Γλυκές Ιστορίες

Αύριο και μεθαύριο πέφτουν τα αστέρια!

Τη νύχτα της Πέμπτης και της Παρασκευής (12 και 13/08) αναμένεται το κορύφωμα του ουράνιου φαινομένου των Περσείδων ή των πολυπληθών διαττόντων αστέρων ή της βροχής από πεφταστέρια, που θα είναι ορατή από όλα τα μέρη της Γης.

Ειδικά στην Ελλάδα, αν κοιτάξει κανείς τον ουρανό σε κατεύθυνση βορειοανατολική και αν ο ουρανός είναι καθαρός, θα μπορέσει να απολαύσει το θεαματικό φαινόμενο.

Φέτος, το φαινόμενο συνδυάζεται με μια σύγκλιση πλανητών, που θα είναι ορατή μετά την δύση του ηλίου και μέχρι τις 10 μ.μ., όταν η Αφροδίτη, ο Κρόνος, ο Άρης και η Σελήνη (ένα μέρος της) θα βρίσκονται πολύ κοντά σε ένα κύκλο διαμέτρου περίπου 10 μοιρών.

Οι ειδικοί πάντως της NASA, εκτιμούν ότι πρέπει να αναμένεται πτώση μετεώρων με μέσο ρυθμό 50 - 80 την ώρα και θεωρούν ότι μετά το 2007 υπάρχουν καλύτερες συνθήκες από ποτέ για την παρακολούθηση του φαινομένου, κυρίως από σκοτεινές περιοχές στην εξοχή, ώστε να μην παρεμβάλλεται η φωταύγεια των πόλεων.

Οι Περσείδες πήραν το όνομά τους, επειδή φαίνονται να προέρχονται από τον αστερισμό του Περσέα, αλλά αυτό είναι μια οπτική αυταπάτη.

Στην πραγματικότητα προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης και λοιπά υπολείμματα που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά (μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων) του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αμερικανούς Λιούις Σουίφτ και Όρας Tατλ από τους οποίους και πήρε το όνομά του.

Ο κομήτης αρχίζει να συναντιέται με την τροχιά της Γης από τις αρχές του Αυγούστου και χρειάζεται περίπου 130 χρόνια για να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον ήλιο.

Το πρώτο μετέωρο των Περσειδών της φετινής χρονιάς, μήκους περίπου 2,5 εκατοστών, εντοπίστηκε από τη NASΑ την προηγούμενη εβδομάδα πάνω από τον ουρανό της Αλαμπάμα στις ΗΠΑ.

Τα "πεφταστέρια" είναι μικροί διαστημικοί βράχοι που εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα υπό χαμηλή γωνία πρόσπτωσης και φαίνονται να καίγονται αργά. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με ταχύτητα γύρω στα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση, αφήνουν φωτεινά ίχνη.

Τα μετέωρα -που σπάνια φτάνουν στη Γη, καθώς καίγονται κατά την πτώση τους τελείως- μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο νυχτερινό ουρανό, ιδίως στα πιο σκοτεινά τμήματά του, όταν δεν υπάρχει φεγγάρι στον ουρανό.

πηγή : http://www.digitalcrete.gr/2010081110646/eidiseis/texnologia/airio-kai-methairio-peftoun-ta-asteria.html

Νομισματικό μουσείο!

Διεύθυνση: Λεωφ. Ελ. Βενιζέλου (Πανεπιστημίου) 12, 10671 Αθήνα

Το Νομισματικό Μουσείο στεγάζεται στο "Ιλίου Μέλαθρον", έργο του Ερνέστου Τσίλερ, κατοικία, άλλοτε, του Ερρίκου Σλήμαν. Άνοιξε τις πύλες του στις 11 Δεκεμβρίου του 1998 και είναι ένα από τα ελάχιστα του είδους του στον κόσμο.

Στις συλλογές του Μουσείου περιλαμβάνονται περίπου 600.000 νομίσματα, που καλύπτουν τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, τη ρωμαιοκρατία, το Bυζάντιο, τον δυτικοευρωπαϊκό μεσαίωνα και τους νεότερους χρόνους. Πλήθος από "θησαυρούς" (κλειστά νομισματικά σύνολα), σταθμία, μολυβδόβουλλα, μετάλλια και πολύτιμους λίθους, συμπληρώνουν το εκθεσιακό δυναμικό του Μουσείου.

