Η συνταγή είναι της φίλης Μαίρης ,απο τα πιο νοστιμα μελομακάρονα που έχω φτιάξει! Έκοψα την ζύμη με στρογγυλό κουπατ , μαλιστα χρησιμοποίησα ένα σουρωτήρι μπάλα και τα έκανα μικρά σαν μπουκίτσες!
Υλικά
2 φλ. ηλιέλαιο ή καλαμποκέλαιο
½ φλ. χυμό πορτοκαλιού
½ φλ. κονιάκ
1 κ.γ. γαρύφαλλο κοπανισμένο
2 κ.σ. κανέλλα
2 βανίλιες
ξύσμα από 2 πορτοκάλια κι 1 λεμόνι (κατά προτίμηση βιολογικά)
1 κ.γ. σόδα
1/4 φλ. ζάχαρη
2 φλ. σιμιγδάλι ψιλό (Αγ. Γεωργίου)(340 g)
4 – 4 ½ φλ. αλεύρι "μάνα" κίτρινο κοσκινισμένο μαζί με το μπέικιν ( ακριβώς 480 γραμ.)
2 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
1 κ.γ. αλάτι
Ετοιμασία
Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε τα υγρά με τα αρωματικά, διαλύουμε τη σόδα και τη ζάχαρη και προσθέτουμε το σιμιγδάλι. Το αφήνουμε λίγο να απορροφήσει όσα υγρά μπορεί (αν δεν το κάνουμε και ρίξουμε αμέσως το αλεύρι θα νομίσουμε ότι χρειάζεται περισσότερο αλεύρι ... ολέθριο το αποτέλεσμα...)
Στη συνέχεια προσθέτουμε το αλεύρι μαζί με το μπέικιν.
Η ζύμη θα πρέπει να είναι μαλακή, μόλις να πλάθεται και όταν μένει λίγο να βγάζει κάπως το λάδι. Αν είναι πιο σφιχτή τα μελομακάρονα θα γίνουν σκληρά και δεν θα απορροφούν το σιρόπι. Αν γίνει πολύ μαλακή τα μελομακάρονα θα σκάνε και θα διαλύονται. Το ιδανικό είναι να σκάνε πολύ λίγο στο ψήσιμο.
Υπολογίστε περίπου 15-16 ml ζύμης για κάθε μελομακάρονο (κουτάλι μεζούρα). Ξεγελάνε στο μάτι και φαίνονται μικρά αλλά όταν ψήνονται φουσκώνουν και απλώνουν. Μην τα κάνετε μεγαλύτερα, αν δεν θέλετε μέγεθος "παντόφλας"....
Τα πλάθουμε σαν χοντρά δάχτυλα κυλινδρικά, καθώς ψήνονται το σχήμα τους πλαταίνει. Τοποθετούμε στη λαμαρίνα του φούρνου λαδόχαρτο και τα ψήνουμε στους 175ο C για 25 λεπτά.
Σιρόπι
2 ½ φλ. ζάχαρη
1 ½ φλ. μέλι
4 φλ. νερό
Αφήνετε το σιρόπι να βράσει 2-3 λεπτά ενώ το ξαφρίζετε με τρυπητή κουτάλα σε μέτρια φωτιά.
Στρώνετε τα μελομακάρονα σε ένα-δύο ταψιά, κοντά το ένα στο άλλο. Ρίχνετε πάνω σε κρύα μελομακάρονα το βραστό σιρόπι. Σε 3 περίπου λεπτά τα γυρίζουμε ανάποδα. Τα γυρίζουμε άλλες δύο φορές και τα αφήνετε να κρυώσουν ανάποδα.
Ετοιμάζετε το καρύδι χοντροτριμμένο και βουτάτε ένα-ένα τα μελομακάρονα στο καρύδι για να κολλήσει πάνω τους.Έτσι τα καρύδια μένουν στο μελομακάρονο κι όχι στην πιατέλα...
Καλή επιτυχία!
