε στη δημιουργία του αγγλικού ουσιαστικού pestle. 

Συγκεκριμένα, το πέστο είναι ένας γενικός όρος 
για οτιδήποτε που γίνεται με κοπάνισμα.
Γι 'αυτό η λέξη χρησιμοποιείται για αρκετά είδη πέστο στην Ιταλία. 

 Παρ 'όλα αυτά, το πέστο της Γένοβας είναι αδιαμφισβήτητα 
το πιο δημοφιλές πέστο τόσο στην χώρα προέλευσής του 
αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.


Η Ιστορία θέλει την σάλτσα "πέστο" να έχει δύο προκατόχους 
στην αρχαιότητα, που χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή.

 Οι αρχαίοι Ρωμαίοι συνήθιζαν πράγματι να τρώνε έναν παρόμοιο πολτό , 
το λεγόμενο moretum, το οποίο παρασκευαζόταν 
χτυπώντας : σκόρδο, αλάτι, τυρί, βότανα, ελαιόλαδο και ξύδι μαζί. 

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, 
μια δημοφιλής σάλτσα στην κουζίνα της 
Γένοβας ήταν η αgliata.

Ένας πολτός από σκόρδο και καρύδια,
καθώς το σκόρδο ήταν στην πραγματικότητα 
η βάση στη διατροφή των Λιγουριάνων, 
ειδικά για τους ναυτικούς.

Η εισαγωγή του βασιλικού, 
του κύριου συστατικού του σύγχρονου πέστο, 
συνέβη πρόσφατα. 

Για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα, το 1863
 όταν ο γαστρονόμος Τζιοβάνι Μπατίστα Ράττο 
δημοσίευσε στο βιβλίο του "Η κουζίνα της Γένοβας":

"Πάρτε μια σκελίδα σκόρδο, βασιλικό ή όταν αυτός λείπει, 
μαντζουράνα και μαϊντανό, τριμμένο ολλανδικό τυρί 
και παρμεζάνα και ανακατέψτε τα με κουκουνάρι.
 Χτυπήστε τα όλα μαζί σε ένα γουδί 
με λίγο βούτυρο μέχρι να πολτοποιηθούν. 
Στη συνέχεια, διαλύστε το με καλό και άφθονο λάδι. 
Τα λαζάνια συνοδεύονται με αυτό τον πουρέ και γίνονται πιο υγρά, 
προσθέτοντας λίγο ζεστό νερό χωρίς αλάτι.

Ο Ράττο αναφέρει το ολλανδικό τυρί ("formaggio olandese") 
αντί του Pecorino Sardo καθώς τα τυριά της Βόρειας Ευρώπης 
ήταν στην πραγματικότητα συνηθισμένα 
στη Γένοβα εκείνη την εποχή , 
χάρη στις μακραίωνες εμπορικές συναλλαγές 
της Δημοκρατίας της Γένοβας.

Η συνταγή για το πέστο της Γένοβας 
αναθεωρήθηκε συχνά κατά τα επόμενα έτη 
(η φημισμένη αναθεώρηση του Emanuele Rossi συνέβη το 1865, 
μόλις δύο χρόνια μετά το βιβλίο του Ράττο), 
και σύντομα έγινε η βάση στη γαστρονομική παράδοση της Λιγουρίας,
 καθώς κάθε οικογένεια συχνά διέθετε τη δική της συνταγή πέστο 
(με μικρές διαφοροποιήσεις από τα παραδοσιακά υλικά). 
Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο
 οι συνταγές για σάλτσα πέστο συχνά διαφέρουν η μία από την άλλη.

Σήμερα λοιπόν μαζί θα φτιάξουμε μια pesto τύπου αgliata.

Σκεύη που θα χρειστούμε

 1 μαρμάρινο γουδί

1 ξύλινο γουδοχέρι

Υλικά 

2 σκελίδες σκόρδο
100gr φρέσκου ​​βασιλικό ή δυόσμο
2 καλές χούφτες καρύδια Πεκάν
90 γρ παρμεζάνα τυρί τριμμένο
50 ml έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
χυμό απο 1/2 λεμόνι (προεραιτικά)

 θαλασσινό αλάτι
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Ετοιμασία

Στο γουδί βάζουμε το σκόρδο, μια πρέζα αλάτι και τα φύλλα βασιλικού.