Περίπου δέκα χιλιάδες τόμοι συγγραμμάτων στον εξειδικευμένο χώρο της νομισματικής, της ιστορίας, της σιγιλλογραφίας, της αρχαιολογίας, πλαισιώνουν το αρχαιολογικό υλικό, μαζί με ένα πλουσιότατο αρχείο εγγράφων.

Το νόμισμα της αρχαίας Αθήνας

Ποια είναι η σχέση του ενός ευρώ με την αρχαία Αθήνα; Τι μπορούσε να αγοράσει κάποιος με μία δραχμή και πόσο αγόραζε η αρχαία Αθηναία νοικοκυρά το λάδι; Αυτές είναι κάποιες από τις απορίες που θα λύσει η θεματική ξενάγηση στις συλλογές του Νομισματικού Μουσείου αυτή την εβδομάδα

Τρ. 10/8, 12 μεσημ. Εισιτ. € 3, μειωμένο € 2. Είσ. ελεύθερη για νέους έως 19 ετών και φοιτητές.

Ξεχαρβαλωµένη παιδεία

«Ηey, Τeacher, Leave Τhe Κids Αlone...» (δάσκαλε, άσε τα παιδιά ήσυχα) έλεγε το παλαιότερο τραγούδι που έγινε έµβληµα κάθε ανήσυχου εφήβου εναντίον µιας αυταρχικής παιδείας.....

διαβάστε περισσότερα : http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4588437

Ζεστή σάλτσα μουστάρδας!

Υλικά

6 κ.σ μέλι

3 κ.σ μουστάρδα

1 κ.σ κορν φλάουρ

3 κ.σ κόκκινο ξίδι

2 κ.σ χυμό λεμονιού

άλατι & πιπέρι

Εκτέλεση

Σε μιά κατσαρόλα σε μεσαία φωτιά ζεσταίνετε όλα τα υλικά για τη σάλτσα.Ανακατεύετε συνεχώς , μέχρι η σάλτσα να γυαλίσει και να πήξει ελαφρά.Σερβίρετε ζεστή.

Καλή επιτυχία!

Βρήκαν αλάνα στο ... BBC!!!!!

Τόπε και το’ κανε! Η νεαρή Πατρινή σκηνοθέτιδα Αγγελη Ανδρικοπούλου, που με το ντοκιμαντέρ-έκπληξη «Τα παιδία δεν παίζει» αποθεώθηκε από το σύνολο των Ελλήνων κριτικών κινηματογράφου, «πέταξε» και εκτός συνόρων. Το τριήμερο 10-12 Ιουλίου η ταινία της με θέμα την διεκδίκηση ελεύθερου τόπου για παιχνίδι σε μια Πάτρα εχθρική, γεμάτη σκουπίδια προβλήθηκε στο BBC World στο πλαίσιο της σειράς «Η χώρα μου: Ελλάδα». Η Αγγελη που ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο περιοδικό trip της «Πελοποννήσου» τον περασμένο Απρίλιο, είχε προαναγγείλει την προβολή με δεδομένο το έντονο ενδιαφέρον του βρετανικού δικτύου από την αρχή της χρονιάς. Αλλοτινή μαθήτρια του ΤΕΛ Αγυιάς, πρώην σερβιτόρα, υπάλληλος προποτζίδικου και κλόουν σε παιδικά πάρτυ, έκανε το ντεμπούτο της στην Εβδομη Τέχνη με δυο φιλμάκια μικρού μήκους αλλά τελικά τόλμησε την πρώτη μεγάλη της ταινία με τον σύντροφό της Αργύρη Τσεπελίκα παρακολουθώντας το πρόβλημα του μικρού της αδελφού Χρήστου που πάσχιζε να παίξει στην γειτονιά της Αγίας Σοφίας.

Κάθε μέρα, η Αλεξάνδρα, ο Βλαντ, η Χρύσα και η υπόλοιπη παρέα μαζεύονται μπροστά από το σπίτι του Χρήστου για να παίξουν ποδόσφαιρο μέχρι το βράδυ. Μόλις ξεκινήσουν το παιχνίδι, οι γείτονες αρχίζουν να διαμαρτύρονται, να φωνάζουν και να προσπαθούν να τους σταματήσουν με απειλές ή ακόμα και με τη βία. Μοιάζει να μην υπάρχει λύση στο πρόβλημα, καθώς δεν έχουν που αλλού να παίξουν.

Η Αλεξάνδρα πιστεύει πως πρέπει να βρεθεί ένας χώρος όπου θα μπορούν να παίζουν ελεύθερα και χωρίς να κινδυνεύουν. Αποφασίζει να μιλήσει στον Δήμαρχο της πόλης τους. Ανακοινώνει την ιδέα της στα υπόλοιπα παιδιά ζητώντας τους να της συμπαρασταθούν.

Η παιδική επιτροπή συνεδριάζει και μέσα απο διασκεδαστικές απόψεις, τσακωμούς και αρκετές αμφιβολίες αποφασίζουν να πάνε όλοι μαζί στο Δημαρχείο και να παρουσιάσουν το πρόβλημά τους. Ζητούν να δημιουργηθεί ένας χώρος παιχνιδιού σε ένα εγκαταλελειμένο οικόπεδο της γειτονιάς.

Ο αγώνας είναι σκληρός. Τα παιδιά είναι μαχητικά, όμως η δημοτική αρχή έχει άλλες απόψεις. Θα καταφέρουν τελικά να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους η Αλεξάνδρα, ο Χρήστος, η Χρύσα και ο Βλαντ; Διεκδικώντας το δικαίωμά της στο παιχνίδι, η μικρή παρέα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, μαθαίνει να μάχεται, να σχετίζεται και να ωριμάζει…

Παρακολουθώντας την αληθινή αυτή ιστορία με πρωταγωνιστές τέσσερα παιδιά ηλικίας 9-14 ετών ανακαλύπτουμε μέσα απο χαριτωμένες αυθεντικές ατάκες, ξεκαρδιστικές σκηνές, αυθορμητισμό και τρυφερότητα, την αντίληψη που έχουν για την ζωή, τους μεγάλους, τη φιλία, την αγάπη άνευ όρων και την ασίγαστη ανάγκη για παιχνίδι.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)-ΕΛΛΑΔΑ -2009

Σκηνοθεσία: Άγγελη Ανδρικοπούλου, Αργύρης Τσεπελίκας

Η σελίδα της ταινίας στο Facebook: http://www.facebook.com/pages/Ta-Paidia-DEN-Paizei/257386937882?v=info

Μεγανήσι!

Το Μεγανήσι, γνωστό στην αρχαιότητα ως “Τάφος”, έχοντας εποικιστεί από τη Νεολιθική Εποχή, συγκεντρώνει πλήθος αναφορών από τους φημισμένους συγγραφείς της αρχαίας γραμματείας, αρχής γενομένης από τον Όμηρο. Κυρίως στην Οδύσσεια, αλλά και στα βιβλία του Στράβωνα και στον ίδιο τον Ευριπίδη εμφανίζεται γλαφυρά η δράση των τότε κατοίκων του. Οι Τάφιοι σχετίζονταν κυρίως με το θαλάσσιο εμπόριο αλλά και με την πειρατεία. Οι Τηλεβόες, συγγενικό φύλο των Ταφίων φέρονται και ως αποικιστές στην Ιταλική χερσόνησο και αλλού.

Ο μύθος συμπλέκεται με την πραγματικότητα για να καταδείξει την υπαγωγή του νησιού σε υπέρτερες στρατιωτικές δυνάμεις από την Κεφαλλονιά και εν τέλει από την Κόρινθο τον 7ο αιώνα π.Χ. Αργότερα ακολουθεί την ιστορική μοίρα της Λευκάδας ίσαμε το τέλος του Μεσαίωνα. Οι συχνές επιδρομές των ανεξέλεγκτων πειρατών σχεδόν ερημώνουν το νησί, που κατοικείται περιστασιακά από μικροϊδιοκτήτες γης και τους ιερείς της μονής του Αγίου Ιωάννη.

