Πολλές φορές έχω αναλογιστεί το μέτρο που πρέπει να έχει η ανθρώπινη τροφή. Την ποικιλία , αλλά και τις ανθρώπινες ορέξεις που από ένστικτο ήρθαν και εγκαταστάθηκαν μέσα στα γονίδιά μας. Είναι σαφώς θέμα επιβίωσης. Ο άνθρωπος τρώει ότι μπορεί να βρει. Μέσα στα δεκάδες χιλιάδες χρόνια που έχουν περάσει το πεπτικό σύστημα του ανθρώπου έμαθε να τα τρώει όλα και να τα επεξεργάζεται όλα. Ελάχιστες είναι οι τροφές που δεν μπορεί να φάει, όπως τα άχυρα.
Κάποια στιγμή όμως ο πλούτος και η ευημερία του ανθρώπου έκαναν το φαγητό να πάψει να είναι μέσο επιβίωσης, αλλά μέσο επίδειξης του πλούτου και της πολυτέλειας. Οι εύκολες μεταφορές τροφίμων σε μεγάλες αποστάσεις ευνόησαν αυτό που λέμε υψηλή γαστρονομία που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνάει το όριο και το μέτρο της ανθρώπινης υπόστασης.
Κατά τη γνώμη μου ο άνθρωπος πρέπει να τρώει και να καταναλώνει ότι βρίσκεται σε μια εύλογη απόσταση από κει που ζει και κατοικεί. Πχ το να ζεις στην Αθήνα και να επιζητάς να φας φύκια από τον βόρειο πόλο είναι εντελώς εξεζητημένο, σνομπ και εν ολίγοις απαράδεκτο. Μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτά. Η γεύση αναζητά και ψάχνει καινούργιες συγκινήσεις, οι οποίες όμως μπορούν να της δοθούν όχι μέσα από την κατανάλωση πολύ ακριβών πρώτων υλών, αλλά απλά και μόνο φινετσάτου μαγειρέματος και προσεκτικής επιλογής υλικών που μπορούν να βρεθούν εύκολα και έχουν λογική τιμή.
Ας ψάξουμε μαζί μερικές αλήθειες. Ας πούμε λοιπόν ότι είστε 3 μέρες νηστικοί και στο τέλος της 3ης ημέρας σας βάζουν μπροστά ένα τραπέζι με του θεού τα καλά.
Ότι σας αρέσει και ότι δεν σας αρέσει, πράγματα ακριβά, πράγματα φτηνά, ντόπια και εξωτικά.
Και σας ερωτώ τι είναι αυτό που θα διαλέξετε να φάτε για να κατευνάσετε την διαβολεμένη πείνα σας ;
Τι είναι αυτό που μέσα στις 3 μέρες της πείνας σας ερχότανε συνέχεια στο μυαλό ;
Με σιγουριά μπορώ να σας πω ότι δεν σας ήρθε τίποτα έξω από την καθημερινή σας διατροφή. Πεθυμήσατε πιθανότατα το αγαπημένο φαγάκι που σας έκανε η μανούλα σας. Ίσως φρέσκο ψωμί με καλή φέτα και ντομάτα, ίσως ένα μπέργκερ από το συνοικιακό φαστφουντάδικο.
Η φυσιολογία της γεύσης βασίζεται στην επαναληψιμότητα. Λένε δηλαδή οι ειδικοί και το αποδείξανε με πείραμα που έγινε στην Σκανδιναβία ότι αν ένας άνθρωπος με ηρεμία δοκιμάσει κάποιο τρόφιμο επί 40 φορές περίπου τότε θα του γίνει το πιο αγαπημένο του τρόφιμο.
Το κόστος της τροφής στις μέρες μας πια παίζει μεγάλο ρόλο. Ακόμα όμως μεγαλύτερο παίζει η ποιότητα και δεν ομιλώ για την εξεζητημένη ποιότητα που μπορεί κανείς να βρει σε ειδικά μαγαζιά delicatessen. Εννοώ μια σωστή χρήση πρώτων υλών εγκεκριμένες μεθόδους παραγωγής του τροφίμου που πάω να αγοράσω. Να μην κινδυνεύει η υγεία μου, να μην κινδυνεύουν τα παιδάκια μου και μέσα από αυτό το τρόφιμο και να ικανοποιήσω την γεύση μου, αλλά και να πάρω όλα τα καλά του συστατικά.
Κι όμως έχω μια σχέση ανταγωνιστική με τον κατασκευαστή του τροφίμου που αγοράζω. Σαν να προσπαθεί αυτός να με κοροϊδέψει και εγώ να τον τσακώσω. Ο νόμος τον υποχρεώνει να τα γράφει σχεδόν όλα πάνω στην συσκευασία του με τόσο μικρά γράμματα όμως που αν δεν έχω πάρει μαζί μου τα γυαλιά μου το έχασα το παιχνίδι. Αφήστε που και στατιστικά ούτε το 10% των αγοραστών δεν διαβάζουν την ετικέτα. Το παιχνίδι φίλες και φίλοι είναι σχεδόν χαμένο.
Την ποιότητα της τροφής που τρώγαμε μέχρι την δεκαετία του 70 δεν θα την ξαναβρούμε ποτέ. Σαράντα άγγελοι να κατέβουν από τον ουρανό, διακόσια συντάγματα χωροφυλάκων, η τροφή θα πηγαίνει πάντα προς το χειρότερο. Στην Ελλάδα ακόμα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από πολλές άλλες χώρες.
Παρά την απελπισία μου σας προτρέπω να μην αγοράζετε με γνώμονα την τιμή, αλλά την ποιότητα.
Η φθηνή τιμή είναι το πιο καταστροφικό πράγμα που υπάρχει στην συναλλαγή μας. Φθηνή τιμή σημαίνει έκπτωση για να μην σας πω πτώση στην ποιότητα, στην ποσότητα, στην γεύση, στην περιεκτικότητα.
Η μάνα μου συνηθίζει να λέει απ’ όλα και από λίγο. Και είναι πραγματικά σοφή γυναίκα.
πηγή : eliasmamalakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου