Καρυδόπιτα με κρέμα και γεύση espresso!

Υλικα

1 φλ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

5 αβγά

1 φλ ζάχαρη

1 φλ αλεσμένη καρυδόψυχα

1 φλ. καρυδόψυχα κοπανισμένη

1 κ.σ μπέικιν πάουντερ

1 φλιτζανάκι καφέ εσπρέσσο

1 φλιτζάνι ψιλό σιμιγδάλι

ξύσμα από 1 μέτριο λεμόνι

1/2 φλ ελαιόλαδο

1 κ.γ τριμμένο κανελογαρλιφαλο

Για το σιρόπι:

 

1 φλιτζάνι ζάχαρη

1 φλιτζάνι νερό

το χυμό μισού λεμονιού

Για την κρέμα :

200 μλ κρέμα γάλακτος

1/2 φλ άχνη  ζάχαρη

1/2 πακέτο κρέμα τυρί

1 δόση καφέ εσπρέσσο

1/2 φλ καρυδόψυχα κοπανισμένη (- 2 κ.σ για το γαρνίρισμα)

Ετοιμασία

Αναμειγνύoυμε σε μπολ την κοπανισμένη και την αλεσμένη καρυδόψιχα, το σιμιγδάλι, το αλεύρι, τη μπεϊκιν και τα κανελογαρίφαλα και αφήνετε το μείγμα κατά μέρος.

Χτυπάμε με το μίξερ το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη και τα αβγά μισή ώρα περίπου.

Ρίχνουμε μέσα τον  καφέ και προσθέτουμε το ξύσμα λεμονιού και ανακατεύουμε.

Προσθέτουμε σταδιακά το μείγμα μας με τα μπαχαρικά , αλέυρι , σιμιγδάλι κ καρύδια.

Ρίχνουμε το μείγμα σε φόρμα βουτυρωμένη και αλευρωμένη και ψήνουμε για 50 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς.
Εν τω μεταξύ ετοιμάζετε ελαφρύ σιρόπι βράζοντας σε κατσαρόλα 5 λεπτά περίπου τη ζάχαρη, το νερό και το χυμό λεμονιού. Το αφήνετε να κρυώσει. Ρίχνετε το σιρόπι στο γλυκό μόλις βγει από το φούρνο. Αφήνετε το γλυκό να απορροφήσει το σιρόπι. 

Ετοιμάζουμε την κρέμα :  Χτυπάμε σε δυνατή ταχύτητα την κρέμα γάλακτος με την άχνη ζάχαρη σε σαντυγί προσθέτουμε το τυρί κρέμα , τον καφέ και τα καρύδια. 

Μέχρι να κρυώσει η καρυδόπτα και να ρουφίξει καλά το σιρόπι μας ,

βάζουμε την κρέμα στο ψυγείο.

Έπειτα καλύπτουμε την πίτα με με την κρέμα , γαρνίρουμε  

με  καρυδόψιχα και σερβίρουμε!

Καλή επιτυχία!

Καλαμαράκια γεμιστά

Υλικά

1 1/2 καθαρισμένα μέτρια καλαμαράκια

1 φλ τσαγιού ρύζι Καρολίνα
1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο

1 ποτήρι λευκό κρασί
4-5 ψιλοκομμένες ντομάτες

1/2 κουταλάκι κρόκο Κοζάνης
μαϊντανό ή βασιλικό ψιλοκομμένο
3/4 φλ ελαιόλαδο
αλάτι,πιπέρι

λεμόνι

(προαιρετικά τυρί φέτα )

Ετοιμασία

Πλένουμε τα καλαμαράκια , αφαιρώντας το κοκαλάκι και τα μάτια τους χωρίζουμε το σώμα από τα πλοκάμια.Τα ξεπλένουμε με άφθονο νερό , αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε στην άκρη να στραγγίσουν.

(μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κατεψυγμένα , καθαρισμένα καλαμαράκια)

Ψιλοκόβουμε τα πλοκάμια και τα αφήνουμε στην άκρη.

Ζεσταίνουμε το μισό ελαιόλαδο τσιγαρίζουμε για λίγο το κρεμμύδι προσθέτουμε τα πλοκάμια και το ρύζι. Σβήνουμε με το μισό κρασί, προσθέτουμε τη ντομάτα , το σκόρδο , το κρόκο Κοζάνης και το μισό μαϊντανό.Αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε να μαγειρευτεί για λίγο μέχρι να απορροφηθούν τα υγρά. Αφήνουμε να κρυώσει και προσθέτουμε σε αυτό το σημείο το τυρί μας , τη φέτα , εάν θέλουμε.

Γεμίζουμε ένα ένα τα καλαμαράκια μας  και τοποθετούμε σε ταψί.

Περιχύνουμε με το υπόλοιπο κρασί , το ελαιόλαδο και λίγο νερό εάν χρειάζεται.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 50 λεπτά περίπου , μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να πάρουν ένα ωραίο χρώμα τα καλαμαράκια μας.

Σερβίρουμε με φρεσκοψιλοκομμένο μαϊντανό ή βασιλικό και φρέσκο λεμονάκι.