Κατά την Ενετοκρατία εμφανίζονται τα πρώτα μορφώματα χωριών και οργανωμένης κοινωνίας, αγροτικής και κτηνοτροφικής ενασχόλησης. Το Μεγανήσι περνά από πολλούς αφέντες με πρώτο τον κόμη Μεταξά στα 1691. Το ισχύον φεουδαρχικό σύστημα δεν προσφέρει τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη της οικονομίας και ο πληθυσμός που αρχίζει να αυξάνεται παραμένει στην ανέχεια, όπως καταμαρτυρούν δυτικοί περιηγητές του 18ου και 19ου αιώνα.

Η πορεία προς την Ελληνική Επανάσταση του 1821 βρίσκει το Μεγανήσι να συμμετέχει ενεργά, αφού αποτελεί καταφύγιο κλεφταρματολών, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος. Η λαμπρή φυσιογνωμία του στρατηγού Δήμου Τσέλιου Φερεντίνου, σφραγίζει την εποχή αυτή. Ο Μεγανησιώτης οπλαρχηγός καταδεικνύει πλούσια στρατιωτική δράση στην περιοχή Ξηρόμερου, οχυρώνει το Λεσίνι κάνοντας το απρόσβλητο από τους Τούρκους και συμμετέχει σε πάμπολλες σημαντικές πολιορκίες και μάχες φανερώνοντας τα ιδεώδη του πατριωτισμού, της γενναιότητας και της ακεραιότητας που τον χαρακτηρίζουν. Θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της Επανάστασης και δεν χάνει την ευκαιρία να μνημονεύει το νησί της καταγωγής του αποκαλώντας το “παράδεισο”.

Η πληθυσμιακή αύξηση που παρατηρείται μέχρι την αυγή του 20ου αιώνα έχει να κάνει με την επιστροφή των Μεγανησιωτών στη θάλασσα και το εμπόριο. Η πολιτιστική στάθμη ανέρχεται εντυπωσιακά (πανεπιστημιακά διπλώματα, θεατρικές παραστάσεις), ενώ παράλληλα η άγονη γη σπρώχνει τους άρρενες αγρότες στη μετανάστευση κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος φέρνει τους Ιταλούς και κατόπιν τους Γερμανούς στο νησί, που όμως ασκούν ήπια διοικητική πρακτική τηρουμένων των αναλογιών. Πολλοί Μεγανησιώτες συμμετέχουν τότε στην Αντιστασιακή δράση πληρώνοντας και τον ανάλογο φόρο αίματος.

Το 1951 ο πληθυσμός φτάνει στο μέγιστό του για να ακολουθήσει ένα νέο κύμα μετανάστευσης προς την Αυστραλία και την Αμερική.Η ναυτιλία γίνεται σταδιακά ο νέος κίονας που υποβαστάζει την οικονομία του νησιού. Η γεωγραφική ιδιαιτερότητα του Μεγανησίου όμως, το αφήνει πρακτικά αλώβητο μέχρι τη Μεταπολίτευση , διασώζοντας τα ήθη , τις παραδόσεις και τις συνήθειες των ανθρώπων του.

Οι δεκαετίες του ΄70 και του 80΄είναι ορόσημο από τη σκοπιά της τεχνολογικής και κοινωνικής του προόδου , οδηγώντας το νησί στην εποχή του νεωτερισμού. Αυτό που παραμένει είναι η ιδιαιτερότητας της γλώσσας και του Μεγανησιώτικου χαρακτήρα. Τα αμέσως επόμενα χρόνια το νησί αλλάζει μορφή και εγκαταλείπει τη ναυτική παράδοση για να στραφεί στον ολοένα ανερχόμενο τουρισμό.

Η ιστορική αυτή περιοδολόγηση καταδεικνύει σε πολλά σημεία της τα άρρηκτα δεσμά των ανθρώπων του με τη θάλασσα, καθώς και το ανένταχτο της Μεγανησιώτικης ψυχής και την κλίση προς τις τέχνες και τα γράμματα. Στην αυγή του 21ου αιώνα , το Μεγανήσι μοιάζει να αναζητά ακόμα την παγίωση της ταυτότητας του μα, δίχως άλλο, μέσα στην παγκοσμιοποιητική χοάνη, κατορθώνει να αντιστέκεται στην άλωση της διαφορετικότητας και της αυθεντικότητας του μικρού του παραδείσου.