Του Hλια Mαγκλινη
15-07-2009
«Καλωσόρισες. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε γνωρίζω. Γιατί έχω μια αισιοδοξία γι’ αυτόν τον τόπο, για την Ελλάδα. Λέω “η άλλη Ελλάδα είναι πολύ δυνατή”». Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε χθες, στο προεδρικό μέγαρο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας τον 28χρονο καθηγητή πληροφορικής του ΜΙΤ Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, ο οποίος συνοδευόταν από τον καθηγητή του στο Μπέρκλεϊ Χρήστο Παπαδημητρίου.
Η διδακτορική διατριβή του Δασκαλάκη απέσπασε το πρώτο βραβείο από την διεθνή Ενωση Επιστημόνων Πληροφορικής.
Ο 28χρονος επιστήμονας στη διατριβή του έλυσε τον γρίφο του νομπελίστα μαθηματικού Τζον Νας, στο πεδίο της θεωρίας παιγνίων. Δεν είναι τυχαίο: ο Δασκαλάκης αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με τον Χρ. Παπαδημητρίου και τώρα στο ΜΙΤ.
«Δεν είναι εύκολο να μπεις στο Μπέρκλεϊ», μας είπε ο Κωνσταντίνος λίγο μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, «αλλά το ΜΙΤ φάνταζε σαν το απόλυτο πανεπιστήμιο, κάτι άπιαστο. Επειδή στη ζωή προχωράς βήμα βήμα, μου φαίνεται τώρα σαν μια φυσική εξέλιξη όλο αυτό, ειδικά όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, όταν έχεις μια διαρκή απορία για τα πράγματα».
Τον ρωτάμε πώς ένιωσε όταν συνάντησε τον κ. Παπούλια. «Είχα ένα τρακ αλλά ο κύριος Πρόεδρος είναι φιλικός, έχει χιούμορ, οπότε γρήγορα μου πέρασε». Κάποια στιγμή, ο κ. Παπούλιας είπε «Αυτό θα το διορθώσουμε... Κάποτε τα παιδιά μας απ’ έξω θα τα φέρουμε προς τα μέσα». Για τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής στα πάτρια. «Είναι ο λογικός φόβος που θα είχε οποιοσδήποτε άφηνε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα στο οποίο οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τη διδασκαλία και οι συνάδελφοί σου για την έρευνά σου».
Πιστεύει ότι «οι Ελληνες φοιτητές πολύ γρήγορα απογοητεύονται με το όλο σύστημα στην Ελλάδα. Προσωπικά, θα έλεγα ότι η μετάβασή μου από το Μετσόβιο στο Μπέρκλεϊ ήταν κάτι σαν άλμα, για δύο λόγους: την ποιότητα των καθηγητών στην Αμερική και τις γνώσεις που είχα λάβει στην Ελλάδα, οι οποίες είναι ξεπερασμένες. Διδάσκουν τα ίδια και τα ίδια εδώ και τριάντα χρόνια, λες και δεν έχουν καμιά επαφή με όσα γίνονται στο εξωτερικό. Από την άλλη, επειδή στο ελληνικό πανεπιστήμιο όλα εξαρτώνται από το δικό σου μεράκι, αυτό με βοήθησε πολύ στην Αμερική».
Δημιουργικός σεισμόςΟπως είπαμε, παρών στη συνάντηση με τον κ. Παπούλια ήταν και ο Χρ. Παπαδημητρίου, ο οποίος εξέφρασε στον Πρόεδρο την αισιοδοξία του σχετικά με τα «παιδιά που είναι έξω, να τα φέρουμε μέσα». Ηταν απλώς τυπικός ή το πιστεύει; Γελάει. «Είμαστε αισιόδοξοι εκ φύσεως, πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Πολλά έχουν διορθωθεί, όμως τα πανεπιστήμια υπολειτουργούν. Δεν υπάρχει ένας τολμηρός ηγέτης ο οποίος θα βοηθήσει τα πανεπιστήμια να γίνουν οικονομικά ανεξάρτητα και να παύσουν οι καταλήψεις και οι άλλες δυσλειτουργίες. Οι φοιτητές πρέπει να καταλάβουν ποιο είναι το συμφέρον τους. Κάποτε ρώτησαν τον Ιάννη Ξενάκη τι πρέπει να γίνει για να λυθεί το πολεοδομικό πρόβλημα της Αθήνας. Κι εκείνος απάντησε: “Εννέα Ρίχτερ”. Χρειάζεται ένας δημιουργικός σεισμός για να αλλάξουν τα πράγματα στην ανώτατη εκπαίδευση».
Μιλώντας πάντως με τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, αισιοδοξείς. Παίρνει φωτιά όταν του θυμίζουμε πόσο «πεζή» θεωρεί ο κόσμος την πληροφορική. «Ετσι λένε, όμως πληροφορική δεν σημαίνει ψυχροί υπολογισμοί μπροστά από μια οθόνη. Καταρχήν, η πληροφορική μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. Επιπλέον, η πληροφορική έχει να κάνει και με τα όρια της επιστήμης. Δεν έχουμε ιδέα ποιες είναι οι υπολογιστικές δυνατότητες αυτών των συστημάτων που σχεδιάζουμε στον υπολογιστή. Στη φύση ο υπολογισμός πώς γίνεται; Οταν βλέπεις στη φύση μιαν αρμονία, το εκτιμάς αυτό, σε ικανοποιεί.
Είναι πολύ διαφορετικό όμως ένα σύστημα εκτός ισορροπίας να προσπαθήσεις να το φέρεις εσύ σε ισορροπία. Αυτό είναι ένα βασικό ερώτημα της πληροφορικής. Εκτιμάς ένα ποίημα αλλά είναι άλλο να δημιουργήσεις εσύ από άτακτες λέξεις ένα ωραίο ποίημα. Είναι ένα συγκλονιστικό ερώτημα και με αυτό παλεύουμε στην πληροφορική».
Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης ακούγεται προσιτός, απλός – γήινος. Καμιά σχέση με τον «φευγάτο επιστήμονα»; Γελάει. «Οχι, όχι. Η εικόνα του τρελού επιστήμονα είναι πόζα».
πηγή :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/07/2009_322168
Αφήνουμε το μείγμα μας να κρυώσει.