Χτυπάμε με το γουδοχέρι μέχρι να γίνουν ένας πολτός.

Προσθέτουμε τα καρύδια και χτυπάμε πάλι.

Πρσθέτουμε την εναλλάξ την παρμεζάνας και το ελαιόλαδο.

 Χτυπάμε λίγο ακόμα ώστε να ομογενοποιηθούν τα υλικά μας.



(Προσθέτουμε και τον χυμό λεμονιού~

που θα δώσει μια μικρή "γρατζουνια" στον ουρανίσκο μας) 

Για το τέλος το αλάτι & το πιπέρι.

(Δοκιμάστε το και χωρίς και να δείτε πως προτιμάτε την σάλτσα σας.)

Καλή επιτυχία!

Μικρά μυστικά : Πάντα φτιάχνω, 2-3 δόσεις παραπάνω. 
Αποθηκεύω σε γυάλινο βάζο και να προσθέσετω λίγο ελαιόλαδο 
(ίσα να σκεπαστεί το πάνω μέρος της).
 Έτσι μπορώ να τη συντηρώ στο ψυγείο και να την 
έχω έτοιμη την επόμενη φορά που θα την χρειαστώ!

 
 

Το παστίτσιο της Αφροδίτης!

"Che pasticcio!" ~ "τι ανακατωσούρα" αναφωνούν συχνά πυκνά οι Ιταλοί 
 μπροστά σε ό,τι τους φαίνεται μπερδεμένο!

Κατά μία εκδοχή, πρωτοφτιάχθηκε από τους μάγειρες της 
Αικατερίνης των Μεδίκων τον 14ο αι. 
 Άλλοι λένε πως είναι δουλειά του δούκα Φιλίπ Μορνέ στις αρχές του 17ου αι. 

Πολλοί όμως είναι και όσοι πιστεύουν πως δημιουργήθηκε 
από τον μαρκήσιο Λουί ντε Μπεσαμέλ, 
αρχιμάγειρα του Λουδοβίκου ΙΔ'.

Δεν μπόρεσα λοιπόν να αντισταθώ και να μην μοιραστώ 
μαζί σας την Ιστορία του Παστίτσιου!

 Η λέξη "παστίτσιο" έχει φοβερό γλωσσικό ενδιαφέρον!

Το παστίτσιο ανήκει σε μια οικογένεια αντιδανείων λέξεων (π.χ. πάστα, πατέ κτλ.) που όλες τους έχουν την αρχή στο ρήμα πάσσω που σήμαινε "πασπαλίζω, ραίνω" (ενώ αργότερα πήρε και τη σημασία ‘διακοσμώ’). 

Το ρήμα πάσσω το χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι όταν όταν μαγείρευαν πασπαλίζοντας στο φαγητό κάποια υλικά που βρίσκονταν σε σκόνη, όπως το αλεύρι, κι έτσι βρίσκουμε στο Ονομαστικόν του Πολυδεύκη «πασταὶ δ΄ εἰσίν͵ ὡς Εὔπολίς φησι͵ ζωμὸς ἀλφίτων μέτα», δηλαδή ζωμός ανακατεμένος με αλεύρι. 

Έχουμε λοιπόν μια λέξη (παστή ή τα παστά) που δηλώνει ένα είδος χυλού με αλεύρι, και η λέξη αυτή περνάει στα λατινικά ως pasta, όπου σημαίνει "ζύμη". 

Από το λατινικό pasta, μέσω ενός αμάρτυρου λαϊκού τύπου *pasticium, έχουμε το pasticcio, το οποίο στα ιταλικά σημαίνει κατ’ αρχάς μια ζύμη από ανακατεμένα συστατικά, 
ενώ πολύ γρήγορα παίρνει και μεταφορικές σημασίες!

Χωρίς προσδιορισμό, η λέξη δηλώνει ειδικά το γνωστό φαγητό από μακαρόνια, κιμά και κρέμα μπεσαμέλ και έτσι φτάνει και στη χώρα μας.