Καλή επιτυχία!

Χαλβάς σιμιγδαλιού με σοκολάτα , αρωματισμένος με πορτοκάλι & τεντούρα!

Υλικά για μια φόρμα με τρύπα στη μέση

1 ποτήρι νερού ελαιόλαδο

2 ποτήρια νερού σιμιγδάλι 
 (1ψιλό & 1χοντρό ή μόνο ψιλό ή μόνο χοντρό)

5 κ.σ σουσάμι

4 κ.σ κουκουναρόσπορους

νιφάδες από σοκολάτα κουβερτούρα

Υλικά για το σιρόπι:

2 ποτήρια νερό

1 ποτήρι φυσικό χυμό πορτοκάλι περασμένο από σουρωτήρι

3 ποτήρια  ζάχαρη

1 σφηνάκι τεντούρα

Για το σερβίρισμα : Κανέλα σε σκόνη κ άχνη ζάχαρη ή λιωμένη σοκολάτα κουβερτούρα

Ετοιμασία

Αρχικά ετοιμάζουμε το σιρόπι. Βράζουμε όλα τα υλικά μαζί : χυμό πορτοκαλιού , νερό , ζάχαρη για 5 λεπτά και μόλις αποσύρουμε από την φωτιά προσθέτουμε την τεντούρα.

Έπειτα ετοιμάζουμε το μείγμα του χαλβά μας, Βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί ρίχνουμε μέσα το σιμιγδάλι.Προσθέτουμε το κουκουνάρι και το σουσάμι και καβουρδίζουμε τα υλικά ανακατεύοντας με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να χάσει το σιμιγδάλι το αρχικό το άσπρο χρώμα.

Ρίχνουμε με προσοχή το σιρόπι στο  σιμιγδάλι .... πιτσιλάει πάρα πολύ!!! εγώ φτιάχνω το χαλβά πάντα στα πίσω μάτια της κουζίνας και την ώρα που ρίχνω το σιρόπι κρατάω το καπάκι της κατσαρόλας και σκεπάζω κατευθείαν την κατσαρόλα.

Χαμηλώνουμε την φωτιά και ανακατεύουμε μέχρι να αρχίσει να ξεκολλά ο χαλβάς από τα πλαϊνά του σκεύους.

Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά , σκεπάζουμε με μια πετσέτα κουζίνας την καπακώνουμε και αφήνουμε το χαλβά λίγο να κρυώσει.

Μεταφέρουμε τη μισή ποσότητα στη φόρμα μας πιέζοντας με ένα κουτάλι ώστε να μην αφήσει κανένα κενό , πασπαλίζουμε με νιφάδες κουβερτούρας , προσθέτουμε το υπόλοιπο μείγμα του χαλβά πιέζουμε πάλι με ένα κουτάλι. Όταν κρυώσει τον ξεφορμάρουμε σε πιατέλα , σερβίρουμε με λιωμένη σοκολάτα κουβερτούρα ή άχνη ζάχαρη ή κανέλα.

Μπορούμε επίσης να φτιάξουμε ατομικά χαλβαδάκια με την βοήθεια 2 κουταλιών.

Καλή επιτυχία!

Τηγανίτες γεμιστές νηστίσιμες

Υλικά για την ζύμη

4 φλ αλεύρι φαρίνα

1/2 φλ ελαιόλαδο

1 φλ χυμό φρέσκου πορτοκαλιού

Υλικά για τη γέμιση

μαρμελάδα ή κουφέτα σοκολάτας κουβερτούρας

Υλικά για το σερβίρισμα

μέλι , σουσάμι

 ή και

αμυγδαλόψιχα

ή και

καρυδόψιχα

ή και

κανέλα

ή και

άχνη ζάχαρη

ελαιόλαδο ή καλαμποκέλαιο για το τηγάνισμα

Ετοιμασία

Ζυμώνουμε καλά το αλεύρι , με το ελαιόλαδο και το χυμό πορτοκαλιού.

Χωρίζουμε τη ζύμη σε 10 κομμάτια και ανοίγουμε ένα ένα σε πλατύ φύλλο.

Ρίχνουμε σε κάθε ανοιγμένο φύλλο 2 κ.γ μαρμελάδα ή τη σοκολάτα μας

και κλείνουμε σε μικρή κουλούρα.

Χρησιμοποιούμε ελάχιστο νερό για να κολλήσουμε τις άκρες απο το φύλλο

Βάζουμε το λάδι σε μικρή κ βαθιά κατσαρόλα και όταν κάψει ,

ρίχνουμε ένα-ένα ή δύο -δύο τις τηγανίτες μας και τηγανίζουμε

μέχρι να ροδοκοκκινίσουν καλά.

Όταν τηγανίσουμε τις τηγανίτες μας , σερβίρουμε σε πιατέλα και πασπαλίζουμε με

μέλι , σουσάλι , ξ.καρπούς , κανέλα , ζάχαρη ...

με ότι μας αρέσει και ταιριάζει καλύτερα!

Καλή επιτυχία!

Περί νηστείας ...

Εννοιολογική προσέγγιση του όρου


Η λέξη Νηστεία είναι σύνθετη από το αρνητικό μόριο "νη" και το ρήμα "εσθίω" και σημαίνει την εκούσια ή ακούσια αποχή από ορισμένες κατηγορίες τροφών με σκοπό την υπακοή στην ασκητική σχέση του πιστού με τον κόσμο και την κάθαρση του σώματος και της ψυχής για θρησκευτικούς λόγους.

Νηστευτής είναι αυτός που συνειδητά απέχει από ορισμένες κατηγορίες τροφών σε ημέρες ή περιόδους καθορισμένες από την εκκλησία με σκοπό τη σωματική ή ψυχική κάθαρση πχ Αϊ Γιάννης Νηστευτής.

Λύση νηστείας σημαίνει : να τρώμε πριν την ένατη ώρα (τρείς το μεσημέρι) πολύ απλά νηστίσιμα φαγητά όπως όσπρια , ψωμί, λάδι και κρασί.

Κατάλυση νηστείας σημαίνει : να τρώμε από όλα τα φαγητά χωρίς περιορισμούς.

Ευχαριστιακή νηστεία είναι εκείνη κατά την οποία δεν τρώμε ούτε πίνουμε απολύτως τίποτα , λίγες ώρες πριν μεταλάβουμε των αχράντων μυστηρίων.Σε εξαιρετικές περιπτώσεις η νηστεία αυτή παρατείνεται επί τρία εικοσιτετράωρα και τότε ονομάζεται υπέρθεση.

Ημέρες Νηστείας

Μέχρι τον 12ο αιώνα η νηστεία δεν έχει ακόμα οριστικοποιηθεί.Οριστικοποιήθηκε αργότερα και πήρε την εξής μορφή και διάταξη :

1. Στις 4 μεγάλες (πολυήμερες):

α)Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή μαζί με την Μεγάλη Εβδομάδα
Aρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει την Κυριακή της Αναστάσεως.
Είναι η πιο αυστηρή νηστεία όλου του χρόνου.
Κατά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή γίνονται οι εξής καταλύσεις:
΄Οποια μέρα και αν πέσει του Ευαγγελισμού τρώμε ψάρι  και την Κυριακή των Βαϊων .
β) Η προ των Χριστουγέννωv
από 15ης Νοεμβρίου μέχρι και 24ης Δεκεμβρίου. Κατά την νηστεία αυτή τρώμε ψάρι (όλες τις ημέρες πλην Τετάρτης και Παρασκευής) από την αρχή μέχρι τις 17ης Δεκεμβρίου.
γ) Των Αγίων Αποστόλων: από την Δευτέρα μετά την Kυριακή των Αγίων Πάντων μέχρι τις 28 Ιουνίου. Συνήθως η νηστεία αυτή είναι πολύ μικρή. Νηστεύουμε Τετάρτη και Παρασκευή. 'Όλες τις άλλες ημέρες, τρώμε αν θέλουμε ψάρι, μέχρι τις 24 Ιουνίου (Γενέθλιον του Προδρόμου). Από 25 μέχρι 28 Ιουνίου νηστεύουμε αυστηρότερα προς τιμήν των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
δ) Της Παναγίας 1-15 Αυγούστου
από 1 Αυγούστου μέχρι και 14 Αυγούστου. Ψάρι τρώμε μόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας (6 Αυγούστου).

2. Στις 4 μικρές :

α) Τετάρτη και Παρασκευή
β) Παγκόσμια ύψωση του Τιμίου Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου.
γ) Παραμονή των Αγίων Θεοφανίων (Φώτων)
δ) Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου , 29 Αυγούστου.

Λες και ήταν χτές ... 

... είχε ξημερώσει Καθαροδευτέρα. Από νωρίς οι ετοιμασίες στην κουζίνα : Στην μεγάλη κατσαρόλα ανακατεύτηκε το σπανάκι με τ'άλλα χόρτα και παντρεύτηκαν με ρύζι για το μπουράνι , την αλάδωτη χορτόσουπα. Λίγο ξυδάκι και θα'ναι έτοιμη.
Στο γουδί ο ταραμάς άσπριζε χτυπημένος με λάδι και λεμόνι , για να γίνει νόστιμη ταραμοσαλάτα - για τα παιδιά που δεν νηστεύαμε το λάδι.

Στον τέντζερη καπύρωνε το σιμιγδάλι για το χαλβά και μοσχομύριζαν τα κανελογαρίφαλα και τα ξανθά αμύγδαλα. Στο νεροχύτη στράγγιζαν , φρεσκοπλυμμένα, μαρούλια τρυφερά , κρεμμυδάκια , σκόρδα , ντοματούλες. Παραδίπλα , σε μια μικρή γαβάθα , ξαλμυρίζονταν ένα βουναλάκι ελιές και τζάνες , κουνουπίδι , πιπεριές βολβοί - πανηγύρι χρωμάτων!
Σε λίγο θα'βγαινε από το φούρνο η λαγάνα , πλακουτσή , πεντανόστιμη , πλασμένη με σουσάμι.


Οι άντρες , στις αυλές , έφτιαχναν τα ζύγια των χαρταετών και την μακρυά ουρά τους. Κάπου  κάπου , έριχναν και μια ματιά στο χταποδάκι που ψηνόταν στα κάρβουνα και ευωδίαζε η γειτονιά.


Η Καθαροδευτέρα δεν είναι "σπιτική" μέρα , είναι συντροφική γιορτή. Έτσι όταν ετοιμαζόνταν τα νηστίσιμα φαγώσιμα και η κατασκευή των χαρτζετών τελείωνε μικροί και μεγάλοι πέρναμε υπό μάλης ότι και όσα μπορούσε ο καθείς και πηγαίναμε να βρούμε μέρος σκιερό στην κοντινή αλάνα. Εκεί απλώναμε τραπεζομάντιλα κουβέρτες και κάναμε ένα κύκλο και άρχιζε η πανδαισία , τα πειράγματα , τα τσουγκρίσματα των κρασοπότηρων , τα γέλια , οι φωνές , το πέταγμα των χαρταετών.Και αυτό μέχρι αργά μέχρι να δύσει ο ήλιος! Επιστρέφαμε σπίτι χαρούμενοι και αποκαμωμένοι ...

Η Κυρά-Σαρακοστή είναι αυστηρή και θεοσεβούμενη , δεν κάνει χατίρια. Οι μεγαλύτεροι νήστευαν το λάδι  όλες τις μέρες εκτός Σαββατοκύριακα. Την δε ημέρα ημέρα του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαϊων επιτρεπόταν το ψάρι.
Για τα παιδιά γίνονταν μερικές παραχωρήσεις , αλλά κρέας δεν έμπαινε στην κατσαρόλα μέχρι το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου.

Δεν μας ένοιαζε. Η άνοιξη είχε φροντήσει γι'αυτό και η μάνα γή έδινε τους βλαστούς της: τις τρυφερές αγκινάρες , τραγανό κουνουπίδι , γλυκά ραδίκια , καταπράσινο σπανάκι , μπιλίτσες αρακά , φρέσκα κρεμμυδάκια , πατατούλες , μυριστικά - άνηθος , μάραθος , σέλινο- αγκαλιά με όσπρια , ρύζι  είτε με ζυμαρικά , με τη συντροφιά των θαλλασινών  -χταποδάκια , καλαμαράκια , ακόμα και σκέτα ήταν οι πρωταγωνιστές του καθημερινού σαρακοστιανού τραπεζιου.

Αγαπημένο κολατσιό-μικρών και μεγάλων-το λαδόψωμο : φέτες ψωμιού περιχυμένες με λαδάκι αν το'θελες αλμυρό , πασπάλιζες με αλάτι και πιπέρι με ψιλοκομμένη ντομάτα είτε τις άλειφες με τομαλτοπελτέ , αν το'θελες γλυκό  , έφτιαχνες ένα λοφάκι με ζάχαρη και αν ήσουν μερακλής παπσάλιζες και με κανέλα!

Οι νοικοκυρές απ'άκρη σ'άκρη της Ελλάδας , με θαυμαστή φαντασία και τέχνη μαγείρευαν θεσπέσια εδέσματα που δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν τα αρτύσιμα φαγητά.

Η γιαγιά ,θυμάμαι, έφτιαχνε γέμιση για πίτες με κάθε λογής χόρτα και αρωματικά.Άνοιγε φύλλο , το άπλωνε στο ταβά , έστρωνε μέσα τη γέμιση κι ύστερα έκλεινε ερμητικά , να ψηθεί και να νοστιμέψει.

Με τα όσπρια , έφταχνε θρεπτικές σούπες ... οι γίγαντες μεγάλωναν στο φούρνο με την ντομάτα και τα ρεβύθια αλέθονταν , ανακατευόνταν με φρέσκο κρεμμυδάκι , μαϊντανό και δυόσμο , πλάθονταν , αλευρώνονταν και τηγανίζονταν σε καυτό λάδι.

Οι σουπιές μαλάκωναν με το σπανάκι , το χταποδάκι στιφάδο μοσχομύριζε δάφνη και με κοφτό μακαρονάκι αποτελούσε ένα χορταστικό γεύμα. Τα καλαμαράκια γίνονταν μ'ένα σωρό τρόπους , τηγανιτά -σκέτα ή με κουρκούτι -, στην κατσαρόλα -σβησμένα με κρασί είτε συνοδεία ζυμαρικού , ψητά στα κάρβουνα , γεμιστά με τραχανά και αρωματικά χόρτα.

Τον Απρίλη , έκαναν την εμφάνιση τους οι μελιτζάνες , τα κολοκυθάκια , τα παντζάρια , τα μαρούλια .Τα γεμιστά , το μπριάμ , το ιμάμ μπαϊλντι , πολύτιμα "δάνεια" - αλλά ... ανατοκισμένα - από Ανατολή , εντάχτηκαν στην ελληνική κουζίνα ... Ακόμα και τώρα νοσταλγώ τα γιαπράκια της γιαγιάς - λες κι είχαν μιαν άλλη νοστιμάδα εκείνα τα ντολμαδάκια με τα αμπελόφυλλα , παρατεταγμένα σε κύκλο και αρωματισμένα με λεμόνι!