Η λέξη της εβδομάδας από τα 24γράμματα: Τα μελομακάρονα, τα μακαρόνια και ο μακαρίτης. Υπάρχει ετυμολογική σχέση ανάμεσα τους;
Παρουσίαση με λίγα λόγια: Είναι εύκολο να συνδυάσουμε την ετυμολογία του χριστουγεννιάτικου παραδοσιακού γλυκίσματος, του μελομακάρονου, από τις λέξεις: μέλι + μακαρόνι. Μη ψάξετε, όμως, να βρείτε ομοιότητα σχήματος ανάμεσα στα μακαρόνια και τα μελομακάρονα. Ψάχνοντας προσεκτικά σε ελληνικά και ξένα λεξικά θα βρείτε την εκδοχή ότι η λέξη “μακαρόνι” παράγεται από τη μεσ. ελληνική λέξη “μακαρωνία” (: νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “μακαρία”, που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία. Στους νεότερους χρόνους ένα γλύκισμα που έμοιαζε με τη μακαρία βουτήχτηκε στο μέλι και γι αυτό ονομάστηκε μελομακάρονο. Οι Ιταλοί, έθνος με παράλληλο πολιτισμό, διατήρησαν τη λέξη μακαρωνία στη λέξη maccarone (: μακαρόνι). (Στα 24grammata.com θα βρείτε τη σχετική βιβλιογραφία και φωτογραφίες). Οι Έλληνες συνέχισαν, τουλάχιστον, για τρεις χιλιάδες χρόνια να χρησιμοποιούν λέξεις, όπως: μακάρι, μακάριος, μακαρίτης, μακαριστός και τελευταία, μακαρονάς, μακαρονάδα και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1500 μ.Χ γίνεται γνωστό στη Γαλλία και αργότερα στην Αγγλία ένα αμυγδαλωτό μπισκότο, κάτι σαν το δικό μας “εργολάβο”, με το όνομα “macaroon” (Γιώργος Δαμιανός)
Παρουσίαση με λίγα λόγια: Είναι εύκολο να συνδυάσουμε την ετυμολογία του χριστουγεννιάτικου παραδοσιακού γλυκίσματος, του μελομακάρονου, από τις λέξεις: μέλι + μακαρόνι. Μη ψάξετε, όμως, να βρείτε ομοιότητα σχήματος ανάμεσα στα μακαρόνια και τα μελομακάρονα. Ψάχνοντας προσεκτικά σε ελληνικά και ξένα λεξικά θα βρείτε την εκδοχή ότι η λέξη “μακαρόνι” παράγεται από τη μεσ. ελληνική λέξη “μακαρωνία” (: νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά). Η μακαρωνία με τη σειρά της έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη “μακαρία”, που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα, δηλαδή, ένα κομμάτι άρτου, στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία. Στους νεότερους χρόνους ένα γλύκισμα που έμοιαζε με τη μακαρία βουτήχτηκε στο μέλι και γι αυτό ονομάστηκε μελομακάρονο. Οι Ιταλοί, έθνος με παράλληλο πολιτισμό, διατήρησαν τη λέξη μακαρωνία στη λέξη maccarone (: μακαρόνι). (Στα 24grammata.com θα βρείτε τη σχετική βιβλιογραφία και φωτογραφίες). Οι Έλληνες συνέχισαν, τουλάχιστον, για τρεις χιλιάδες χρόνια να χρησιμοποιούν λέξεις, όπως: μακάρι, μακάριος, μακαρίτης, μακαριστός και τελευταία, μακαρονάς, μακαρονάδα και άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι από το 1500 μ.Χ γίνεται γνωστό στη Γαλλία και αργότερα στην Αγγλία ένα αμυγδαλωτό μπισκότο, κάτι σαν το δικό μας “εργολάβο”, με το όνομα “macaroon” (Γιώργος Δαμιανός)
Για περισσότερα στο: 24grammata.com