 Ωστόσο, ακόμα και σήμερα στην ιταλική κουζίνα η λέξη χρησιμοποιείται και με την αρχική της σημασία, π.χ. pasticcio di fegato είναι ένα είδος πατέ από συκώτι.  

Όμως, παστίτσιο λέγεται και το καλλιτεχνικό έργο που συντίθεται 
κατά μίμηση άλλου έργου από το οποίο αναπαράγει στοιχεία ή 
που αποτελεί συρραφή στοιχείων από άλλα έργα. 

Το ιταλικό pasticcio, εκτός από μια πίτα από ζύμη στην οποία 
μπαίνουν διάφορα συστατικά, πήρε από πολύ νωρίς τη σημασία!

Από το 1720 ανθεί στην Ιταλία πρώτα και στην υπόλοιπη 
Ευρώπη στη συνέχεια ένα μουσικό είδος, η opera pasticcio. 

Αν κάποιος λοιπόν σας καλεί να πάτε στο παστίτσιο του Χέντελ ... μην σας ανοίγει η όρεξη!

 Όπερες-παστίτσιο έγραψαν οι μεγαλύτεροι συνθέτες της εποχής, δηλαδή ήταν είδος καθ’ όλα αξιοσέβαστο.Η λέξη επεκτείνεται και σε άλλες τέχνες πέρα από τη μουσική, ιδίως στη λογοτεχνία στη ζωγραφική και στην αρχιτεκτονική, και σε κάθε περίπτωση εννοούμε ένα έργο τέχνης που βασίζεται σε προηγούμενες δημιουργίες.


Στο βιβλίο συνταγών του Πελεγκρίνο Αρτούζι 
«La Scienza in Cucina e L' Arte di Mangiar Bene»
 (1891, Η επιστήμη στην κουζίνα και η τέχνη του καλού φαγητού) 
 καταγεγραμμένη βρίσκουμε συνταγή όπου χρησιμοποιούνται 
τριών ειδών κρέατα: χοιρινό, μοσχαρίσιο και περιστεριού! 

 Στο μυθιστόρημα "Ο γατόπαρδος" του Τζουζέπε Τομάζι ντι Λαμπεντούζα , 
βρίσκουμε ένα είδος παστίτσιου,  με κοτόπουλο, ζαμπόν και αβγά, 
όπου το  1860 σε ένα μεγαλειώδες δείπνο που προσφέρει 
ο Σικελός πρίγκιπας Ντον Φαμπρίζιο Σαλίνα, 
οι καλεσμένοι μένουν έκθαμβοι μπροστά στις πιατέλες 
από κασσίτερο που έρχονται γεμάτες με το συγκεκριμένο έδεσμα.
 

Το παστίτσιο όμως δεν άργησε να φτάσει και στην Ελλάδα!

Αρχικά στα νησιά του Ιονίου.
 
 Στην Κέρκυρα λοιπόν έχουμε το παστίτσιο τσι νόνας 
(Το πατσίτσιο της γιαγιάς). 

Στην συνταγή αυτή τα μακαρόνια είναι 
τυλιγμένα με φύλλα κρούστας 
και η σάλτσα δεν περιέχει κιμά αλλά ντομάτα, 
τυρί τριμμένο, αβγά βραστά σε ροδέλες, χοιρομέρι,  
σαλάμι,  ψιλοκομμένα κομμάτια κοτόπουλου 
και κρέας αρνίσιο ή μοσχαρίσιο!


Στα λατρεμένα μου Κύθηρα έφτασε το βενετσιάνικο παστίτσιο, 
που το φτιάχνουν την Κυριακή της Αποκριάς. 
Η συνταγή δεν περιέχει μπεσαμέλ αλλά τυλίγεται με μια γλυκιά ζύμη.
 Στο εσωτερικό του περιέχει κιμά και κομμάτια από μοσχαρίσιο συκώτι. 
Ένα συνονθύλευμα γλυκιάς και αλμυρής γεύσης σε πλήρη αρμονία!