Τα Σάββατα της Σαρακοστής - από το πρώτο , των Αγίων Θεοδώρων εώς και του Λαζάρου και το μεγάλο Σάββατο - είναι ημέρες μνήμης και προσφοράς προς τους αποθαμένους , ψυχοσάββατα. Έθιμο πανάρχαιο , οι "πανσπερμίες" των προγόνων μας.
Η νόνα έφτιαχνε κόλλυβα , τα πήγαινε στην εκκλησία να ευλογηθούν κι ύστερα στους τάφους - "να ευφρανθούν οι ψυχές , να μην λένε πως τις ξεχάσαμε" ...

(απόσπασμα απο βιβλίο της κ.Σοφία Σκούρα)

17 χρόνια χωρίς την Μελίνα Μερκούρη.

Τη χαρακτήρισαν "τελευταία ελληνίδα θεά" και "γυναίκα - φλόγα".

Όλη της η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα, ελπίδες, αγωνίες και αγώνες. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του 20ού αιώνα. Υπήρξε πολύμορφη προσωπικότητα. Κορυφαία αγωνίστρια της Δημοκρατίας στον αγώνα κατά της χούντας (1967-1974). Σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου με διεθνή καριέρα και με ερμηνείες που έχουν καταγραφεί στις σελίδες της Έβδομης Τέχνης. Πολιτικός που σημάδεψε με την παρουσία της τον πολιτισμό της Ελλάδας, τον έφερε στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Πίστευε ακράδαντα ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας. Ότι είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν και ότι έχει μεγάλη σημασία και αξία η ανάδειξή του. Τη βάφτισαν Αμαλία - Μαρία, δεν τη φώναξαν όμως έτσι ποτέ. Το όνομα που θα χρησιμοποιούσαν σε όλη της τη ζωή, και με το οποίο έγινε πασίγνωστη, ήταν το "Μελίνα". Πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν το επίθετο "Μερκούρη" για να συστηθεί. Ήταν η Μελίνα όλων των Ελλήνων, αλλά και η Μελίνα των ξένων.

http://filoimousikistisviotias.blogs...009/03/15.html

Μελίνα Μερκούρη


Πραγματικό όνομα Μαρία Αμαλία Μερκούρη
Γέννηση 18 Οκτωβρίου 1920 Αθήνα, Ελλάδα
Θάνατος 6 Μαρτίου 1994 (73 ετών) Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Εθνικότητα Ελληνική
Είδος Τέχνης Θέατρο, Κινηματογράφος, Τραγούδι, Πολιτική
Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) (Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 1920 – Νέα Υόρκη, 6 Μαρτίου 1994) ήταν ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια πολιτικών. Μεγάλη ηθοποιός βραβευμένη με διεθνή βραβεία και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητα διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού όλων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (όπως τόνισε και ο Ανδρέας Παπανδρέου "άντεξε" και στους 16 ανασχηματισμούς κυβέρνησης που έκανε), από το 1981-1989 και 1993-1994. Ο παππούς της, Σπυρίδων Μερκούρης, είχε διατελέσει για πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων και ο πατέρας της, Σταμάτης Μερκούρης χρημάτισε βουλευτής.
Έφυγε στις 6 Μαρτίου 1994, στο νοσοκομείο "Μεμόριαλ" της Νέας Υόρκης και κηδεύτηκε στις 10 Μαρτίου με τιμές Πρωθυπουργού. Η κηδεία της ήταν πάνδημη.



Πίνακας περιεχομένων
1 Θεατρική πορεία
2 Κινηματογράφος
2.1 Φιλμογραφία
3 Ερμηνεύτρια
4 Πολιτική σταδιοδρομία
5 Βιβλιογραφία
6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι


Θεατρική πορεία
Το Σεπτέμβρη του 1938 γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με συμμαθητές, μεταξύ άλλων, τη Δέσπω Διαμαντίδου, την Αλέκα Παΐζη, τον Ανδρέα Φιλιππίδη, τον Αλέξη Δαμιανό κ.ά. Το χειμώνα του 1939 παντρεύεται τον Παναγή Χαροκόπο. Πρωτοεμφανίζεται στη θεατρική σκηνή το 1944 στο Θέατρο Βρετάνια με το θίασο του Γιώργου Παππά και Αντώνη Γιαννίδη, με το έργο του Αλέξη Σολομού "Το μονοπάτι της Λευτεριάς" και ακολουθεί το έργο του Laszlo Bus-Fekete "H κόμισσα και ο καμαριέρης". Ακολουθούν: 1945-1946 "Μις Μπα", "Θα σε παντρευτώ Τέρας", "Το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα", "Πωλείται Κέφι", "Η Μπόρα Πέρασε", "Επικίνδυνη Στροφή", "Ο Άνθρωπος και τα Όπλα", "Φαύλος Κύκλος", "Της Νύχτας τα Καμώματα", "Ένας Φίλος θα ‘ρθει απόψε" 1946 "Τρισεύγενη", "Ανατολικά του Σουέζ", "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ", "Δεν θα τα πάρεις μαζί σου", 1947 "Άνθρωπος και Υπεράνθρωπος", "Γαμήλιο Εμβατήριο", "Ο Βασιλικός", "Το τραγούδι της Κούνιας", 1949 "Λεωφορείον ο Πόθος" που αποτέλεσε μια από τις παραστάσεις σταθμούς στην καριέρα της ( παράσταση για την οποία γράφτηκε το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι "Χάρτινο το Φεγγαράκι") καθώς το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν για τους ηθοποιούς του Εθνικού ήταν "απαγορευμένο", "Το μικρό Καλύβι","Το χαμόγελο της Τζοκόντας","Ο Θάνατος του Εμποράκου", "Bolero", 1950 "Άννα Δουκάτσα", "Η Άννα των Χιλίων Ημερών" ( Ιστορική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Μυράτ και έπαιζαν μεταξύ άλλων η Μελίνα Μερκούρη, η Ειρήνη Παππά, η Άννα Συνοδινού, η Νίτσα Τσαγανέα, ο Χρήστος Τσαγανέας, ο Δημήτρης Μυράτ, ο Τίτος Βανδής, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Βούλα Ζουμουλάκη κλπ), 1951 "Το Επάγγελμα της Κυρίας Ουόρεν", "Η Μεγάλη Παρένθεση".

Από το 1951 αρχίζει να πρωταγωνιστεί παράλληλα και στην Γαλλική θεατρική σκηνή, όπου έγινε μούσα ενός από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς, του Μαρσέλ Ασάρ. Συνεχίζει την παράλληλη πορεία της και στις δύο σκηνές, την αθηναϊκή και την παριζιάνικη. Το 1960 παίζει με το θέατρο Τέχνης το "Γλυκό Πουλί της Νιότης" με τον πρωτοεμφανιζόμενο τότε Γιάννη Φέρτη. Επόμενος σημαντικός σταθμός στην θεατρική της καριέρα είναι το "Illya Darling" που ανεβάζει, με προπωλημένα όλα τα εισιτήρια των παραστάσεων και με συμπρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, στο Broadway στις ΗΠΑ, ενώ είχε ήδη κάνει περιοδεία σε ολόκληρες της Ηνωμένες Πολιτείες. Το έργο είναι η θεατρική διασκευή του κινηματογραφικού έργου "Never on Sunday" (Ποτέ την Κυριακή), που της είχε χαρίσει παγκόσμια αναγνώριση. Κατά τα έτη 1967-1974, τα χρόνια της δικτατορίας, από τη στιγμή που τελείωσε τις παραστάσεις του "Illya Darling" έπαιξε μόνο την Λυσιστράτη το 1972.

Το 1975 και ενώ έχει επιστρέψει στην Ελλάδα, ανεβάζει στο θέατρο Κάππα με τον Νίκο Κούρκουλο την "Όπερα της πεντάρας", το 1976 την "Μήδεια" με το Κ.Θ.Β.Ε., ενώ το 1978 το "Συντροφιά με το Μπρεχτ" από το Ελληνικό θέατρο του Μάνου Κατράκη, παράσταση για την οποία γράφτηκε από το Θάνο Μικρούτσικο το "Άννα μην κλαις" για να τραγουδηθεί από τη Μελίνα Μερκούρη και τον Γιάννη Κούτρα. Τέλος το 1980 ξανανέβασε το "Γλυκό πουλί της Νιότης" με τον Γιάννη Φέρτη και έκλεισε ουσιαστικά την θεατρική της καριέρα με το "Ορέστεια" στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου από το Θέατρο Τέχνης. Το 1992 κάνει μια τελευταία, έκτακτη, εμφάνιση στην όπερα Πυλάδης, σε βιντεοσκοπημένη σκηνή, στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, που παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Κινηματογράφος
Αρκετά σημαντική ήταν και η πορεία της στον διεθνή και ελληνικό κινηματογράφο. Της χάρισε αρκετά βραβεία με κορυφαίο το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας του Φεστιβάλ των Καννών και επίσης μία υποψηφιότητα για Όσκαρ γιά το Ποτέ την Κυριακή (Never on Sunday) το οποίο έχασε απ'την Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1960.


Η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία Ποτέ την ΚυριακήΤο κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε με ένα θεατρικό έργο που είχε γραφτεί από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη ειδικά για τη Μελίνα Μερκούρη, το "Στέλλα με τα κόκκινα γάντια", που στην ταινία είχε τον τίτλο "Στέλλα" (1955). Η ταινία αυτή ήταν η μόνη που έκανε η Μελίνα Μερκούρη με ελληνική παραγωγή(Καραγιάννης Καρατζόπουλος).

Φιλμογραφία
1955 "Στέλλα"
1956 - Συνεργάζεται με το μεγάλο έρωτα της ζωής της τοv Ζιλ Ντασέν και γυρίζουν την ταινία "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" βασισμένη στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη
1957 Γίνεται μαυρομάλλα για το ρόλο της "Η Τσιγγάνα και ο Τζέντελμαν"
1958 Κάνει ταινία το μυθιστόρημα του Ρότζερ Βάιλαντ, "Ο νόμος"
1958-1960 Γυρίζει το "Ποτέ την Κυριακή" που την κάνει διάσημη σε όλη την υφήλιο, ταινία η οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού (ήταν υποψήφια για άλλα τέσσερα Όσκαρ). Η ταινία της χάρισε αρκετές σημαντικές διακρίσεις και παγκόσμια αναγνώριση, όπως το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στις Κάννες, η υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου κλπ
1960 Το "Ζήτω ο έρωτας"
1961 "Η Δευτέρα παρουσία", και "Η Φαίδρα" με τον Άντονι Πέρκινς και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη
1963 "Οι Νικητές"
1964 "Τοπ Καπί" με τον Πίτερ Ουστίνοφ
1965 "Μηχανικά Πιάνα"
1966 "Κάποιος μπορούσε να πεθάνει", "10:30 Ένα Καλοκαιρινό Βράδυ" με τη Ρόμι Σνάιντερ
1969 "Σικάγο"
1970 "Υπόσχεση την Αυγή",
1973 "Η Δοκιμή" ντοκιμαντέρ για το Πολυτεχνείο και τα βασανιστήρια της Χούντας με Σερ Λόρενς Ολίβιε, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο κ.ά.
1974 "Μία φορά δεν είναι αρκετό"
1976 "Άσχημες συνήθειες" και
1978 "Κραυγή Γυναικών", με την Έλεν Μπέρστιν.

Ερμηνεύτρια
Παράλληλα είχε σπουδαία πορεία στη δισκογραφία καθώς έχουν κυκλοφορήσει πάνω από δεκαπέντε δίσκοι της, πέρα από soundtrack ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Έχει τραγουδήσει μεγάλους Έλληνες συνθέτες, Μάνο Χατζιδάκι (με τον οποίο τους συνέδεε προσωπική φιλία), Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Βασίλη Τσιτσάνη αλλά και κορυφαία ερμηνεία μουσικών έργων των Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ. Εμφανίσεις έκανε και στην τηλεόραση, σε σειρά ντοκιμαντέρ του BBC σε επεισόδιο με τίτλο "Η Ελλάδα της Μελίνας", από όπου και ο ομώνυμος δίσκος του Σταύρου Ξαρχάκου, όπως και σε σήριαλ και εκπομπές στη Γαλλική και τη Γερμανική τηλεόραση. Επίσης έγραψε και ένα βιογραφικό βιβλίο με τίτλο "Γεννήθηκα Ελληνίδα", του οποίου τα έσοδα από τις πωλήσεις διατέθκαν για τον αντιδικτατορικό αγώνα (η έκδοσή του στα ελληνικά δεν είναι νόμιμη). Ο τίτλος του βιβλίου της είναι η απάντηση που έδωσε στους δημοσιογράφους όταν της ζήτησαν να κάνει μία δήλωση για την αφαίρεση της υπηκοότητάς της από τους συνταγματάρχες: "Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα".

Πολιτική σταδιοδρομία
Στο καιρό της επταετίας πολέμησε σφοδρά τη Χούντα, χρησιμοποιώντας τη φήμη και τη λάμψη που είχε αποκτήσει, με συνέπεια να της αφαιρεθεί η ελληνική υπηκοότητα. Έδωσε αρκετές συναυλίες και διοργάνωσε αρκετά μεγάλο αριθμό πορειών αντιδικτατορικού χαρακτήρα. Επεδίωξε και συναντήθηκε με πολιτικούς αλλά και με πνευματικές προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους, με σκοπό να τους ευαισθητοποίησει ενάντια στη χούντα. Κατά την διάρκεια των αγώνων της έγιναν εναντίον της απόπειρες δολοφονίας, μία από τις οποίες παραλίγο να της στερήσει τη ζωή.

Με την πτώση της χούντας επιστρέφει στην Ελλάδα όπου και εγκαθίστανται μόνιμα πλέον και συνεργαζόμενη με στελέχη της αντιστασιακής οργάνωσης Π.Α.Κ. και τον Ανδρέα Παπανδρέου ιδρύουν το Πανελλήνιον Σοσιαλιστικόν Κίνημα αργότερα [Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα]. Κατεβαίνει υποψήφια στη Β` Πειραιά το 1974 αλλά δεν καταφέρνει να εκλεγεί βουλευτής, πράγμα το οποίο επιτυγχάνει το 1977. Διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού το 1981-1989 και 1993-1994, θέση η οποία της έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσει εκστρατεία για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων της Ακρόπολης από τον Λόρδο Έλγιν, τα οποία βρίσκονται στις προθήκες του Βρετανικού Μουσείου, να δημιουργήσει το θεσμό των δημοτικών περιφερειακών θεάτρων (γνωστά ως ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας αλλά και τον θεσμό των πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985. Το 1990 διεκδίκησε την δημαρχία της Αθήνας χωρίς όμως επιτυχία.