 
Όμως η συνταγή του αγαπημένου Νικόλαου Τσελεμεντέ 
μας έκανε να αγαπήσουμε τόσο πολύ αυτό το πιάτο 
που σχεδόν πια το θεωρούμε ελληνικό!
 
 Οι παραλλαγές του πολλές! 
Μια απο αυτές το Παστίτσιο με λαχανικά!

Κάθε φορά  (αγαπημένο μου τραγούδι... ) 
λοιπόν που φουρνίζω ένα παστίτσιο οι μνήμες μου 
με τραβούν απο την μύτη και με μεταφέρουν στο Κυριακάτικο 
γιορτινό τραπέζι του πατρικού σπίτιου μου ...  


Ας φτιάξουμε λοιπόν το αγαπημένο μας παστίτσιο!

Υλικά 

Για τον κιμά

1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο
1/3 φλ. ελαιόλαδο
1 ξερό κρεμμύδι, μεγάλο, ψιλοκομμένο
 5 ώριμες ντομάτες, ψιλοκομμένες & ξεφλουδισμένες
1  κ.σ. κέτσαπ 
2 σκελίδες σκόρδο πολτοποιημένες
½ κ.γ. μπαχάρι,  ½ φλ κονιάκ ή κόκκινο κρασί
αλάτι, πιπέρι

Για την μπεσαμέλ την συνταγή θα βρείτε: εδώ (Μπεσαμέλ με γραβιέρα)

Για τα μακαρόνια

1 πακέτο μακαρόνια για παστίτσιο, Νο 2 
 1 αβγό και 1 ασπράδι, ελαφρώς χτυπημένα
2 κ.σ βούτυρο λιωμένο
6 κ.σ τριμμένη γραβιέρα μαζί με 1 κ.σ τριμμένη φρυγανιά

Ετοιμασία για τον κιμά

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο, 
τσιγαρίζουμε τον κιμά, 
ανακατεύοντας διαρκώς με μια ξύλινη κουτάλα 
(για να μην σβολιάσει) 
μέχρι να αλλάξει το χρώμα του.
Σβήνουμε με το κρασί ή το κονιάκ, 
περιμένουμε μέχρι να εξατμησεί το αλκοόλ και
 προσθέτουμε την ντομάτα, την κέτσαπ, 
τα μπαχαρικά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα 
και αφήνουμε τον κιμά να σιγοβράσει για 15 λεπτά. 

[Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο χλιαρό νερό,
 όμως στο τέλος η σάλτσα του κιμά 
θα πρέπει να μην έχει πολλά υγρά.] 


 Ετοιμάζουμε την μπεσαμέλ μας.

Ετοιμασία για τα Μακαρόνια: 

Βράζουμε ~ δεν παρά-βράζουμε τα μακαρόνια σύμφωνα 

με τις οδηγίες του πακέτου. 

Τα σουρώνουμε, τα ξαναρίχνουμε στην κατσαρόλα,

 τα περιχύνουμε με τα αβγά και το

 λιωμένο βούτυρο και αναμειγνύουμε καλά.

Ετοιμαζόμαστε για το φούρνισμα!
 

 Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180^οC. 

Στρώνουμε τα μισά μακαρόνια στο ταψί και 
τα ραντίζουμε με 2.κ.σ απο το μείγμα τριμμένης 
γραβιέρας-φρυφανιάς, 
 στρώνουμε και τα υπολοιπα μακαρόνια και 
στην συνέχεια απλώνουμε ομοιόμορφα τον κιμά.
Ραντίζουμε με το 2κ.σ τριμμένης γραβιέρας-φρυφανιάς ακόμα.
 Τέλος σκεπάζουμε ομοιόμορφα με την μπεσαμέλ 
και ραντίζουμε την επιφάνεια με το υπόλοιπο τυρί-φρυγανιά. 

 Ψήνουμε για 50 λεπτά ή ώσπου να ψηθεί η μπεσαμέλ 
και να αποκτήσει χρυσόξανθο χρώμα.
(ανάλογα με τον φούρνο μας)
  Βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο, 
το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς και σερβίρουμε.     

Καλή Επιτυχία!