Στη δεύτερη θητεία της στο υπουργείο πολιτισμού δίνει μεγάλη σημασία στην εισαγωγή του πολιτισμού και της θεατρικής αγωγής στα σχολεία αλλά καταβεβλημένη από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994.


H αρχαίτυπη επιτύμβια στήλη Μ. ΜερκούρηΗ σορός της έφτασε στην Ελλάδα στις 8 Μαρτίου του 1994 και τέθηκε σε διήμερο λαικό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. Την Πέμπτη 10 Μαρτίου του 1994 ψάλλεται η νεκρώσιμος ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και αμέσως μετά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τη συνοδεύουν ως το Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους. Ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο.

Ο θάνατός της προκάλεσε εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες στέλνουν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένειά της και στην Ελλάδα. Την ώρα της κηδείας της τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Broadway παραμένουν κλειστά ενώ η έκτη Μαρτίου, ημερομηνία θανάτου της, έχει ορισθεί από την UNESCO ως παγκόσμια μέρα πολιτισμού κατά την οποία δίνεται το Βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» ως βραβείο πολιτιστικής προσφοράς. Το βραβείο αυτό δίνεται από το 1997 και κάθε δύο χρόνια σε ανθρώπους ή οργανισμούς για την προσπάθειά τους να διασωθούν μνημεία πολιτισμού της ανθρωπότητας. Το βραβείο περιλαμβάνει και μία συμβολική επιταγή ύψους 20000 US$. Βραβείο "Μελίνα Μερκούρη" υπάρχει και στην Ελλάδα από το 2006 και δίνεται μαζί με το βραβείο "Δημήτρης Χορν", σε νέους και νέες Έλληνες και Ελληνίδες ηθοποιούς, αντίστοιχα.

Επίσης έχει ιδρυθεί, σύμφωνα με επιθυμία της, από το σύζυγό της Ζιλ Ντασέν και με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, ο Γάλλος πολιτικός Ζακ Λανγκ κ.ά. το Πολιτιστικό Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, το οποίο έχει ως στόχο την επιστροφή των κλαπέντων μαρμάρων της Ακρόπολης.

Βιβλιογραφία
Φρίντα Μπιούμπι, Μελίνα, μια θεά με το διάβολο μέσα της, Εκδόσεις Terzo-books, Αθήνα 1996, ISBN 960-7631-06-4
Je suis née grecque, αυτοβιογραφία, 1971, ISBN 225-300-445-6

Η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε η πλέον διάσημη και προβεβλημένη προσωπικότητα της Ελλάδας. Πορτραίτα της γυρίστηκαν από τηλεοπτικούς σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο και περιελάμβαναν, συνεντεύξεις της για τον πολιτισμό, για εθνικά θέματα και κυρίως για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Τιμήθηκε με μετάλλια και διακρίσεις από πολλούς αρχηγούς κρατών, πανεπιστήμια (Βοστόνη, Οξφόρδη κ.α) διεθνείς οργανισμούς (Unesco κ.α) οργανώσεις, αλλά και από δήμους ολόκληρης της χώρας για την κοινά παραδεκτή προσφορά της στην τέχνη, στον πολιτισμό, στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί η Μελίνα Μερκούρη ήταν η αγαπημένη του ελληνικού λαού. Και σήμερα, δεν είναι μια ανάμνηση, είναι καθημερινά μαζί μας.

Πιτάκια 3 τυριά σε φωλιές απο καταΐφι!

 

Υλικά

1 πακέτο φύλλο καταΐφι (450γρ)

200 γρ. τυρί κρέμα

300 γρ. τριμμένο ρεγκάτο

150 γρ. τριμμένο έμενταλ

ελαιόλαδο για το άλειμμα του σκεύους

αλάτι , πιπέρι ,

φρέσκο ψιλοκομμένο δυόσμο

γλυκιά πάπρικα

Ετοιμασία

Σε μεγάλο σκεύος  βάζουμε όλα τυριά μας και τα μυρωδικά μας. Ανακατεύουμε καλά ώστε να αναμειχθούν οι γεύσεις και τα αρώματα.

Ετοιμάζουμε τις φωλιές μας ανοίγοντας  καλά το κανταΐφι με τα δάκτυλα μας ώστε να ξεχωρίσουν καλά οι ίνες μεταξύ τους και να γίνει αφράτο και το χωρίζουμε σε 12-14 μέρη.

Σε καλά αλειμμένα με ελαιόλαδο ατομικά φορμάκια τοποθετούμε  ένα μέρος του καταΐφιού σαν φωλιά. Προσθέτουμε μια μεγάλη κουταλιά από την γέμιση των τυριών και σκεπάζουμε με ακόμα λίγο ακόμα κανταΐφι.

Ραντίζουμε τις φωλιές με ελαιόλαδο και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσει.

Καλή επιτυχία!

* Τα υλικά της γέμισης τα προσαρμόζουμε στα γούστα μας ...